Liturgie 11

Slotopmerkingen.
Allereerst wijzen wij er op, dat er tijdens den dienst geen fotograaf in het kerkgebouw opnamen moet maken. Dit moet uit het Huis des Heeren, tijdens den dienst, worden geweerd. Schian sprak in dit verband van een „Unsitte”, die opkomt.
Hoe vriendelijk het ook bedoeld is, „zingende vriendinnen en cello spelende nichtjes zijn uit den booze” (v. d. Leeuw, 213) tijdens den dienst.
Ten tweede.
Er bestaat een gebruik om met gevouwen handen de huwelijksbelofte af te leggen. Daartegen is geen enkel bezwaar. Misschien is het goed daaraan nog eens te herinneren. Alleen kan het niet geschieden bij het beantwoorden der vragen door bruidegom en bruid afzonderlijk, want dan hebben zij elkander de rechterhand gegeven. Dus het kan alleen plaats hebben bij het gemeenschappelijk antwoorden.
De ringverwisseling, onder bepaalde formule, in den naam van den Drieëenigen God, geschiedt niet algemeen. In Engeland b.v. geschiedt deze handeling wel, onder bepaalde formule. De handeling zelf moet at onder de heidenen bekend geweest zijn. Sommigen willen, dal een ouderling de ringen op den Bijbel, binnen brengt.
Ook geschiedt wel, dat de man, op verzoek van den dienaar, den ring steekt aan den ringvinger der linkerhand van zijn vrouw, onder bepaalde formule. Ook kan die ringwisseling plaats hebben onder het spreken, door het bruidspaar of door den dienaar, van de volgende formule: Alzoo doe de Heere en alzoo doe Hij daartoe, zoo niet de dood alleen zal scheiding maken tusschen u (als de dienaar spreekt) en mij (als het bruidspaar spreekt). (Oberman) Wij zouden niet willen, dat gesproken werd: in den Naam des Vaders enz., want we hebben hier geen goddelijke opdracht. En een soort eed afleggen bij de ringverwisseling lijkt ons ook niet juist, omdat de belofte genoeg moet zijn Wil men ringverwisseling, laten bruidegom en bruid dit dan doen zonder formule.
De nieuwe richting in de liturgie wil de huwelijksbevestigingsdienst besluiten met de viering van het Heilig Avondmaal. Prof. v.d. Leeuw schreef: Dat menschelijke liefde trouw kan worden, danken wij aan de trouw van Hem, die liefhad tot het einde. Daarom behoort bij de huwelijksbevestiging de Avondmaalsviering enz. Wij kunnen dat niet zien. Ook zijn er voor ons allerlei bezwaren. Een voorbereiding kan niet gehouden worden. Allen toe te laten, gaal zeker niet, want bij den dienst, waarin een huwelijk bevestigd wordt, zijn velen tegenwoordig, die niet tot de gemeente behooren, of zelfs geen belijders der waarheid zijn.
Blijkbaar wil men het nauwe verband tusschen huwelijk, sacrament en Heilig Avondmaal uitspreken. Voor de roomsche kerk bestaat het sacrament alleen in de daad der huwenden, zegt Dr v.d. Leeuw. Al het andere heeft met het sacrament niets te maken.
Maar voor de hervormden behoort de huwelijkssluiting lot een der natuurlijke sacramenten. Sacrament wordt zij eerst, wanneer beleden is, dat de diepste verbondenheid, die de huwenden begeeren en ervaren, in Gods liefdedaad ligt en de grond van de belofte, die zij elkander geven, in Gods belofte van trouw, — en wanneer op deze belijdenis God het woord van zijn Vrijspraak heeft doen bedienen.
Het eigenlijke sacramenteele van de huwelijksbevestiging ligt dus in den Zegen, die de menschelijke daad trekt binnen Gods genadebedeelïng en die derhalve aan de Tafel des Heeren wordt uitgesproken. (Liturgiek, 209) Dus het huwelijk toch een soort van sacrament? Wij moeten, naar onze overtuiging, dien weg niet op, gelijk wij reeds opmerkten.

Klaarheid gewenscht
Wanneer wij meeleven in dezen tijd, op liturgisch terrein, weten we, dat de tegenstellingen groot zijn.
Sommigen willen heel de huwelijksbevestiging afschaffen omdat, naar hun meening, het geen zin heeft dit te doen. Er is geen enkele oorzaak voor een kerkelijke handeling. Wij hebben onze critiek hierop gegeven.
Anderen leggen zulk een nauw verband tusschen sacrament en huwelijksbevestiging, dat de schijn van op roomsch standpunt over te stappen, gewekt wordt. Zij, die gaan huwen, weten straks niet meer, wat zij in de kerk gaan doen.
Ook blijft de strijd nog gaande over het huwelijksformulier. Voor velen is dit formulier te verouderd, en beantwoordt het niet geheel aan het doel. Anderen willen wijziging uit principieel oogpunt. Eigenlijk zijn zij het niet eens met de Schrift, die man en vrouw eigen plaats aanwijst. Zij willen dit niet meer accepteeren. Man en vrouw hebben dezelfde plaats en dezelfde rechten.
Waarbij komt de moderne opvattingen over het doel van het huwelijk en het doel van God, in verband met het verbond der genade.
Wanneer de vreeze Gods wijkt en de mensch naar zijn ratio, zijn verduisterde rede gaat oordeelen, worden allerlei doolwegen aangewezen.
De kerk zal goed doen het spoor der waarheid niet te verlaten. Zij moet zich bij al deze vraagstukken duidelijk uitspreken.
En de dienaren des Woords moeten ook deze dingen goed inleven. Zij wekken al te veel den indruk, dat zij zelf de zaak niet verstaan. En als de priester het niet meer weet, zal het volk geen goede voorlichting ontvangen.
Hier is zeker reformatie noodig. De heilige zaak zelf eischt dit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen