Wat doen wij in de kerk 1

De titel.
Naar het ons voorkomt behoeft dit onderwerp wel eenige toelichting. Drie zaken worden in den titel genoemd. Allereerst wijzen wij op het woord kerk. Duidelijk is wel dat niet bedoeld is het lichaam van Jezus Christus, maar de samenkomst der gemeente van Christus. Over het karakter van die samenkomst schrijven wij in het volgende. Nu wijzen we er alleen op dat wij ons onderwerp niet goed kunnen begrijpen, wanneer een goed kerkelijk besef bij ons wordt gemist. Een goed besef van ons eigen kerkelijk leven is dus onmisbaar. Zonder dit besef zullen wij eigen kerk ook niet van harte liefhebben en missen dan ook het geloof in het bestaansrecht van haar. De overtuiging dat de Chr. Ger. Kerk, naar de Heilige Schrift, ten volle recht van bestaan heeft, moet diep in ons geworteld zijn. Voor ieder lid der Chr. Ger. Kerk moet vast staan, dat die Chr. Ger. Kerk wettige en zuivere openbaring is van het lichaam van Jezus Christus. Glashelder moet voor ons zijn, dat wij lid der Chr. Ger. Kerk zijn, omdat wij staan op den bodem der christelijke gereformeerde belijdenis, en dit eis is naar Gods Woord. Het is door de genade des Heeren dat onze kerk staat op den bodem dier christelijke gereformeerde belijdenis dat zij geen andere prediking toelaat dan de Schriftuurlijke; dat zij de heilige Sacramenten bedient naar de instelling des Heeren en Jezus Christus belijdt als haar Hoofd en Heere. Al deze dingen raken de eere des Heeren, het belang van Gods Koninkrijk en ons eigen heil. Het moet zeer duidelijk voor ons zijn, waarom wij lid der kerk van Jezus Christus zijn, eigen kerkelijk leven beminnen en de samenkomst der gemeente trouw bezoeken. Ons kerkelijk leven moet zijn uit het beginsel der geloofsgehoorzaamheid aan Christus, den Koning der Kerk, en uit liefde tot Hem. Hij schreef in Zijn Woord voor, hoe wij kerkelijk moeten leven *).
Daarom is ook in dit opzicht Schriftstudie noodig. Veel te veel wordt verwaarloosd, ook op de catechisaties, de bestudeering van eigen kerkelijk leven. Dat houdt in, dat niets gedaan wordt aan kerkgeschiedenis en ook geen studie gemaakt wordt van de Schrift in betrekking tot het kerkelijke leven. Vandaar de ontzaglijke verwarring, de vele dwalingen, het weinige inzicht in deze dingen en het gebrek aan klaarheid ook bij de kinderen des Heeren. Dit leidt zelfs tot de verbazingtwekkende uitspraak: De Heere heeft mij uit de kerk geleid. Alsof de Heere ooit zou handelen in strijd met Zijn eigen Woord! Het spreekt daarom van zelf dat zoo lichtvaardig gesproken wordt over het „naar de kerk gaan". Men weet niet wat dat beteekent, heeft er geen begrip van, leeft er niet bij in Schriftuurlijk licht, en daarom heeft dit kerkgaan voor velen alle waarde verloren. Zelfs in de donkere tijden werd bewezen dat bij de meesten alle kerkelijk besef is uitgesloten. De schuld daarvan ligt niet alleen bij de kerkgangers. Allereerst moeten de dienaren des Woords zorgen, dat de gemeente weer den rijkdom van het kerkgaan gaat inleven. Dat wordt niet bereikt, door wat te razen tegen de ledige plaatsen, maar wel, onder den zegen des Heeren, door: 1e. de uiterste zorg te besteden aan de bediening des Woords; 2e. op de catechisatie de kinderen er goed in te onderwijzen; 3e. bij het huisbezoek er op te wijzen aan de hand van de Heilige Schrift; 4e. in kerkbode en gemeentevergadering deze zaken in ernst en liefde te behandelen. Dit alles moet op zulk een wijze gedaan worden, dat ook de jeugd de zaken begrijpt en leert liefkrijgen.
Over het wezen der Kerk en wat daarmee in nauw verband staat, schrijven wij nu niet. Anderen hebben daaraan hun gaven en krachten besteed. Wij zullen het ook niet hebben over de gedeeldheid der kerk en de roeping tot eenheid, hoe belangrijk deze zaak ook is. Er is al veel over geschreven, en onze gedachten hierover kan men elders lezen")
Wanneer de titel van deze artikelen spreekt over iets doen in de kerk, dan doelt dit op onze handelingen in de samenkomst der gemeente. Er is een samenkomst der gemeente en wij moeten nagaan wat zij is. Van haar hooge beteekenis en diepen zin moeten we een helder begrip, een geheiligd besef hebben. Het gemakkelijk verwaarloozen van het bezoeken der samenkomsten van de gemeente des Heeren vloeit mee voort uit het missen van dit begrip en besef. Een klein kind speelt met parelen, als die in bereik van het kind zijn, en werpt die onbewust even gemakkelijk weg als gewone steentjes. Een geestelijk blind mensch blijft gemakkelijk thuis, als de gemeente des Heeren vergadert, maar een kind van God dat leeft naar de Schrift, weet, dat ieder onwettig verzuim zonde voor God is, ongehoorzaamheid aan het liefdegebod van den Heere der Kerk. Het is zoo droevig, dat deze dingen zoo weinig worden beseft. Er is op aarde niets heerlijker dan de Kerk des Heeren. In haar, gezien naar haar heilig wezen, zien wij de heerlijkheid van den Christus glanzen en komt het werk van den Heiligen Geest schoon uit tot eere des Vaders, van Wien alle goede gaven en volmaakte giften zijn. Uitgebreid wordt de heerlijkheid van die Kerk beschreven in den brief aan de gemeente van Efeze. De Heilige Geest laat ons in dien brief zien haar onveranderlijke verkiezing, haar volkomene verlossing door het bloed van Jezus Christus, haar heilige roeping, onverwerkelijke erfenis, lichtende eenheid en eeuwige toekomst.
In de kerk doen wij iets. En wat wij er moeten doen, trachten deze artikelen te beantwoorden. Het onderwerp zegt den lezer dadelijk, dat kerkgaan is iets doen, een dienst. Wij gaan niet naar de kerk, omdat onze domine dat zoo aangenaam vindt; ons kerkgaan is niet een behagen van een of anderen redenaar. Veel minder moet ons bezoeken van de samenkomst der gemeente plaats hebben uit onheilige oorzaken, als, b.v. om critiek te kunnen maken op kerkeraadsleden, predikant of op broeders en zusters. Om maar niet meer te noemen. Ons kerkgaan moet zijn dienst Gods, daar, waar de Heere ons roept. Wie naar Zijn stem niet luistert, zondigt, overtreedt Zijne inzettingen, en wel in velerlei opzicht. Velen vatten het kerkgaan op als een willekeurige daad. Sommigen meenen, dat de dominee het op prijs moet stellen dat men bij hem ter kerk komt, opgaat om hem te hooren, en om hem aansluit bij de gemeente, om direct te bedanken als die dominee een beroep naar een andere gemeente aanneemt. Kerkelijk zijn die menschen arme stakkers. Helaas zijn de predikers nog niet geheel gestorven aan deze ijdelheidsstreling en bestrijden daarom het werk van die blinden, in kerkelijk opzicht, niet. Men gruwt niet van de onschriftuurlijke handelingen. Als én prediker, én kerkganger niet grondig beseffen wat het gaan naar de kerk en het doen in de kerk beteekent, is het geen wonder, dat het kerkgaan op zulk een laag peil staat. Vooral ook bij de jongeren. Daarmee beschuldigen wij niet allereerst de jongeren, want zij handelen vaak naar het voorbeeld der ouderen, maar wel wijzen wij er op, dat ook onze jongeren het onderwijs in deze heilige zaken zeer van noode hebben. Zij leven waarlijk nog niet van de vaste spijzen, maar moeten dikwerf nog met melk worden gevoed. Doch dit onderwijs is voor de ouderen evenmin overbodig. Geve de Heere, dat deze artikelen verhelderend mogen werken en zegen mogen nalaten voor Zijn kerk. Het zou een groote weldaad zijn en veel vrucht nalaten, als weer begrepen werd, wat wij in de kerk moeten doen.
L.H. van der Meiden

1) Zie onze brochure: Eigen Kerkelijk leven. Verder: Gedenkboek over de Afscheiding, enz. 2) De Eenheid der Kerken, door Prof. Dr. J. Severijn; Dr. K. Sietsma, en schrijver dezes.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen