Wie waren de Midanieten

Deze vraag stelt V. te J. Herhaaldelijk vinden we in Gods Woord de Midianieten genoemd. Telkens treden zij op in de schaduw van Israël of trachten zelf dat volk te overschaduwen met hun optreden.
Krachtens hun afkomst zijn zij nog familie van Israël. Immers in Gen. 25 : 2 wordt Midian geteld onder de nakomelingen van Abraham uit zijn vrouw Ketura. Wanneer wij mogen aannemen — en er is geen reden dit niet te doen — dat deze Midian de stamvader is van het naar hem genoemde volk, dan zijn de Midianieten een volk dat zeer na aan het volk van Israël verwant was. Dit geeft aan heel hun optreden naast en tegenover Jakobs zaad een eigenaardig karakter.
Het schijnt dat de Midianieten altijd in de buurt van Kanäan gebleven zijn. Het naar hen genoemde land Midian, is tenminste te zoeken ten Zuiden van Kanäan en ten Oosten van de golf van Akaba.
Wanneer wjj nu spreken van de woonplaats der Midianieten, moeten wij ons daar geen al te begrensde voorstelling van maken. De Midianieten toch waren zwervers. Het schijnt dat zij een onderdeel vormden van de groote Bedoeïnen-familie die ten Zuiden en Zuid-Oosten van Palestina hun uitgestrekte gebieden hadden. In Richteren 6 treffen we de Midianieten althans aan in dit groote verband dat de schrik vormde van de meer gecultiveerde gebieden ten Westen van de Jordaan.
Het verwondert ons dan ook niet, dat b.v. de schoonvader van Mozes, die priester in Midian is, een andere maal een Keniet genoemd wordt.
In het groote nomaden-gebied, dat de woestijnen tusschen de Sehelfzee en de zuidelijke grenzen van Kanäan omvatte, was geen strenge afscheiding van stammen en volken. Zij vloeiden in elkaar over. Hun geschiedenis is er dan ook eene van onderlinge samenspanningen ter bereiking van doelen, die voor één niet bereikbaar waren, maar ook van onderlinge botsingen als zij het oneens waren of zich verongelijkt waanden. Evenals nu nog de Arabieren een onberekenbare factor vormen in het evenwicht van West-Azië, zoo was het ook toen.
Midianieten schijnt dan ook soms een verzamelnaam voor al de woelige elementen uit dit vrijgevochten nomadenland.
Hun optreden is aan hun bestaan gelijk. Het zijn wonderlijke scharrelaars. Handelaars waren het en lang niet bona fide. Zij handelden in goederen maar ook in menschen. Voor een deel waren zij de transporteurs van West-Azië. Met hun groote kameelkaravanen vervoerden zij handelend de waardevolle goederen. Zoo treffen we ze ook aan in de geschiedenis van den verkoop, van Jozef, als zij komend uit Mesopotamië trekken naar Egypte. Als zij op dezen tocht zoo en passant Jozef koopen van zijn Broeders, zonder te vragen naar de reden van dezen verkoop, krijgen we daarin een echt staaltje van hun optreden.
Toch was dat nog de beste kant van hun bestaan. Heel anders leeren we hen kennen uit de dagen van Gideon. Daar treden zij op als massa-roovers. Zij komen dan heelemaal van het Sinaïtisch schiereiland, door de woestijn van Paran, over het Oost-Jordaanland en vallen zoo Kanäan van het Oosten binnen. Het schijnt dat op dergelijke tochten de aanhang steeds grooter werd en andere rooflustigen zich er bij aansloten. Zie richt. 6. Zij kwamen dan met hun „vee” lezen we. D.w.z. met hun kameelen, tenten, enz. Hun overweldigend aantal maakte het eenvoudig onmogelijk om weerstand te bieden. Moordzuchtig schenen ze niet allereerst, maar roofzuchtig zooveel te meer. Ze maakten zich eenvoudig meer meester van al wat Israël op het veld geteeld had en verdwenen met den buit, nadat zij op deze wijze heel Palestina „afgewerkt” hadden. Deze wijze van proviandeering voldeed in die dagen schijnbaar zoo goed dat zij het zeven jaren achtereen volhielden. Toen riep God zelf hun een halt toe in het optreden van Gideon.
Het schijnt dat de Midianieten nog geruimen tijd bewaard hebben wat zij uit de tent van Abraham aan kennis van den waren God meegekregen hadden. Immers als Mozes op zijn vlucht in Midian komt — op het Sinaïtisch schiereiland — is daar Jethro of Hobab een dienaar van den levenden God. Deze Hobab — de latere schoonvader van Mozes, blijkt een zeer achtenswaardig mensch. Zijn naam Jethro — een titel, die zooveel zeggen wil als „Eerwaarde” — wijst er op dat hjj een, gezaghebbende positie bekleedt, die aan zijn woord grooten invloed geeft. Later schijnt Midian deze herinneringsgodsdienst te hebben afgeschaft. Mogelijk ook was de positie van Hobab er slechts eene in een engeren familiekring.
De beteekenis, die de Midianieten in de schaduw van de heilshistorie hebben, is duidelijk. Zij vallen onder het oordeel van Paulus uit den Galatenbrief. Zij zijn geen kinderen der vrije al hebben zij Abrahams bloed in de aderen. Zij zijn tot dienstbaarheid geboren en staan daarom bij het zaad van Izak en Jakob ten achter.
In Gen. 25 neemt de Schrift dan ook afscheid van hen, als ons geteekend wordt dat zij met een erfdeel worden weggezonden.
De Midianieten zijn zoo de typische vertegenwoordiging van hen, die slechts uit het vleesch geboren geen deel hebben aan de weldaden der belofte.
Hoewel hun naam staat in het boek der Oorsprongen (Genesis) missen zij de oorsprong die hen tot erfgenamen maakt.
Hun stoute pogingen ten spijt vermogen zij niet zich in het bezit te stellen van de goederen der kinderen.
God zelf verwekt Gideon — en achter Gideon staat Christus — om door zijn optreden het belofte-recht der kinderen te waarborgen.
Zoo zijn de Midianieten in de schaduw van de heilshistorie de negatieve illustratie van de vastigheid van Gods verbond en belofte voor de „kinderen”.
Wij zien hen dan ook verdwijnen.
En in hun verdwenen bevestigen zij, dat de heilsgeschiedenis openbaring en profetie tegelijk is. En niet minder verkondiging voor ons, op wien de einden der eeuwen gekomen zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen