Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Iets over meerdere vergaderingen XIX

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Iets over meerdere vergaderingen XIX

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

In het vorige artikel hebben wij getracht duidelijk te maken, wat meerdere vergaderingen zijn, hoe ze tot stand komen en welke zaken zij mogen en moeten behandelen. Het bleek ondoenlijk om in het bestek van. deze artikelenreeks alles te bespreken, wat hierbij aan de orde kan worden gesteld. Men raadplege daarvoor de verschillende werken over het gereformeerde kerkrecht.
Wij willen thans nog in het kort handelen over de verbindbaarheid van de besluiten der meerdere vergaderingen.
In de eerste plaats wijzen wij dan op het Independentisme of Congregationalisme, dat deze verbindbaarheid ontkent. Het Idependentisme, dat zijn ontstaan te danken heeft aan het separatisme van den Engelschen predikant Robert Browne, 1550—1636, die ook een tijd lang in ons land heeft vertoefd, is het stelsel van kerkregeering, dat eenzijdig allen nadruk legt op de autonomie van de gemeente. Het is in wezen individualistisch en revolutionnair. De Independenten immers kennen de regeermacht toe aan de leden der gemeente individueel, en niet, zooals de Schrift leert, aan de door God ingestelde ambtsdragers, De gemeente regeert door middel van meerderheid van stemmen. De helft plus één beslist. De kerkeraad is niets anders dan de uitvoerder van de besluiten der gemeente. Feitelijk is dit niets anders dan de leer der volkssouvereiniteit overgebracht op kerkelijk terrein. Het merkwaardige evenwel is, dat deze volkssouvereiniteit reeds op kerkelijk gebied werd gehuldigd eer zij op politiek terrein werd toegepast.
Elke gemeente is volkomen onafhankelijk (independent). Zij kan doen en laten wat zij verkiest, zoowel ten opzichte van belijdenis en tucht, als van kerkelijke orde, eeredienst en aanstelling van ambtsdragers. Daar is voor den Independent maar één gezag, en dat is het gezag van Christus en dit functionneert door middel van de uitspraken der gemeente, die, zegt men, aan het Woord van Christus gebonden is.
Elke gemeente heeft het volste recht om te handelen, zooals zij meent op grond van dat Woord te moeten doen.
Zonder nu verder op dit beginsel en andere Independentistische beginselen in te gaan, moeten wij constateeren, zooals ook onze vaderen deden, dat dit stelsel consequent doorgedacht tot volkomen ontbinding van alle kerkelijke leven leidt. Dit blijkt ook wel hieruit, dat er in de Independentistische gedachtensfeer van een eigenlijk kerkverband geen sprake kan zijn. Wel erkent men een zekere nuttigheid van classen en synoden, maar deze zijn feitelijk niets anders dan conferenties. Zij bezitten in het wezen der zaak geenerlei macht. Zij kunnen alleen aan de verschillende gemeenten, die aan de conferentie deelnemen, iets aan- of afraden. Beslissingen, waaraan iedere gemeente gebonden is, nemen zij niet, Zij brengen alleen adviezen uit. Geen enkele gemeente is verplicht deze adviezen op te volgen; men kan ze rustig naast zich neerleggen 1).
De bekende Joh. à Marck zegt o.m. van de Independenten: „Gelijk zij dan geen Hoogere of Hoogste kerkvergaderingen voor goed houden, die gezet zijn, maar alleen die bij deze en gene gelegenheden worden gehouden, en die dan geen andere macht als van Raadgevinge en An- of Af-radinge hebben. Waartegen wij bijbrengen: a. zoowel de gemeene Wet 1 Cor XIV : 29, 32, dat twee of drie profeten spreken en dat de anderen oordeelen enz., en de geesten der profeten zijn de profeten onderworpen enz,; b. als de manier van handeling, zoo onder het Oude Testament, als onder het Nieuwe, ten tijde der Apostelen, Hand. XV : 2, 6, 22, 28 het heeft den Heiligen Geest en ons goed gedacht enz., en daarnaar bij de Oude Christenen; c. gelijk hier nog bij komt, dat anders de gedurige verwarringen, scheuringen en ketterijen in de Algemeene kerk geenszins zijn te bedwingen. Terwijl het voorwendsel van de vrijheid der bijzondere kerken gansch ijdel is; want daar de geestelijke bijzondere vrijheid der bijzondere geloovigen wel bestaan kan en bestaat met de macht der opzieners en kerkeraden over dezelve, waarom zouden ook deze laatste hare vrijheid verliezen door een billijke onderwerping onder hoogere vergaderingen tot welke zij zelf mede behooren? blijvende toch Christus alleen altijd de Heere der geheele kerk met een volle macht van heerschappij over dezelve 2).”
Onze gereformeerde vaderen hebben zeer goed het gevaar van het Independentisme onderkend en het dikwijls fel bestreden. Ook wij zullen goed doen tegen Independentische beginselen te waken, evenzeer als tegen hiërarchische practijken en beginselen. Een goed kerkelijk leven kan alleen dan bestaan als de macht der meerdere vergaderingen en de verbindbaarheid van haar besluiten wordt erkend. Daarover een volgend maal meer.

Zw.,  H.


1) E.F.K. Müller, Die Bekenntnisschriften. der ref. Kirche, S. 655 f.

2) J. à Marck, Het Merch. d. chr. god-gel., MDCCXLI, blz. 938,

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 22 augustus 1947

De Wekker | 4 Pagina's

Iets over meerdere vergaderingen XIX

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 22 augustus 1947

De Wekker | 4 Pagina's