Vraag en antwoord

Moet een diaken getrouwd zijn?
Zoo vraagt een Br. te K. Hij wijst er dan tegelijk op dat men daarbij herinnert aan 1 Tim. 3, waar de vereischten voor een diaken worden opgesomd en onder meer ook gezegd wordt, dat hij moet zijn ener vrouwe man.
Schijnbaar kan daaruit geconcludeerd, dat een diaken gehuwd moet zijn. Dit is echter niet juist.
De ambtsdrager behoeft niet beslist gehuwd te zijn. Zoo wil wel de Grieksche Kerk dit Woord lezen. Maar dan valt de Apostel Paulus ook onder het oordeel. Hij immers was ook ongehuwd.
Anderen hebben in bovengenoemde omschrijving willen lezen, dat een diaken slechts een maal gehuwd mocht zijn. Een tweede huwelijk zou dan voor hem verboden zijn
De zaak wordt heel eenvoudig, wanneer begrijpen in welk een overgangsstaat eerste christelijke gemeenten leefden. In Grieksche wereld kende men de bigamie en de polygamie, het leven met meer dan één vrouw.
Werd iemand christen, dan was daarmede op eenmaal de band aan meer dan een vrouw niet te niet gedaan.
De diakenen nu dienen bij voorkeur menschen te zijn, die niet meer dan één vrouw hebben.
Over het niet gehuwd zijn wordt hier derhalve geen uitspraak gedaan.
Er is dan ook niets op tegen, dat ongehuwden zitting hebben in den kerkeraad als zij overigens de in een ambtsdrager vereischte kwaliteiten hebben.
Hiermede is natuurlijk niet gezegd, dat het nu aanbeveling zou verdienen dat kerkeraad een vrijgezellencollege zou worden.
Verscheidenheid is gewenscht.
De gehuwde diaken zal in de beoordeling van de situatie in een gezin vaak juister kijk hebben dan de ongehuwde, die van de practische zijde van het gezinsleven niet de meeste ervaring heeft.
Men sluite echter hierom de ongehuwde niet absoluut uit van het ambt.
Ook hij kan den Heere in het ambt dienen, zonder daarin minder te zijn dan zijn gehuwde broeder.

Wie schreef het boek Prediker?
Zoo vraagt een Br. te ’s Gr.
Gemakkelijk is deze vraag niet te beantwoorden. In het boek zelf wordt geen naam genoemd. Wel noemt de schrijver zich koning te Jeruzalem. Of dit echter Salomo geweest wordt niet gezegd.
De Joodsche overlevering en in navolging van deze de christelijke meenden aan Salomo te moeten denken.
Dit brengt echter wel enige moeilijkheden mede. Er staan uitspraken in het boek, waarbij moeilijk aan Salomo zelf gedacht kan worden.
Het is mogelijk, dat dit boek der wijsheid — het behoort met de Spreuken tot de z.g.n. chokmatische boeken — waarin een „prediker” spreekt later op naam van Salomo gekomen is, omdat hij bijzonder met deze wijsheid begaafd was.
Zekerheid is er in dezen niet.
Het heeft Gode niet goed gedacht ons in dezen zekerheid te verschaffen. Misschien om temeer onze aandacht te vestigen op den eersten Auteur n.l. de Heilige Geest.

De voorwaarden van Jakobus.
Moeten die altijd genoemd worden? vraagt een br. te L. Moet een Christen altijd zeggen en schrijven: D.V.; bij leven en welzijn of zoo de Heere wil en wij leven?
Het altijd te willen zeggen schrijven kan ook een vorm worden. Wie waarlijk in de vreze des Heeren wandelt zal zich bewust zijn dat hij niet zelf over de dagen van zijn leven beschikt ook al zegt of schrijft hij het niet uitdrukkelijk. Verdwijnen uit onzen christelijken stijl mogen deze uitdrukkingen echter niet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen