Pastorale Brieven

Beste Vriend!
Eerstens dank voor Uw schrijven van de vorige week. Ik was in Zwolle, en het werd mij nagezonden. Het verheugde mij zeer, dat ge met zulk een instemming van mijn laatste brieven had kennis genomen; al wil ik ook gaarne er inkomen, dat ge den wensch uitspraakt, dat ge na deze serie (die zachtjes aan ten einde loopt) weer eens iets wildet vernemen over meer geestelijke zielsaangelegenheden. Het onderwerp hetwelk ge aanroerdet lijkt ook mij niet onvruchtbaar voor behandeling; volkomen ben ik mét U eens, dat tegenover de daar door U genoemde eenzijdige of liever foutieve bespiegeling van verbondsgenade er wel eens gezonder zaken mogen te berde gebracht worden. Alleen, sta mij toe, verschil ik een weinig van U met Uw kwalificatie van „gezonder”.
Ik noem het liever door en door geesteloos en de dood in de pot. De door U gewraakte louter verstandsbespiegeling zonder meer, is niet zozeer ziekelijk, maar bepaald levenloos en dood. Naast de z.g.n. „spelonkjes”-menschen, zijn er ook kameel geraamten die in de dorre zandwoestijn liggen te wachten op een beetje Bikini-atoomenergie tot verdwijning. Maar goed, de zaak zelf blijft mijn aandacht houden. En nu keren we weer terug tot de thans aan de orde zijnde sociale geestesworsteling.
We hadden het dan onlangs over de toegespitst atheïstisch-communistische sociale beweging. Er valt heel den modernen tijd door (reeds een eeuw lang), en in al scherper vorm, een verband te constateren tusschen sociale en religieuze opvattingen; of liever: een botsing is waar te nemen tusschen christelijke religie en moderne sociale beweging; vanwege de verschillende met elkaar in strijd zijnde beginselen.
Er is een zekere wisselwerking te constateren. Al naar de beginselen meer die des ongeloofs zijn, is de sociale beweging scherper anti; anti-christelijk, en anti-God. En omgekeerd. De socialistisch-communistische en anarchistische wereldbeschouwing lijdt aan den waan, dat religie overbodig is, ja een sta-in-den-weg. Ja zelfs consequent doorgeredeneerd, dat in de (christelijke) religie één der oorzaken moet gezocht worden van de sociale ellende. Dit hangt weer saam met de religieuze leer van het alzeggingschap Gods. De vaders der socialistische systemen zijn meestal zelf ongelovig en zitten met de religie om zoo te zeggen „in hun maag”.
De wijsgerige beginselen, die het uitgangspunt van hun leer vormen beheerschen heel hun denken en leven.
Zo is het feitelijk altijd geweest in heel de wereldworsteling op elk gebied. Denk maar b.v. aan het oude Romeinsche rijk. Hoewel de Romeinen destijds de wereld beheerschten, militair en politiek, zijn zij cultureel toch overwonnen door de geestelijk en philosophisch veel hoger staande Grieken Zoo ook op sociaal gebied, de philosophische beginselen beheerschen het terrein.
In een vorig schrijven hebben we reeds opgemerkt dat het atheïsme het eerst in en door Rusland als staats- en politiek uitgangspunt officieel is erkend. Het ligt buiten ons bestek om hier het communisme als oeconomisch stelsel aan critiek te onderwerpen. Wie daar meer van weten wil, speciaal uit Christelijk oogpunt leze maar eens (onder de velerlei tectuur ten deze) het belangrijke boek: Bolsjewisme en Christendom.
Wel willen we hier er thans op wijzen, dat het welbewuste communisme het zich allesbehalve ontveinst, dat het tegenover de christelijke religie een anti-thetisch standpunt inneem, en wel atheïstisch.
Enkele maanden geleden kon men dienaangaande een wijsgerig artikel lezen in het communistisch blad „de Waarheid”. Dit blad schijnt dezen naam internationaal te voeren. Immers het communistisch blad in Rusland heet Prawda; wat zeggen wil de Waarheid. Wat in Rusland Prawda heet, heet in Nederland precies zoo.
Hieruit blijkt weer dat we met een internationaal verschijnsel te doen hebben. Uit dat oogpunt worden de Russen net zo goed geboren in Amsterdam, als in Parijs, als in Batavia, als in Moscou.
Evenals de christelijke religie internationaal is, is deze beweging het ook. Hier vallen bij beide, de „vaderlandsche” grenzen weg.
Het atheïstisch-communisme kent geen vaderland. Maar wat schreef nu die „Waarheid”? Wel dat het communisme als materialisme niet (meer) geloofde in het bestaan van een persoonlijk God. Dat is ten minste eerlijke taal, al is het een standpunt van vijandschap tegen den levenden God.
Maar nog meer. Het blad schreef voorts, dat men dit echter niet al te anti-godsdienstig moest opvatten, want dat nu in de plaats van dezen, laat ons nu maar zeggen, christelijken God, was gekomen: de materie, de stof, de al-stof, waaraan men eigenlijk Goddelijke kwaliteiten toekende. M.a.w. het materialisme is tot religie verheven. Zie dit, dit is een modern verschijnsel, een echt teeken der tijden. Beste vriend, daar moet ik u eens even zeer apart op attent maken. Dit is iets zeer specifieks, zeer merkwaardigs, Zeer……….. „modern”.
We menen n.l. meestal, dat het atheïsme als een nu ja eenmaal aan het christendom vijandig stelsel, naast en tegenover ons staat; dat we met elkaar in anti-these leven en daarmee uit. Doch zoo is het nu toch eigenlijk niet. Het moderne atheïsme heeft almeer verkregen het kenmerk, den inslag, de manier en vorm, zelfs den inhoud van paganisme; d.w.z. heidensch; heidendom is het geworden, niet maar loutere negatieve en ook positieve godloochelarij; maar tevens een nieuw soort religie, het atheïsme is tot een nieuwerwetschen godsdienst geworden. In de plaats van den enigen en waarachtigen God, Die Zich in Zijn Woord heeft geopenbaard, vereert men nu een anderen, zelfgemaakten door het ongeloof uitgevonden God, vrucht van het ongeloof, als zijnde ook een geloof, uit eigen bedorven brein opgeboren. Maar ook een geloof; houd het goed in de gaten; en waaraan men met hartstocht zich overgeeft en voor offert en leeft; en dat dan ook beslag wil leggen, eveneens, op alle levensterreinen; en van uit welk standpunt men de wereldverschijnselen wil verklaren, en medicament wil aanbieden. Het ongeloof gelooft in z'n ongeloof; en beleeft het in den regel, uit kracht van z'n vijandschap, nog consequent ook.
Dit nieuwerwetsche ongeloofs-geloof beheerscht almeer de sociale worsteling. Geen wonder. Dit is een stoffelijk terrein, wat wonder dat de stofvergoding hier met name een woordje zal willen mee spreken.
Op dit terrein zal dan ook juist de toespitsing van der eeuwen-worsteling plaats vinden. Ge kunt dit b.v. in de Openbaring van Johannes duidelijk zien aangekondigd. Lees hierover verder mijn boek over de Drie Beesten.
Op dit terrein gaan we dan ook de laatste grote eindworsteling tusschen stof en geest, tusschen ongeloof en geloof, tusschen anti-christ en den Christus, tusschen Satan en God tegemoet.
Of het er dus voorshands donker uitziet. Hierover nog een brief. D.V. een volgende maal.

Met bekende gevoelens, en hartelijke groeten, Gode bevolen,
Uw vriend en broeder in Christus .

Augustus ’46.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen