Jeugdleven

S.O.S.

Een schip, dat in gevaar verkeert, zendt een S.O.S.-bericht uit. Dank zij de radio, weten wij natuurlijk allen, wat dat is. Zo’n bericht heeft voorrang. De uitzending wordt er om onderbroken. We kennen natuurlijk ook de betekenis van deze letters: het is de noodkreet „Save Our Souls”, in Morsetekens aldus geseind … — — — … en letterlijk vertaald „Redt onze zielen”, d.i. ons leven. Dit noodsignaal wordt, zoals vanzelf spreekt, uitgezonden door hen, die zelf weten, dat ze in gevaar zijn. Daarom roepen ze om hulp.
Maar het gebeurt ook, het gebeurt dagelijks, dat er mensen in levensgevaar zijn, zonder het zelf te weten, dus ook zonder dat ze een S.O.S.-bericht uitzenden. Onze ziel is in gevaar en we beseffen het niet eens! Van nature geldt dit voor ieder mens. Zonder God in de wereld, ja als vijanden van Hem, leven we rustig de eeuwigheid tegemoet. En dat betekent, verwezen te worden naar de buitenste duisternis, waar zal zijn wening en knersing der tanden.
Daar heb ik daar nu zo maar een paar zinnen neergeschreven. Het zijn ook bekende dingen voor ons. W e stemmen ze toe; daar zijn we rechtzinnig voor. En toch — wat kunnen we daar rustig onder blijven! Alsof het niet een beschrijving van onze werkelijke toestand was, maar wat vrome, „zware” praat, goed voor de kerk en de dominee en de ouderlingen en de bekeerde mensen. Zélf gaan we er liever niet te diep op in. W e houden deze waarheid op een eerbiedige afstand van ons eigen leven.
Wat gek toch! Ja, je leest het wel goed; ik gebruik het lelijke woord „gek”. Is het soms geen dwaasheid, geen waanzin, om moedwillig de ogen :te sluiten voor ons levensgevaar? Zó dwaas maakt ons de zonde! Salomo gebruikt ergens het beeld van iemand, die slaapt, midden op zee en in het opperste van de mast (Spr. 23 :34). Maar ’die is dan ook…… dronken! Hij beseft niets van zijn gevaar. Dikwijls wordt dit toegepast op de zorgeloosheid van den zondaar. Eigenlijk is de bedoeling van dit woord nog iets anders. Met dat slapen in het hart van de zee en in het opperste van de mast bedoelt de dichter, aan te geven het gevoel van duizeligheid en onpasselijkheid, dat de dronkenschap vergezelt. Verschijnselen van zeeziekte, zou je zeggen. Ik ben dat nooit geweest, maar ik heb meermalen horen beweren, dat wie goed zeeziek is, niet meer geeft om zijn leven. Alles is hem teveel. Nu goed, dronkenschap of zeeziekte, maar beide is zeer abnormaal. Nog eens: hoe is het dan toch mogelijk, dat een „normaal” mens zich er niet om bekommert, dat hij in gevaar is voor de eeuwigheid? Leven we dan in een roes? Zijn we, geestelijk gesproken, doorlopend zeeziek? Ja, zo iets is het wel. De zonde bedwelmt en misleidt ons.
Als we dan zelf geen s o.s.-bericht uitzenden tot God, dan. zal het omgekeerde plaats vinden! God wijst ons in Zijn Woord op ons gevaar. Om ons wakker te schudden. En ons wakende te houden. Ik noem nu maar één voorbeeld. Lot en de zijnen wonen in Sodom, onder de dreiging van het oordeel. Twee engelen hebben het hun verkondigd. Lot geeft de boodschap door aan zijn schoonzoons. Maar die beschouwen het als zotternij. En Lot zelf vertoefde! Geen noodsignaal. Daar heb je nu dat vreemde, dat in ons allen is. Je wordt gewezen op het levensgevaar, je weet de weg ter ontkoming en — ’t is net, of het niet tot je dóórdringt, of het iets onwezenlijks is. Zoals Lot zó vastgezogen zat in het welvarende Sodom, dat de gedachte aan het komend verderf nog maar heel vaag schemert voor z’n ziel. En straks moeten de engelen hem en de zijnen beetgrijpen en, als waren ze slaapwandelaars, meenemen naar buiten en het s o.s.-bericht hun in de ziel bulderen: „behoud u om uws levens wil”!
Ja, zó zijn we. Bedwelmde zielen. Dat is het funeste van de zonde. Dat zijn de listen van de duivel. Met het oog daarop mag voor ons, jonge mensen, wel een extra-s.o.s. bericht worden uitgezonden. Jongeren, de duivel heeft het op uw ziel gemunt! Hoe ernstiger de tijd, hoe meer hij zal trachten, dat gij er geen ernst mee maakt. Let nu maar niet alleen op Lot, maar bijzonder ook op die jongens, die verloofd waren met z’n dochters. Zij beschouwden zijn woorden als scherts, zij namen ze niet serieus. Nu, dat is ons gevaar, dat we alles, wat wijst op de ernst van leven en sterven en oordeel, reserveren voor de Kerk en buiten de werkelijkheid van ons leven sluiten, alsof het iets „onwezenlijks” was Voor ’t overige zijn we zo druk met ons werk, met wat ontspanning en niet te vergeten: met onze studie, die misschien al onze vrije tijd in beslag neemt, dat het éne nodige voor ons besef vervaagt. Satan geniet. Maar de Goede Herder waakt. En Hij waarschuwt: „Zijt dan nuchter en waakt”. S.O.S.!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen