Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Iets over meerdere vergaderingen XV

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Iets over meerdere vergaderingen XV

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

We zagen, dat een meerdere vergadering in de eerste plaats alleen die zaken mag behandelen, die in een mindere vergadering niet kunnen worden afgedaan. Dit principe dient streng gehandhaafd te worden. Een kerkeraad bijv. moet altijd trachten zelf een zaak tot beslissing te brengen. Hij mag niet heengaan en allerlei zaken, die hem wat moeilijk voorkomen of waarin hij bevreesd is een beslissing te nemen met het oog op eventueele reacties bij verschillende leden der gemeente, maar door te zenden naar de classis. Dit zou een vlucht uit de verantwoordelijkheid beteekenen.
Elke kerkeraad heeft van Godswege de roeping om de zaken, die hem voorgelegd worden, tot een beslissing te brengen overeenkomstig Gods woord, de Drie Formulieren van Eenigheid en de geldende kerkelijke bepalingen. Alleen dan, wanneer een kerkeraad geen licht in een zaak heeft, vanwege haar moeilijkheid, ingewikkeldheid of iets dergelijks, mag hij de zaak ter classis brengen. Dit is dan geen prijsgeven van eigen autoriteit, maar een beroep op de liefde en hulpvaardigheid van de kerken der classis. En de classis van haar kant verricht in zulk een geval een dienst der liefde door met dien kerkeraad samen een beslissing te zoeken.
Dit geldt natuurlijk ook van classis en particuliere of provinciale synode, Deze meerdere vergaderingen mogen dan alleen de zaken doorzenden, indien zij zelf niet tot een uitspraak kunnen komen. Altijd moet de regel gevolgd worden: eerst trachten zelf een uitspraak te doen, en is dit niet mogelijk, dan pas mag de zaak voor een meerdere vergadering worden gebracht. De meerdere vergaderingen mogen niet verlaagd worden tot adviesbureaux.
Doet men dit, dan is men zelf oorzaak, dat het gezag der mindere vergaderingen geschaad wordt en dat er bij de meerdere vergaderingen een hierarchishe geest gaat heerschen. Daarom hebben, zeer terecht, de classes en synoden menigmaal allerlei zaken naar de mindere vergaderingen teruggewezen, indien bleek, dat deze mindere vergaderingen niet getracht hadden deze zaken af te handelen.
Dit geval, dat in een meerdere vergadering alleen mag behandeld worden wat in de mindere niet kon afgedaan worden, staat in het kerkerecht bekend als de casus insufficientiae.
Art. 30 van de kerkenordening noemt echter ook andere zaken, die in meerdere vergadering mogen behandeld worden, nl. die zaken, die gemeenschappelijk zijn aan de kerken, die daar in meerdere vergadering tegenwoordig zijn. Dit noemt men de casus generalitatis.
Daar zijn immers zaken, die alle kerken van een classis of van het ressort van een synode aangaan. Een classis of particuliere synode kan, om een voorbeeld te noemen, een weeshuis exploiteeren of een tehuis voor ouden van dagen. Of men heeft een classicale of synodale kas voor hulpverleening aan kleine en zwakke gemeenten, of een kas voor onderlinge hulp aan diaconieën, of iets dergelijks. Deze zaken behooren dan niet door een enkelen kerkeraad beslist te worden, doch door de betreffende classis of synode. Zij gaan immers al de kerken van dat bepaalde ressort gelijkelijk aan en moeten daarom ook gemeenschappelijk geregeld worden, Wel heeft dan zulk een classis of synode meestal deputaten voor die gemeenschappelijke zaak, maar deze deputaten hebben hun bevoegdheden van classis of synode ontvangen en zijn daarom verantwoording schuldig.
Men kan misschien opmerken, dat op classen en particuliere synoden toch ook wel gesproken wordt over de zaken van de zending of van de Theol. School. Hier dient dan opgemerkt te worden, dat deze zaken daar wel besproken worden en dat zeer terecht, omdat zij alle kerken aangaan, dus ook die kerken, die daar in classis of synode vergaderd zijn, maar dat deze classicale en part. synodale vergaderingen in deze zaken geen besluiten nemen. Dat kan in dit geval alleen geschieden door de generale synode, omdat het zaken betreffen, die alle plaatselijke kerken aangaan, Wel mogen mindere vergaderingen de generale synode voorstellen omtrent deze zaken doen enz. doch, nogmaals, beslissingen kunnen zij niet nemen.
Een van de grondbeginselen van ons gereformeerd kerkrecht is immers, dat een mindere vergadering geen besluiten kan nemen, die kerken buiten het ressort van die mindere vergadering binden. Terecht zegt de kerkenordening in art. 84, dat geen kerk over andere kerken enige heerschappij zal voeren.
De generale synode regelt dus de zaken die het geheele kerkverband raken. Hier zouden allerlei dingen kunnen genoemd worden, bijv. de Theol. School, enz. Uit het vorige is nu wellicht een en ander wel genoegzaam duidelijk, zoodat wij hier niet verder op ingaan.
In een volgend artikel hopen wij den omvang van de macht der meerdere vergaderingen nog nader te bespreken.

Zw.(Zwolle), H

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 april 1947

De Wekker | 4 Pagina's

Iets over meerdere vergaderingen XV

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 april 1947

De Wekker | 4 Pagina's