Bioscoopbezoek (II)

We hadden het over de bioscoop. Begonnen bij de Cineac, zijn we terecht gekomen bij de „nette” films: natuurfilm, cultuurfilm, oorlogsfilm. Of dat soms niet nuttig en leerzaam zou zijn? In bepaalde gevallen, ja. Een echte natuurkenner en -liefhebber zal zeker zijn winst kunnen doen met een natuurfilm. Stel je er overigens niet al te veel van voor. Men heeft allang vastgesteld, dat men voor ontwikkeling en onderwijs van de film niet teveel moet verwachten, ook de schoolfilm heeft wat dat betreft teleurgesteld. De studiezin wordt er in het algemeen niet door bevorderd, maar verzwakt.
Trouwens, als er tegenwoordig zooveel jongelui naar de bioscoop loopen, is dat dan heusch uit behoefte aan ontwikkeling? Laten we nu onszelf en elkaar niets wijs maken! De meesten gaan uit louter genotzucht, uit lust tot sensatie, uit begeerte naar zinnenprikkeling. En wat leert nu de practijk? Dat de film altijd smaakt naar meer. Men blijft bij de bovengenoemde voorstellingen niet staan. Neen, men wil dan ook wel eens een meer pikante film zien, waar wat spanning in zit. Of zóó een, die net op ’t kantje is. Van de soort, die aan jongelui beneden de 18 jaar niet mogen worden vertoond. Het is genoegzaam bekend, dat de bioscoop-exploitanten het daar van moeten hebben. Die brengen het groote succes!
Maar ook het groote gevaar. Hier worden de hartstochten in lichte laaie gezet. Hier wordt de fantasie geprikkeld. Hier wordt de voorstellingswereld van den jongen mensch, nog zoo ontvankelijk voor allerlei invloeden, geheel vertroebeld. De haren zouden ons te berge rijzen, als eens in statistieken kon worden vastgelegd, welke openbare (en heimelijke!) misdrijven en zedendelicten hun voedingsbodem hebben gevonden in het theater.
En ook, als het zoover niet komt, is de uitwerking toch funest. Omdat hier de menschen een fantasie-wereld wordt voorgetooverd, die aan de werkelijkheid is gespeend. Die de menschen de grond onder de voeten doet verliezen, hen van nuchterheid en waakzaamheid en veerkracht berooft, om de harde strijd des levens te strijden.
Als onze thd aan één ding behoefte heeft, dan is het aan een jong geslacht dat voor zijn levenstaak is berekend en zich niet heeft laten bedwelmen door de schijnwereld uit de bioscoop. En nu zien we helaas, dat juist nu zooveel christelijke jongeren zich daaraan overgeven.
„Uwe jongelingen zullen gezichten zien” — dat is de Pinksterbelofte, bekend uit de profetie van Joël. Nu, dat is net iets voor het jonge leven. Het ziet graag gezichten van een schoone, rijke toekomst. De bioscoop speculeert daarop. En je krijgt er ook heel wat gezichten te zien. Voorstellingen, die de fantasie vergiftigen, den geest benevelen, de begeerte prikkelen, de ziel verontreinigen. Gezichten, die nooit tot werkelijkheid worden in je leven, omdat ze ontleend zijn aan de droomwereld van den schijn en die daarom uitermate geschikt zijn om de menschen gedesillusioneerd, slap en futloos, ontevreden op zichzelf en op de wereld, als slenteraars door het leven te doen gaan.
En als ik nu op grond van wat we samen hebben overwogen, het bioscoopbezoek onvoorwaardelijk veroordeel, dan kan ik heel goed begrijpen, dat deze of gene dat wel wat erg radicaal vindt en krampachtig poogt nog wat terrein te behouden, maar laat ik je dan tegenover heel deze gevaarlijke schijnvertooning mogen wijzen op de Pinksterbelofte, die er ook voor jullie ligt. De Heere wil met Zijn Geest wonen in je hart. En dan maakt Hij geen oude mannetjes en vrouwtjes van je. Neen, overeenkomstig hun jonge levensverwachting zullen dan de jongeren óók gezichten zien. Zij zullen met hun bruisende, jonge levenskracht zich richten op het toekomende. Zij zullen gezichten zien van een heerlijke toekomst en — NIET ontgoocheld worden. De vervulling zal de verwachting verre overtreffen. En de verwachting zelf geeft zin aan het leven en kracht tot den strijd. Laten onze jonge menschen toch biddend inwachten die bezieling des Heiligen Geestes, die hun is beloofd! Dan heb je heusch geen behoefte meer aan theatergenot. Dan sta je met profetische kracht (profeten waren meestal geen oude menschen!) midden in dezen geweldigen tijd. Dan krijgen je leven en werken eeuwigheidswaarde.
Maar begin dan met af te wijken van de verkeerde paden. Met te vermijden het terrein, waar de God des Verbonds je niet wil hebben. Waar je met je entreegeld het rijk der duisternis bouwt. Waar je in ruil ontvangt een vergiftigde ziel. Waar je energie wordt verlamd en je werkelijkheidszin wordt bedwelmd. Waar de gezichten, die God geeft, niet zijn te zien!

O.B. (Oud-Beierland) M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen