Rusland en de kerk

Wie de wereldsituatie wil leeren kennen moet Rusland kennen. Niet het Rusland van het Czaarregierm zelfs niet het Rusland van Stalin vóór den wereldoorlog, maar het tegenwoordige Rusland.
Of is het niet opmerkelijk, dat juist de Orthodoxe kerk in Rusland een pleit voert voor het Rusland van thans?
Deze propaganda is het sterkste teeken der toekomst van Christus. De Kerk zal worden ingeschakeld in het groote sociale probleem en wie geluisterd heeft naar wat prof. Hromadka op den wereldraad van Kerken heeft gezegd begrijpt aanstonds, waar wij heen gaan.
Deze professor werd beschuldigd van Communisme. Maar het eigenaardige was, dat juist deze spreker er met groote nadruk op wees, dat in Rusland groote godsdienstvrijheid is te vinden. Hij wenschte niet, zoo zei hij, op den wereldraad, dat de Westersche staten zouden meenen, dat zij alleen bevoorrecht waren om in deze blijdschap van godsdienstvrijheid te deelen.
Zulk een taal begrijpen wij niet, als wij hooren van de vreeselijke tooneelen, die zich afspelen in de veroverde landen.
Maar het zal wellicht iets duidelijker worden, als wij u laten lezen wat het „Gereformeerd Gezinsblad” van 13 Nov. schreef. Het Blad zegt:

„De Zweedsche schrijver Iven Stolpe publiceerde in 1947 in het Noordsche Christelijke dagblad „Värt Land” een vraaggesprek met den beroemden, in ballingschap vertoevenden Russischen filosoof Nikolaj Berdjajew over de houding van het Sovjetregiem tegenover de Kerken.
Berdjajew verklaarde: „De vervolgingen van de Kerk zijn definitief voorbij.”
„Maar”, zegt Stolpe, „zoover ik kan zien niet in de veroverde landen. Bijvoorbeeld uit de Baltische Landen komen verschrikkelijke berichten over de aanvallen op de Kerk.”
Op niet-orthodoxe kerken, ja ongetwijfeld. Maar de orthodoxe kerken kunnen ongestoord werken. De orthodoxe kerk is op haar manier even breed van bedoeling als het communisme, ook zij meent, dat zij een Russisch evangelie aan de wereld te brengen heeft.”

Toen ik dat las heb ik twee dingen goed begrepen.
Vooreerst, dat Stanley Jones dankbaar kan zijn dat zijn beginselen reeds in het verre Rusland in toepassing worden gebracht. Stanley Jones toch schrijft in zijn boek „Christus’ antwoord op het Communisme” blz. 17: maar Rusland heeft de maatschappij gegrondvest op een hooger princiep nl. dat van coöperatie”.
Zelfs schrijft hij op blz. 23/33: „Ik ben overtuigd dat het Russisch experiment zal helpen en ik zou bijna zeggen, het Christendom te dwingen de bedoeling van het Koninkrijk Gods op aarde weer te ontdekken.”
Vervolgens heb ik begrepen, dat de wereldraad werd genoemd door het Congres van Orthodoxe kerken in Rusland, een politiek instrument van het anti-democratisch socialisme.
Het Russisch imperialisme en het sociaal Evangelie dezer orthodoxe kerken blijkt een eenheid.
Wie niet meedoet wordt uitgesloten!
Maar schreef een blad als Timotheus ook niet vóór eenige weken (het nummer van 22 October 1948) dat wie niet meedoet met den wereldraad van kerken zal worden uitgeschakeld in de nieuwe toekomst?
Wat is deze dictatuur, zij moge dan Russisch of Amsterdamsch genoemd worden, anders dan die, welke wij lezen in de Openb. dat, wie het teeken van het beest niet heeft, wordt uitgesloten?
Met de groote hoop meedoen . . . of anders . . . ondergaan.

A. (Apeldoorn), S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen