Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

DE STRIJD. 2

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

DE STRIJD. 2

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

1905!!

Welk een jaartal! Wij, ouderen, herinneren ons nog, hoe in dien tijd de Gereformeerde Kerken tot op haar fundamenten trilden. Het is tegenwoordig, nu de strijd in diezelfde kerken weer is ontbrand, alsof wij de Wachtermannen hooren, die, geinspireerd door prof. Lindeboom, alles op dies hadden gezet om de kerk te bewaren voor een leer, die fundamenteel afweek van Gods Woord en de Gereformeerde confessie.

Nog herinneren wij ons, hoe prof. H. H. Kuyper in „de Heraut” die Wachterbond onder handen nam, en vlijmscherp hun aan het verstand bracht, dat deze mannen verdeeldheid zaaiden en zelfs schuldig stonden aan heimelijke samenzwering, tegen de eenheid der kerk.

Wat hebben wij in die dagen gewacht op een stap van prof. Lindeboom, die niet moede werd om te waarschuwen tegen een leer, waarvoor hij niet de minste aansprakelijkheid wensente te dragen. Toen kwam het jaar 1905 en vol spanning werd op de Generale Synode gewacht. Wat zou de uitkomst zijn?

Hoe zou de oplossing gevonden worden tusschen twee groepen in een en dezelfde kerkformatie , die zoo, langen tijd scherp en heftig tegenover elkander hadden gestaan? En zie — Lindeboom en Kuyper — Wachterbond en Heraut — de vijf stellingen en de uitspraken der Generale Synode — zij vonden elkander en zongen samen het „ai ziet hoe goed”.

De Synode had den weg gevonden om beide groepen te bevredigen en de vrees voor scheuring, die alom opkwam, te bezweren.

Wat is dat lange, lange jaren goed gegaan.

Wat heeft men zich op die uitspraken van 1905 beroepen als de Christelijke Gereformeerde Kerk in heilige overtuiging meende niet te kunnen aanvaarden, wat de Gereformeerde Kerken beleden.

Hoe menigmaal heeft „De Wachter” om van geen andere bladen te spreken zich beroepen op de uitspraken van 1905 om aan te toonen, dat die Christelijke Gereformeerde kerk toch feitelijk geen recht van bestaan heeft, endat 1905 de Gereformeerde leer in rijke nuanceering belicht.

En nu — o wonder spel der kerkelijke groepsvorming — steekt daar op eens een storm op niet buiten, maar in de Gereformeerde Kerken zelve, die heel dat weefsel van 1905 aan flarden wil scheuren.

Wat het meest verrast en verbijstert, is, dat dezelfde mannen, die voorheen met 1905 zich sterk maakten in hun verhouding tegenover de Christelijke Gereformeerde Kerk, thans een taal spreken, die inderdaad de lijn der waarheid naar Christelijk Gereformeerd betuigen schijnt te trekken.

Wie had ooit kunnen denken, dat van deze zijde zulk een onverdacht geluid zou gehoord worden, en dat de Christelijke Gereformeerde Kerk in haar beginsel strijd door haar tegenstanders (Nevenstanders) zou worden gewaardeerd?

Tot hiertoe werd altijd vernomen, dat die Christelijke Gereformeerden niet diep genoeg konden denken, dat zij wat achterlijk waren in de voorstelling van d e Gereformeerde waarheid, als zij zich positief stelde tegenover de leeruitspraken der Gereformeerde Kerken, zooals deze waren vastgelegd door de Generale Synode van 1905.

En zie thans — het wonderbaarlijke geschiedt — de uitspraken der Gereformeerde kerken 1905 worden afgekraakt op een manier, zooals nog nooit één onzer dit heeft gedaan of heeft willen doen.

Wat is er dan toch wel veranderd?

Wat is dan toch de oorzaak, dat 1905, zoolang verheerlijkt, thans getrapt en verworpen wordt en eencritiek te verduren heeft, die vernietigend voor heel deze kerkelijke uitspraak is?

Wel in het jaar 1942 heeft de Generale Synode der Gereformeerde Kerken nog eens heel duidelijk onderstreept, dat de uitspraken van 1905 gehandhaafd dienen te worden, en dat niets mag worden geleerd, dat met de betrokken leeruitspraken niet ten volle in overeenstem ming is.

Men zou zoo zeggen, dat is toch het goed recht eener Generale Synode!

Wanneer een Generale Synode met algemeene stemmen een beslissing neemt aangaande bepaalde bestreden punten, dan is het toch niets bijzonders, dat een Kerk in haar hoogste vergadering daaraan zich houdt, en haar Dienaren bindt. Ware dit niet de weg, dan zou er allerlei wind van leer in een kerk kunnen binnen sluipen.

Ik kan het niet anders dan zeer juist vinden van de Synode der Gereformeerde Kerken, dat zij niet wijkt van haar standpunt in 1905 ingenomen, tenzij dat deze kerken zich zelf zouden willen opheffen en erkennen, dat zij in 1905 een fout, en geen kleine, gemaakt hadden in zake de meest beslissende punten der Gereformeerde Waarheid.

En toch kunnen de anlisynodalen, of wilt ge, de kerken vrijgemaakt naar art. 31 D.K.O. niet in dezen gang van zaken zich vinden, maar ontleenen ook mede daaraan het recht zich als kerken zelfstandig te organiseeren.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 september 1945

De Wekker | 4 Pagina's

DE STRIJD. 2

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 september 1945

De Wekker | 4 Pagina's