De rechte lijn

Deze titel voor het laatste artikel in 1950 lijkt een bespotting. Want is dat niet juist de misère aan het einde van dit jaar dat we nergens een rechte lijn kunnen ontdekken? En is het anderzijds niet zo, dat we, omdat er geen rechte lijn te bespeuren is ook als christenen ophouden met het zoeken van de rechte lijn en ons laten drijven op de golfslag der gebeurtenissen ? Deze beide zinnen vormen de hoofdinhoud van dit artikel. We willen deze situatie proberen te ontleden en aan te wijzen.
Geen rechte lijn is er op te merken in de gang der feiten, zoals die zich in dit voorbij gevlogen jaar aan ons voorgedaan hebben. Het ligt natuurlijk niet in de bedoeling om een jaaroverzicht te geven van het gebeuren op staatkundig terrein. En nog minder om al die gebeurtenissen te belichten en te verklaren. Dit éne was in ieder geval de hoofdtrek van het wereldgebeuren: toenemende wereldspanning en verscherpte agressie van het Communisme, dat op systematische wijze wroet in het Verre Oosten en het nabije Westen. Het gebeuren in Korea vlak voor de eerste helft van het jaar voorbij was is een waarschuwingssignaal geweest voor de Westerse wereld. Men is wakker geworden en met koortsachtige haast wordt, nu blijkt dat het Koreaanse drama niet op zichzelf staat, gewerkt aan de bewapening en herbewapening van Europese landen. Eisenhower, die een voorname positie bekleedde in de Amerikaanse universitaire wereld, heeft zich weer in het militaire leven begeven, gehoorzaam zoals een soldaat past, die geroepen wordt — aldus zijn eigen woorden — en zal de militaire lakens uitdelen aan de legers van de West-Europese landen. De conferentie van Brussel is een opgericht teken dat men m Amerika bang wordt en alles op alles zet om zich tegen de Russische beer te verdedigen. Marshall en Acheson worden niet ontslagen van hun posten, hoewel de één al 70 jaar is en de ander niet meer vertrouwd wordt door een deel van het Amerikaanse volk. Maar omdat zij beiden felle bestrijders zijn van het Communisme moeten ze blijven. Een symptoom van de Amerikaanse mentaliteit.
En toch — waar is de rechte lijn? Zowel in Rusland als Amerika? Want al mag dan uit hun woorden duidelijk zijn wat beide staten en blokken beogen, de weg naar het doel is voor ons grillig en onberekenbaar. We zien de rechte lijn niet. Dat geldt inzonderheid van de Amerikaanse politiek. Trekt Amerika rechte lijnen? Gaat het Amerika inderdaad om vrijheid en vrede? Heeft Amerika gebroken met de methoden van het nationaal-socialisme en communisme? Kan de wijze van oorlogvoering in Korea bestaan voor het aangezicht des Heeren? Is Amerika een rechte weg gegaan in de politiek t.a.v. Indonesië? Waarom zwijgt Amerika als Ambon verdrukt wordt en geen recht wordt gedaan aan bepalingen, die in Amerika zo zeer toegejuicht werden? Welke rol zal Amerika straks spelen «nzake de kwestie Nieuw-Guinea als de regering voet bij stuk houdt, hetgeen — treurig om te zeggen — op haar standpunt zeer inconsequent zou wezen; immers wie eenmaal a heeft gezegd moet uiteindelijk ook de laatste letter van het alphabet uitspreken? Was hét verstandig van Amerika om de 38ste breedtegraad te laten overschrijden? Heeft de Amerikaanse politiek t.a.v. China niet gefaald? Is het juist dat Formosa, nog in bezit van Tsang Kai Tsjek, niet aan China wordt teruggegeven? Kent Amerika het Oosten wel voldoende om daar een gezonde politiek te voeren afgestemd ook op de behoeften van die volkeren? Rechte lijnen?
Waarom deze dingen zo geschreven worden in dit artikel? Hierom omdat we nuchter moeten blijven en we rustig de rekening moeten opmaken aan het einde van 1950 voor Kerk en Staat.
Want juist in betrekking tot de levenshouding, die voortvloeit uit de politieke wereldsituatie, is het zo moeilijk de rechte lijn te vinden.
Immers wat zien we gebeuren?
Velen kunnen de rechte lijn niet vinden.
Er zijn christenen die zich met huid en haar overleveren aan Amerika. Schrijver dezes werd daar ook van beschuldigd. Ik heb behoefte om nog eens — want het gebeurde eerder in deze rubriek — te zeggen dat waarschuwen tegen het Communisme niet betekent accoord gaan met Amerika en de daar heersende mentaliteit. Ook Amerika betekent een geestelijk gevaar. Humanisme en materialisme geven daar de toon aan. Amerika's belangstelling voor Europa's defensie is voor een groot gedeelte eigenbelang zoals dat trouwens ook met de Marshall-hulp het geval is. Russen en Amerikanen zijn beiden afgeweken èn als kinderen van Adam en in hun huidige politiek. En nog eens weer leggen we er nadruk op dat we het niet van Amerika moeten verwachten noch mogen verwachten. Ongelukkig de man die vlees tot zijn arm stelt. Zelfs het Onze Vader dat Mac Arthur uitsprak in Seoel, hoezeer ook te waarderen, doet ons de ogen niet sluiten voor de geestelijke gevaren, die van Amerika uit ons bedreigen. Om diezelfde reden is emigratie naar Amerika uit angst voor de Rus, of terwille van de veiligheid aan de andere kant van de oceaan onvoorwaardelijk af te keuren. Een christen is nergens veilig en overal veilig. Wie het om bestaansmogelijkheden te doen is, staat in een andere positie; maar wie het om een mogelijke Russische invasie gaat, die kan zijn gaan voor God niet verantwoorden. De geestelijke gevaren in Amerika zijn heus niet geringer dan de gevaren verbonden aan een blijven onder een eventuele Russische bezetting.
Anderzijds zijn er kerkleden die uit reactie tegen het Amerikaanse materialisme eigenlijk weerloos willen blijven. Zij zijn het die het Communisme in de kaart spelen. Laten we dat toch goed bedenken: het is niet meer de tijd om neutraal te blijven. We zitten in de knel tussen Rusland en Amerika. Wie nu gaat zeggen: ik wil noch kiezen voor Amerika noch voor Rusland, die die kiest in de grond der zaak voor Rusland. Weerloosheid is de ergste vijand, die ons bedreigt. Of men moet in het Communisme een zegen zien en er van overtuigd zijn dat de vrijheid der Kerk in Communistische landen gewaarborgd is zoals de Hongaarse Kerk beweert. Maar dan zetten we een vraagteken en vragen we ons af of de Kerk dan inderdaad het Koninkrijk van Jezus Christus proclameert.
Zolang de Kerk in de wereld is zal die kerk niet neutraal kunnen staan tegenover de politiek. Zij mag zich niet met de politiek bemoeien, de politiek zal zich wel met haar bemoeien.
Hier komt de vraag naar de rechte lijn naar voren.
Dit is helaas de situatie: omdat alles zo moeilijk is, omdat er zoveel kanten aan een en dezelfde zaak zitten, daarom kan men niet tot een beslissing komen. Alles wordt tot een probleem gemaakt. Intussen wordt er beslist. Deze geesteshouding, waaraan ieder van ons ten slachtoffer dreigt te vallen, doet ontzaglijk veel kwaad.
We zijn noch pro-Russisch noch pro-Amerikaans. De Kerk des Heeren verwacht geen aards maar een hemels Koninkrijk. En we weten dat de Mens der zonde niet per se uit Rusland behoeft voort te komen, zoals sommigen denken. Hij kan net zo goed uit Amerika komen. De geperfectionneerde mens — de mens van 666 — lijkt eerder in Amerika dan in Rusland „gefabriceerd" te worden.
Het gaat ons niet om een Russische nederlaag of een Amerikaanse overwinning Het gaat om de komst van het Koninkrijk.
Aan de komst van dat Koninkrijk is alles onderworpen: oorlog en vrede. Dat is de rechte lijn. Aan die lijn heeft de Heere gewerkt ook in 1950. Dwars door conferenties en pacten heen trekt Hij die lijn; dat is de troost in werelddruk ons toegezegd.
Maar dat sluit niet uit dat we hopen dat Amerika als middel gebruikt mag worden om de Rus tegen te houden. En waarom hopen we dat? Om onze eigen veiligheid? Wie dat doet vergist zich. Maar omdat we menen dat de dienst der Kerk beter voortgang vindt wanneer we niet met het Communisme kennis maken. Ieder zie hiertoe uit welke motieven hij bidt om de vrede. Gaat het om ons eigen belang dan zijn we waard dat de Heere de vrede wegneemt. En wie bidt om vrijheid en dat verwacht van Amerika zie dit land toch niet anders dan als middel.
Rechte lijnen — ze zijn zoek. In grote verwarring scheiden we van 1950 met de bede: Heere wijs ons de weg; trek Gij voor ons de lijn.
Rijken verdwijnen en volken gaan onder. En Rusland en Amerika hebben het beide reeds verloren. Jezus Christus is Triumfator.
Rust mijn ziel Uw God is Koning.
Heel de wereld — Oost en West — is Zijn gebied!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen