Liturgie

De liturgische handeling bij de afsnijding van, en wederopneming in de gemeente.
Soms heeft ook een openbare schuldbelijdenis plaats na boetvaardigheidsbetooning. Na een gedwongen huwelijk wordt de overtreding van het zevende gebod in sommige gemeenten nog openbaar beleden. Dit is geen eisch der Schrift, maar de kerkeraad kan wel zulk een eisch stellen. Vooral wanneer die zonde heel dikwerf in de gemeente voorkomt. Enkele kerkeraden, ook wel classes, stelden vragen op, welke gesteld werden en worden bij bovengenoemde openbare schuldbelijdenis. Maar voor elk bijzonder geval kunnen geen vragen of formulieren vastgesteld worden. Toch is het noodzakelijk, dat een kerkeraad ook in dergelijke gevallen weet, op welke wijze de schuldbelijdenis zal geschieden. Een korte inleidende verklaring mag niet worden gemist. Hartelijk moet de vermaning tot waakzaamheid zijn; eveneens moet hartelijk worden gebeden om kracht der genade, opdat geen nieuwe val oorzaak wordt tot oneer des Heeren, droefheid der gemeente en schade voor de ziel der overtreders. De gemeente moet ook worden opgewekt tot dankzegging en gebed. Na de openbare schuldbelijdenis, en na de korte vermaning en opwekking van den liturg, kan de gemeente, staande, een psalmvers toezingen. Zoo neemt zij in alles deel aan de liturgische handeling. In het gebed moet dus de broeder, of zuster, die schudbelijdenis deed, niet worden vergeten.

De groote ban.
Wanneer de kleine ban zonder vrucht blijft, volgt de groote ban, de excomunicatio maior. Artikel 77 D.K.O. spreekt over de excommunicatio.
Iedere dienaar, die geroepen wordt totj de uitoefening van deze tuchthandeling, leze en herleze het formulier voor deze liturgische handeling, en zondere zich af tot gebed, eer hij het moeilijke werk aanvangt. Hij vrage zich in de tegenwoordigheid Gods in heiligen ernst af, of hij alles deed, in liefde deed, om den onboetvaardige te behouden. Hij leve diep in, dat hij geroepen! wordt tot het afsnijden van een lid der gemeente. Vreeselijk is de gedachte, dat iemand afgesneden zou worden op onrechtvaardige wijze, of na onvoldoende vermaning, waarin de liefde werd gemist.
In het formulier van dezen ban wordt allereerst herinnerd aan zekere trappen. Artikel 77 der D.K.O. spreekt van drie trappen.
Voor er van afsnijding sprake is, moeten deze trappen „voorgehouden” zijn.
Ook voor de „vermaningen” kent niet iedere kerk vaste formules. Artikel 77 D.K.O. zegt alleen, dat bij de eerste vermaning de zondaar niet zal genoemd worden. In de tweede vermaning, welke geschiedt met advies der classis, zal zijn naam worden uitgedrukt, zegt genoemd artikel. In de derde zal men de gemeente te kennen geven, dat men hem — tenzij hij zich bekeere — van de gemeenschap der kerken uitsluiten zal, opdat zijn afsnijding, zoo hij hardnekkig blijft, met stilzwijgende bewilliging der kerken geschiede.
De tijd der vermaningen zal aan het oordeel van den kerkeraad staan. Dr. A. Kuyper wilde een korten tijd. Maar zeker moet alle lankmoedigheid worden betoond.
Opgemerkt zij, dat artikel 77 D.K.O. niet spreekt over de zonde van den schuldige. Dit noemen is dus niet noodzakelijk. Ds.J.v. Andel wilde blijkbaar bij de eerste vermaning reeds de zonde van den schuldige noemen. (Vademecum, 150) Dr Bouwman bij de tweede. (Kerkrecht, II, 637). Hij wijst er ook op, dat de dienaar met het noemen van de zonde voorzichtig zijn moet. Mogelijk is, dat door onvoorzichtigheid, de af te snijden zondaar boos wordt en de dienaar zou met den strafrechter in aanraking kunnen komen. Ook mag de goede naam van den schuldige niet onwaar openlijk te schande worden gemaakt. In alles moet het behoud van den schuldige worden gezocht. De zonde moet dus, volgens artikel 77 D.K.O., niet worden genoemd. Er is ook, maar het ons voorkomt, geen enkele noodzaak toe. Hoogstens moet o.i. worden gesproken van: zonde tegen het...... gebod de Wet des Heeren; of: overtreding van het..... gebod van Gods heilige Wet.
Om al deze reden is er veel voor te zeggen, dat de kerk vaste formuleeringen voor deze vermaningen heeft.
De Ger. Kerken kent deze vaste formuleeringen. In 1930 b.v. werd voorgesteld de volgende formule voor de eerste vermaning:
Geliefden in den Heere Jezus. De kerkeraad is in droeve noodzakelijkheid aan gemeente mede te deelen dat een broeder(zs) der gemeente zich heeft schuldig maakt aan (in te vullen door den kerkeraad overeenkomstig het geval) ; en dat hij (zij) in weerwil van de vele ernstige vermangen, geen blijken van ware boetvaardigheid heeft gegeven, zoodat de kerkeraad hem (haar) heeft moeten afhouden van de gemeenschap aan de tafel desHeeren. Nochtans heeft dit niet mogen leiden tot bekeering en zijn de voortgaande vermaningen vruchtloos gebleven. Daarom ziet de kerkeraad tot zijn diepe droefheid zich verplicht met dezen broeder( zuster) verder te handelen, en, zoo hij (zij) volhardt in zijn (haar) zonde, tot afsnijding voort te varen. Thans voor de eerste maal daarvan mededeeling doende, wekt hij met den meesten ernst op, voor hem (haar) gedurig te bidden, of het den Heere behagen mocht, hem(haar) tot bekeering te brengen.

v.d.M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen