Op den uitkijk.

Gedurende meer dan 19 eeuwen roept het Kerstevangelie op „om met de herders heen te gaan naar Bethlehems kribbe, om te zien het woord dat er geschied is, hetwelk de Heere heeft kond gedaan”. De zending van den Zone Gods in de volheid des tijds is van een wereldhistorische betekenis. De moderne Godsdienstwetenschap moge de geboorte van Boeddha en Mohammed op één lijn plaatsen met die van Jezus, de geschiedenis gaat voort het absoluut universele van dit aanbiddelijk wonder te bewijzen. In de kribbe vind de historie der antieke wereld haar sluitsteen, terwijl de komende eeuwen aanvangen te rekenen met het „anno Domini”. Christus is de kern en het keerpunt der geschiedenis.
Toch zou men dit bij het lezen van het Lucas’ evangelie aanstonds niet vermoeden. Deze schilder onder de evangelisten beeldt „de verborgenheid der godzaligheid” in verrassenden eenvoud uit. Trouwens we staan bij de vleeschwording des Woords op het terrein van de uiterste contrasten; we leven in een wereld vol raadselen, door het natuurlijk denken niet op te lossen. De legende en kunst heeft zich op dit mysterie geworpen, maar ze hebben niet vermocht dit wonder weer te geven in zijn rijkdom en heerlijkheid. De beroemde kunstenaar Corregio heeft in zijn: „De heilige nacht” een poging gewaagd, om den zin van dit machtig gebeuren te vertolken. In de voederbak voor het vee ligt daar het „Kindeke”, waarop het liefhebbend oog van Maria in aanbidding is geslagen. Rondom de herders, op wier gelaat de naglans des hemels zich weerspiegelt, terwijl de engelen in stille aanbidding een blik in de kribbe werpen. Maar, en hier is het schone van dit doek: te midden van de heerschende duisternis, gaat het licht in dien nacht uit van het wondervolle „Kindeke”, dat tot een licht in de wereld kwam.
Het licht straalt in den stikdonkeren nacht van zonde en dood, ziedaar de zin van het kunststuk. Geen ander licht zal ooit de duisternis, die sinds .den Paradijsnacht heerschte, kunnen verdrijven. „Het licht schijnt in de duisternis, maar de duisternis heeft het niet begrepen”, zegt Johannes, of juister: „de duisternis heeft het niet overmocht!” Dat wijst heen naar den onverzoenlijken strijd tusschen het Licht en de duisternis, de eeuwen door, totdat de dageraad van den eeuwigen dag aanbreekt. Het Kerstlicht in Bethlehems kribbe opgegaan, straalt volk bij volk in de ogen. En toch, hoe weinigen hebben zich in dat licht verheugd. We zijn gewoon te spreken van de donkere dagen vóór Kerstmis, en inderdaad, wel mogen deze dagen in den volsten zin donker genoemd worden.
Waar men het oog ook heen richt, allerwegen donkerheid en duisternis. Het zal geen tegenspraak ontmoeten, wanneer we zeggen, dat de nacht rondom ons nimmer zoo angstwekkend donker is geweest. Nergens een uitzicht op betere tijden. De volkeren wandelen in de schaduwen des doods. De U.N.O.te New-York spant haar krachten in om vrede te vinden, maar tevergeefs. Hier is een verband gelegd, of daar breekt het gezwel weer open. En, ontroerende tragiek, de vergadering der volken moest haar arbeid onderbreken, om thuis Kerstfeest te kunnen-vieren! Men heeft het gebeuren van Bethlehem misvormd tot een schone gelegenheid om het vleesch te strelen. De wereld put zich uit om het Kerstfeest zoo luistervol te vieren, maar van het geboren Kind wordt niet gerept.

Op het scheidingsgebergte van Argentinië en Chili staat een beeld uit ’t koper der kanonnen gegoten; het was het vredesteken tusschen beide landen. Een afgietsel van dit beeld werd aan het Vredespaleis cadeau gedaan. Daar staat de eenzame kuisdrager, Christus, maar alleen!! Het is om te schreien, wanneer men dit beeld aanschouwt. Het doet denken aan het zieldoorsnijdend woord: „Wie heeft onze prediking geloofd en aan wien is de arm des Heeren geopenbaard?”
Christus, maar als in een museum geplaatst. Dat is de typering van een wereld, die met Christus heeft afgedaan, die het Kerstfeest aangrijpt, maar als een welkome gelegenheid voor het uitleven van het vleesch!

Rome en Bethlehem!
New-York en Bethlehem!
Linggadjati en Bethlehem!

Maar toch:
Welzalig zij, die naar Zijn reine leer,
In Hem hun heil, hun hoogst geluk beschouwen.
Die Sions Vorst erkennen voor hun Heer!
Welzalig zij, die vast op Hem betrouwen.

„Het licht schijnt in de duisternis, maar de duisternis heeft het niet overmocht!” De strijd tusschen licht en duisternis duurt onverminderd voort, op elk terrein, maar de eindoverwinning is des Heeren. Straks licht de eeuwige dageraad aan en zal het eeuwig Vrederijk heerschen.

Ja, elk der vorsten zal zich buigen,
En vallen voor Hem neer;
Al ’t Heidendom zijn lof getuigen,
Dienstvaardig tot zijn eer.

A.(Apeldoorn).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen