Dreigt er scheuring?

De Gereformeerde kerken worden heden tot op haar fundamenten bewogen. Dinsdag 1 Februari kwam de Generale Synode der Gereformeerde Kerken in spoedvergadering bijeen en het werd duidelijk uit het openingswoord van den Voorzitter, Prof. Dr. G.C. Berkouwer, dat de eenheid der Gereformeerde Kerken bedreigd werd, zooals nooit te voren. Het betrof vooral een drietal punten:
Vooreerst werd de Synode verzocht maatregelen te treften tegen prof. Dr. K. Schilder, die aan alle kerkeraden een schrijven had gezonden.
Vervolgens raakte het den Kerkeraad van Kampen, die in zijn vergadering van 19 Januari het besluit had genomen:
De kerkeraad spreekt uit, dat hij zich niet gerechtigd acht van de predikanten en andere ambtsdragers te vorderen, dat zij bij hun leeren in niets zullen afwijken van de in 1905 en 1942 gedane leeruitspraken. Hij geeft daarvan kennis aan de classis, en stelt haar tevens voor op haar examina aan candidaten tot den heiligen dienst niet meer den eisch van instemming met deze leer uitspraken te stellen:
En ten derde was een dergelijk besluit genomen door den kerkeraad van Giessendam-Neder-Hardinxveld van 10 Januari om ook aan de Classis Gorinchem voor te stellen bij de kerkelijke examina de door de Generale Synode van 1942 verlangde instemming met de bedoelde leeruitspraken niet te vragen.
De Generale Synode heeft begrepen, dat spoedig ingrijpen dringend noodzakelijk was, omdat hiermede het prestige der Synode, en het karakter van het kerkverband staat of valt.
Hierom heeft zij met 41 tegen 4 stemmen uitgesproken:
De Generale Synode van oordeel, dat deze besluiten in wezen niet anders dan scheurmaking zijn, besluit
zeven deputaten (met drie secundi) te benoemen en aan dezen op te dragen:
a. deze kerkeraden er op te wijzen, dat zij hun besluiten behooren in te trekken.
b. de Classis Zwolle en de Classis Gorinchem op te wekken zich overeenkomstig art. 31 D K.O. te houden aan het besluit der Generale Synode betreffende instemming der candidaten met de bedoelde leeruitspraken.
c. voor zoover in andere kerkelijke vergaderingen soortgelijke zwarigheden in verband met de leeruitspraken zich voordoen in gelijken zin te handelen.
d. wanneer het hun noodzakelijk voorkomt het moderamen der Gen. Synode te verzoeken de Synode bijeen te roepen.
e. van hun handelingen aan de synode rapport uit te brengen en haar te dienen van advies.”
Het is de groote vraag, hoe hier een oplossing kan gevonden worden. De bezwaarde broeders kunnen niet terug, want zij meenen, dat hier de Schrift en de Gereformeerde belijdenis in geding is, en dat de Synode niet gebleven is bij de Waarheid van Gods Woord, zij kunnen niet vooruit, want het is onmogelijk in zulk een kerkverband zijn plaats te behouden, waarvan wij overtuigd zijn geworden, dat niet conform den eisch van Schrift en confessie wordt geleerd.
Letterlijk wordt in het protest der bezwaarde broeders gezegd, dat een wijziging in de leeruitspraken van 1905 en 1942 op grond van de in de Schrift en Confessie belezen waarheid noodzakelijk is, tot behoud van den vrede en de eenheid in onze kerken en tot bevordering van de vereeniging met hen, die buiten onze kerken de Geref. belijdenis aanvaarden.
Daarom spreken wij uit, dat wij de aan de Toelichting ten grondslag liggende verbondsbeschouwing niet kunnen aanvaarden.
En Prof. Greydanus heeft zich nog sterker uitgesproken, en aan de Synode geschreven:
„men kan mij uitbannen, en men zal het moeten doen, als men dit praeadvies met zijn conclusies aanneemt, want de daarin geleerde verbondsbeschouwing verwerp ik als ongereformeerd en onschriftuurlijk. Wil men het doen, men doe het.”
Ongereformeerd .. onschriftuurlijk!
Dat is beslissend voor den Gereformeerden belijder.
In welk verband spreekt de Heilige Schrift ook weer over „scheuringen”? (1 Cor. 1 : 10). Onder U d.i. in het midden van U, want gij zijt niet samen gevoegd confessioneel in den zelfden zin en in het zelfde gevoelen.
En toch is men geen scheurmaker, als men diep overtuigd is voor het forum der Heilige Schrift en der Gereformeerde confessie vrij uit te gaan.
Maar wat dan?
Hoe zal hier de oplossing gevonden worden?

P.S.
Nader vernemen we, dat een samenspreking met Synodale Deputaten heeft plaats gehad, en de kerkeraden van Kampen en Giessendam-Neder-Hardinxveld voorloopig hun besluit hebben teruggenomen.
Ieder zal begrijpen, dat hiermede het laatste woord niet is gesproken.
Daarbij komt, dat thans „De Heraut” een scherpe critiek tegen Prof. Dr. K Schilder heeft ingezet, die ook niet zal nalaten de gemoederen te ontroeren en de Classis den Haag heeft uitgesproken, dat het standpunt van prof. Dr. Schilder in strijd is met het Gereformeerde Kerkrecht, omdat daardoor het gezag der meerdere vergaderingen wordt aangetast.
Uit heel dezen strijd wordt ons nu wel duidelijk, dat eenheid van kerkelijke vergaderingen nog niet waarborgt eenheid in belijdenis en dat zeer juist door de bezwaarde broeders in de Gereformeerde Kerken is opgemerkt, dat door de leeruitspraken van 1942 duidelijk is geworden, dat voor de Christelijke Gereformeerde kerk geen plaats is in de „vereenigde” Gereformeerde kerken. Niet wij, maar zij hebben de deur gesloten.
Misschien heeft heel deze strijd nog dit lichtpunt, dat men thans is afgeleerd om te zeggen, dat wij toch één in belijdenis zijn. Door de Gereformeerde kerken zelf is deze leuze thans geloochenstraft.
Wij hebben altijd nog gehoopt, dat de Gereformeerde Kerken zich zouden herzien in zake 1905. Thans is die verwachting verdwenen en nog nimmer is het zoo duidelijk uitgesproken door voormannen in de Gereformeerde Kerken zelf, dat wij als. Kerken niet één in belijdenis zijn, ook al hebben wij dezelfde belijdenisschriften.

Ds. A.M. Berkhoff overleden.
In „De Standaard” lazen wij het bericht:
Na een langdurig ziekbed is Woensdag (9 Febr.) in het Academisch ziekenhuis te Groningen in den ouderdom van 58 jaar overleden Ds. A.M. Berkhoff predikant bij de vrij Evangelische Gemeente te Groningen.
De teraardebestelling is geschied Maandagmiddag op de Zuiderbegraafplaats te Groningen.
Dit bericht hebben wij niet zonder ontroering gelezen. De man, die van 1910 tot 1933 de Christelijke Gereformeerde Kerk heeft gediend, is door ons nog niet vergeten.
Hoe jammer, dat het gekomen is tot een conflict, dat hem aanleiding gaf om het kerkverband te verbreken.
De zaligheid zal hem nu meer zijn, dan het duizendjarig vrederijk, waarover hij zoo bezielend kon spreken.
Zalig zijn de dooden, die in den Heere sterven van nu aan.
J.J. van der Schuit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen