Melchizedek (X)

Van Melchizedek wordt gezegd in de brief aan de Hebreen: zonder vader, zonder moeder, zonder geslachtsregister, zonder begin van dagen of einde les levens, en, den Zoon van God gelijk gesteld, blijft hij onafgebroken priester. Dat is een merkwaardige tekst. Goed laat het zich verstaan dat er allerlei uit gedestilleerd is. Het gaat in het bijzonder wel over zijn priesterambt in deze tekst, maar daar hopen wij nog wel op terug te komen. Wij zien Melchizedek plotseling voor ons staan in zijn tweevoudig ambt en de vraag is hoe moeten wij dat: zonder vader, enz. verstaan? Er is geen kiem, waaruit zijn ambten ontwikkelen; er is geen doel, dat bereikt moet worden; zijn priesterschap heeft in zich het onafgebrokene. En heel merkwaardig is dan: „en den Zoon van God gelijk gesteld". Er staat niet dat hij den Zoon van God gelijk was. Melchizedek is in de Schrift zo beschreven, omdat in hem, in zijn ambt, gezien wordt, wat volmaakt is in den Zoon van God, en gezien zal worden wanneer het Woord is vlees geworden. In Melchizedek laat God iets glanzen wat in Christus volmaakt is. De genade van God, de genade, welke ten volle in Christus is geopenbaard, werkte bijzonder in Melchizedek en zó beeldde hij uit de rijke vruchten, welke Christus zou verwerven.
Het zonder vader, zonder moeder, enz. ziet niet op de mens Melchizedek; wil dus niet zeggen dat Melchizedek nooit een vader of nooit een moeder heeft gehad; het wil niet zeggen dat deze man nooit geboren is of nooit is gestorven. Wij wezen er reeds op dat hij een historisch persoon was.
Men vertelt dat er onder de Amarnabrieven één gevonden is, welke geschreven is door een koning, in de 15e eeuw vóór Christus, aan een Egyptische vorst. In die brief betoogt de koninklijke schrijver dat hij geen koning was door erfopvolging, maar rechtstreeks tot koning was benoemd door zijn heer, ook een koning. Zulk een voorbeeld spreekt dus van een rechtstreekse benoeming. In de Oosterse wereld kon een koning ook priester zijn, gelijk wij zagen. Maar waar het hier om te doen is, is dit: men kende in de Oosterse wereld ook de rechtstreekse benoeming. Nu moeten wij niet te veel uit zulk een voorbeeld concludeeren en zeker niet de Schrift uit zulk een voorbeeld willen verklaren. Wij wijzen er alleen op om duidelijk te maken dat het feit van rechtstreekse benoeming bekend was. En de gedachte van rechtstreekse benoeming kunnen we wel vasthouden.
Melchizedek was koning. Zijn vader was het niet en zijn moeder was geen koningin. Hij was dus geen koning door erfopvolging. Er was geen geslachtsregister van koningen in zijn familie. In zijn voorgeslacht was er dus ook geen datum te noemen, waarop de eerste in zijn geslacht koning werd. Melchizedek is gestorven en geen zoon volgde hem als koning op. Hij was alleen koning door een rechtstreekse goddelijke roeping. Melchizedek was priester. Zijn vader was geen priester en zijn moeder was geen priesteres. In zijn voorgeslacht was geen register van priesters aan te wijzen. Melchizedek was geen priester door erfopvolging, zoals gevonden werd in het huis van Aaron. Aaron was de eerste hogepriester en dan volgt zijn zoon door erf opvolging, Num. 20:26. Melchizedek had zijn priesterschap niet verkregen door de bloedbanden, maar alleen door goddelijke roeping en dan rechtstreeks.
Dat priesterschap ging ook niet verloren bij de dood van Melchizedek. En dat laatste is alleen te verstaan in verband met wat wij lezen in Hebr. 7 :3.
De roeping van Melchizedek was een goddelijke roeping. Dus heel bijzonder. Niet gelijk aan een rechtstreekse roeping, welke ook heidense koningen kenden. De Schrift zegt het ons geheel anders. De Schrift zegt dat hij daarin den Zoon van God gelijk gesteld is. In dat priesterschap van Melchizedek zien wij een uitbeelding, ook een vooruitbeelding. In de uitbeelding laat de Heere ons zien wat het hogepriesterschap van den Christus inhoudt; in de vooruit-beelding zien wij wat de Christus, als de volmaakte Hogepriester eens zal openbaren. En tevens zien wij er in dat Christus een priesterschap voor zijn volk verwerft, dat niet meer sterft, dat niet sterven kan, dan zonder einde des levens is, dat eeuwig is. Dat priesterschap is het levende priesterschap.
De grote Hogepriester is niet uit Levi, maar uit Juda. In die lijn vinden wij niet het priestergeslacht.
Door Gods vrije genade was, naar eeuwige verkiezing, aan Melchizedek een priesterschap geschonken, dat blijvend was. Het oorspronkelijke priesterschap ging verloren. Daaruit kan niets meer opbloeien. Wat Melchizedek ontving, ontving hij door goddelijke, levende, rechtstreekse roeping, uit genade alleen. Zó straalde uit wat in Christus is en wat Hij zou verwerven voor zijn volk.
Op deze wijze is alleen te verklaren dat Christus priester is naar de ordening van Melchizedek, zoals wij nog nader hopen te bezien.
Wij zien dus dat het priesterschap van Melchizedek verbonden was met het koningschap. David was man naar Gods hart, maar zijn koningschap was niet verbonden met het priesterschap. Dit verbonden zijn van de twee ambten kwam in het Oude Testament niet voor, gelijk wij zagen.
Dat Melchizedek dus was zonder vader, enz. betekent dus, dat hij geen priester (en koning) was door erfopvolging, maar rechtstreeks door goddelijke roeping dit was geworden. En dat priesterschap was het levende, het blijvende, wat in Christus volmaakt is en wat zijn volk door Hem ontvangt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen