Beste vriend!

(Voor a.s. Kerstdag)

Dit is dan de laatste brief voor dit jaar. De heerlijke laatste week. Ik noem die week heerlijk, omdat het jaar sluit met de allerzaligste herinneringen die te bedenken zijn. Want al had ook elke dag des jaars ons een Jobsbode gezonden, eer het jaar ten einde is gespoed, rijst er altijd toch één dag, de dag die alles kan vergoeden, waarop ons groote blijdschap wordt verkondigd. Niet maar een dag van een of andere vreugdetijding, maar van de vreugde; de boodschap die ons verkondigt, dat Boodschap en Boodschapper samenvallen, de tijding van alle vreugde der vreugde en tot alle vreugde; n.l. van wat God gedaan heeft om alle ellende te verkeeren in groote en eeuwige blijdschap.
Mis dit kerstfeit, en alle z.g.n. vreugde zal blijken schijn te zijn, en te vergaan; maar mèt dit heilsfeit en het zaligmakend geloof er in, worden alle tranen van de oogen afgewischt.
Het is de boodschap van wat God voor ons gedaan heeft. Immanuel geboren; het houdt in: dat we hebben een God boven ons, maar ook voor ons en met ons en in ons. Theologisch uitgedrukt, op kerstdag gedenken we de hoogste transcendentie Gods (God boven ons) tot de diepste immanentie (God met en in ons). Het Woord is vleeseh geworden. Hier is de voorwerpelijke daad Gods de grond van alle onderwerpelijke zaligheid.
Recht Kerstfeest vieren houdt in: op te klimmen (en af te dalen) tot den diepsten oorsprong en bron onzer zaligheid, en dat is niet maar een lief kindeken Jezus zien en aanbidden; maar bedenken, hoe God, de Drieëenige God zelf in den Kerstnacht een daad heeft volvoerd, waarvan de herkomst ligt in het eeuwig welbehagen.
Niet genoeg kan ik u er op wijzen: hier ontmoeten we vóór alles een daad Gods. God heeft gedacht aan Zijn genade, 't Was om zoo te zeggen Kerstfeest allereerst voor God zelf; die in deze centrale verlossingsdaad zichzelf verheerlijkte in de redding en handhaving van Zijn wereld. De wereld door God geschapen, wordt ook door God verlost. Dat is de eigenlijke Kerstgedachte; en dat wel op de meest Godverheerlijkende wijze. Genade en recht beide uit de souvereine majesteit Gods getweend in één, en zóó verheerlijkt.
In het feit van Bethlehem is het gansehe verlossingswerk gecentraliseerd. Zonder dit geen Paschen, geen Pinkster, geen herschepping van binnen en geen herstelling aller dingen. Van uit den wortel uit is de herstelling. Van uit een nieuwen Adam (tegenover dien eersten) uit. Geen genade, die, om zoo te zeggen, van boven af aan de gevallen wereld werd toegevoegd; maar de wereld van binnen uit verlost. De nieuwe centrale mensch als Verlosser geboren; en vandaar uit en daarrondom alle terreinen voor God opgeeischt en tot Hem teruggebracht. Het Woord (de Zoon) is vleesch geworden. God is ingedaald in onze centrale en wortelellende. Als een Kindeken geboren uit een vrouw en geworden, onder de wet, ligt Christus in de kribbe.
Dit opent vergezichten vanuit de eeuwigheid tot in de eeuwigheid. Het is niet alleen God die zelf de verlossing uit Zijn eigen Wezen tot stand brengt, maar die ook deze verlossing volvoert vanuit het centrum onzer ellende uit; de mensch, als gevallen mensch, naar lichaam en ziel in de ellende; zonder zich zelf ooit meer te kunnen verlossen. En als wij dan als volle mensch midden in den dood liggen; en dies de mogelijkheid en de werkelijkheid eener verlossing ten eenen male missen, dan zegt God in den Kerstnacht, nu niet alleen in de belofte, maar in de daad en uitvoering: Ik zal het doen; Ik, ik zal vijandschap zetten, waar wij het valsche zondeverbond met den duivel niet konden noch wilden losmaken, daar doet God het nu, ja heerlijke God, Gij doet het nu, Gij doet het alleen en alles.
Kerstfeest is in zooverre nooit Roomsch, maar speciaal Reformatorisch; het Kerstfeest geeft de Hervormings„nacht”: Gods genade doet het alleen, maar doet het dan ook alles.
Kerstfeest is naar alle zijden beschouwd om te beginnen een theologisch feest. Alles uit God door God en tot God.
In den Zone Gods is in het Wezen Gods zelf van eeuwigheid aanwezig de mogelijkheid, dat er een Verlosser zou kunnen komen; maar dat die mogelijkheid werkelijkheid wordt, dat hangt af van het willen Gods; en als nu die wille Gods besluit de mogelijkheid tot werkelijkheid te doen worden, dan heet dit het Welbehagen, waarvan de engelen zongen.
Niet de menschen van goeden wille, maar God van goeden wil.
Dit alles in te denken en door genade te omhelzen en uit te roepen met lof en aanbidding, zie, dat wordt nu Kerstfeest voor de ziel. Er is toch geen grooter zalige vreugde denkbaar, dan dat al onze zielezaligheid en vreugde op komt uit God; o die verlustiging in dat souvereine, zalige en godverheerlijkende verlossingswerk! Het is een kenmerk van al of niet ware genade en Kerstviering.
Alles samengevat, als inzetgedachte van het kerstfeest, bedenke men, dat alle heidensche „verlossing” was en is een trachten op te klimmen van den mensch tot God, van Adam tot Caesar Augustus, den vergoden mensch; maar dat het Kerstfeit als ware verlossing ons predikt, dat God nederdaalde tot óns. Het is het eindpunt van 40 eeuwen „vleeschwording” al in het Oude Testament, in de bijzondere Godsopenbaring.
Kerstnacht is het antwoord des hemels op het vruchteloos smachten der aarde. Het Kerstfeit is het Werkverbond zooals dit zijn doel bereikt: de Gode gehoorzame en absoluut dienende mensch. Christus verschijnt in het vleesch als de knecht des Heeren.
Maar ik zie al beste vriend, dat ik al mijn gedachten u mede te deelen niet in één brief klaar krijg. Dus dan de volgende maal D.V. nog maar eens over deze heerlijke stof. Zalig advent toegebeden met Kerstgroeten.
Uw vr. en br.
G. Wisse
Doorn, 12 Dec. 1949.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen