Toelichting op de Kerkorde (LXXXVIII)

De Kerkorde schrijft dus in artikel 22 voor, dat de Kerkeraad aan de gemeente een dubbel-getal moet voorstellen, waaruit de gemeente kiest. Met nadruk spreekt de Kerkorde van een dubbel getal, of zooals er thans letterlijk staat: een aantal dubbel zoo groot als het te verkiezen aantal. Er mag dus maar niet een dubbeltal worden gesteld. Velen schijnen het verschil tusschen dubbeltal en dubbel-getal niet te vatten. Ze denken, dat beide uitdrukkingen hetzelfde beteekenen. Doch dit is niet het geval. Er is wel degelijk onderscheid. Dit komt niet uit indien er slechts één vacature te vervullen is, maar wél als er bijv. twee vacatures vervuld moeten worden. Voor twee vacatures dient de kerkeraad dus vier candidaten te stellen. Dit viertal bestaat niet uit 2 dubbeltallen, maar is een dubbel-getal, d.w.z. het is tweemaal zoo groot als. er plaatsen vervuld moeten worden. Zou het bestaan uit twee dubbeltallen, dan zou dit beteekenen, dat de gemeente voor vacature nummer één zou moeten kiezen tusschen A en B. Voor vacature nummer twee zou zij moeten kiezen tusschen C en D. Op deze manier bestaan de volgende mogelijkheden: A en C, of A en D, of B en C, of B en D worden gekozen. Maar de gemeente kan bij het stelsel van dubbel-tallen nooit kiezen A en B, of C en D. Dat is uitgesloten. Maar bij dubbel-getallen kan de gemeente dit juist wel. Dan bestaan de zoopas genoemde mogelijkheden plus de mogelijkheden van A èn B, of C èn D. De gemeente heeft dus ruimer keuze bij het stellen van dubbel-getallen dan bij het stellen van dubbel-tallen.
Welnu, met opzet heeft de Kerkorde sinds eeuwen gesproken van dubbelgetallen. Laat men dan ook in zijn woordkeus in het kerkelijk spraakgebruik zuiver zijn. Maar al te dikwijls kan men in kerkeraadsverslagen in Kerkbodes lezen van het stellen van dubbeltallen, in plaats van dubbel-getallen.
Hiertegen moet gewaakt worden. En zou er ergens een kerkeraad zijn, die waarlijk een dubbel-tal zou maken in plaats van een dubbel-getal, en dus zou eischen: ge moet uit het eerste dubbeltal óf A óf B kiezen en uit het tweede dubbeltal C óf D, maar ge moogt niet A èn B, of C èn D kiezen, dan zou zulk een verkiezing geheel onwettig zijn, als in strijd met de Kerkorde.
Uit zulk een dubbel-getal heeft de gemeente dus te kiezen. Zij mag niet een vrije stemming houden. Dit geschiedt alleen bij de institueering van een gemeente. Dan vindt er onder leiding van de door de classis aangewezen organen een volkomen vrije stemming plaats. Maar bij een geïnstitueerde gemeente mag dat niet. Misschien dat het hier of daar in een zeer kleine gemeente nog wel plaats vindt, maar het zal dan toch tot de hooge uitzonderingen behooren. Ook in zulke gevallen is het evenwel onjuist. Terecht hebben de Gereformeerden altoos de gedachte van vrije stemming verworpen. Dit is iets, wat geheel en al bij de volkssouvereiniteit behoort. „De Heere heeft zelf opzieners over zijne kerk aangesteld, die de gemeente hebben te weiden en te waken over de zielen. En aan de gemeente wordt bevolen, de leiding der opzieners te erkennen en hun gehoorzaam te zijn (Ef. 4:11; Hand. 20:28; 1 Petr. 5:2; Hebr. 13:17). Om die reden is ook de leiding van en de beslissing bij de verkiezing in handen van den kerkeraad". Bouwman, a.w. 531.
Het spreekt van zelf, dat zich hier allerlei vragen kunnen voor doen. Het is niet doenlijk die alle in een artikelenreeks als deze te beantwoorden. We maken een uitzondering voor de volgende:
Wie zijn stemgerechtigde leden? Het antwoord luidt: De mannelijke leden, die tot het Avondmaal zijn toegelaten en niet onder censuur staan. Vrij algemeen zijn de Gereformeerden van ouds af van oordeel geweest, dat het uitoefenen van het stemrecht een daad van regeer-macht is, en dat, wijl de Schrift in 1 Cor. 11 :1—16, 1 Cor. 14 :34, 35 en 1 Tim. 2 :11 en 12 aan de vrouw het regeeren en leeren in de gemeente verbiedt, deze van het stemrecht is uitgesloten. We zullen deze kwestie hier niet verder behandelen. Volgens het geldend kerkrecht hebben alleen de mannelijke leden, die tot het Avondmaal zijn toegelaten, stemrecht. De leden, die nog niet tot het Avondmaal zijn toegelaten, d.w.z. die nog geen belijdenis des geloofs hebben afgelegd, zijn incomplete leden. Ze genieten nog , niet de volle kerkelijke rechten. Deze ontvangen ze wanneer zij belijdenis des geloofs afleggen. Soms wordt ook nog een leeftijdsgrens gesteld. Daartegen is geen principieel bezwaar. Tegenwoordig doet men over het algemeen niet zoo erg jong belijdenis des geloofs. Maar wanneer dit op zeer jeugdige leeftijd geschiedt, is er alles voor om een bepaling te maken, dat men, om stemgerechtigd te wezen, een bepaalden leeftijd moet bereikt hebben. Het is immers waar, wat Bouwman schrijft, a.w. 539 v.: „Zij mogen wel in staat geacht worden, het lichaam van Christus te onderscheiden, maar zij zijn nog niet rijp om deel te nemen aan de kerkelijke verkiezing. Daartoe is noodig een zekere rijpheid van oordeel". Het spreekt vanzelf, dat iemand, die gecensureerd is, niet aan de kerkelijke verkiezingen mag deelnemen.

A. (Apeldoorn) H.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen