Waarde vriend!

Zoo zijn die heerlijke vierdagen weer achter den rug, die zeven passie weken, met name Goede Vrijdag; en dan die heerlijke Paaschdagen. De wereld „viert" deze dagen op haar manier ook; maar vooreerst wat is de inhoud daarvan schraal. Hoe zeer ook soms door natuurgenietingen het vleesch wordt verkwikt, inwendig is men arm; en vaak keert men van het feest dan ook nog pessimistisch terug; en wat blijft er van over, in de nagedachtenis en vrucht ?
Zeer zeker, men moet geestelijk zijn, om geestelijke dingen recht (geestelijk) te kunnen genieten. Maar o, wat heeft dan zelfs een nog van verre staande, een die nog niet durft zeggen: Hij is de mijne, maar die toch met soms zielbezwijkend verlangen er naar uitgaat; die zoveel dierbaars en schoons in dien beminnelijken Borg ziet, dat hij heilbegeerig de handen er naar uitstrekt; ik zeg, wat heeft zulk een reeds in deze uitgangen der ziel een inhoud van waarde, een zalige ervaring, die hij voor al de schatten van de wereld niet zou willen inruilen. Wat is zelfs daarvan de nasmaak al zoet. Zij zouden althans liever uit het gemis, dat uitdrijft naar den Heere, zich blind schreien, dan dat ze b.v. op een valschen grond zouden „getroost" willen worden.
Vanzelf, de vreugde des heils is het allerbeste. Toen David op z'n plaats voor den Heere kwam, riep hij er van uit; geef mij weder de vreugde Uws heils.
Het heil zelf dat was wel niet weg, maar de vreugde genoot hij er niet uit, toen hij het spoor bijster was geraakt; en komt de Heere Zijn Davids dan weer op te zoeken, dan is het eerste wat geschiedt, dat ze met een toch liefelijke droefheid worden vervuld naar het terugkrijgen van die vreugde uit dat heil. Zoo ging het ook met de Emmaüsgangers, zij het ook langs een weer andere lijn. Maar ze kenden toch bij het gemis, de droefheid; en hoezeer zij ook te beschuldigen waren — van wege hun traagheid tot het geloven van de Schriften, — zij konden toch zonder den Heere niet recht vrolijk Paaschfeest vieren; en de feestvreugde brak eerst goed door, toen zij den Heere terug gevonden hadden.
Hebt ge, beste vriend, mogelijk ook zoo iets met Paschen mogen beleven? Of was het enkel donkerheid? Nu, de Heere kan komen door gesloten deuren heen. En laat uw nabetrachting dan maar eens zijn in dier voege van meditatie, dat ge zegt: o Heere, ik mis U, ik ben niet vrolijk in U, ik heb tranenbrood tot mijn spijze; ja mogelijk moet ge wel zeggen: ook dat zelfs heb ik niet, er zijn geen werkzaamheden, ik kan er onaandoenlijk zelfs onder blijven, enz. Wel vriend, stort ook dit uw hart dan maar voor Hem uit; vertel het Hem maar. Hij neemt er gaarne kennis van; er ligt een belofte: Ik leef en gij zult leven. Roep het dan maar uit, op de knieën (en sta niet te spoedig op): o dierbare en getrouwe Zaligmaker, ik kan het leven noch planten noch bedauwen, noch verlevendigen; maar Gij zijt opgestaan, ook opdat Ge, uit de kracht Uwer opstanding, als zijnde ambtelijk opgestaan, de bevoegdheid zoudt hebben, om de weldaden die Gij hebt verworven, mede te deelen, en het leven ook te onderhouden; ach bezoek ook mijne ziel nog eens met Uw hemelsch onderricht. Ja geliefde medereizigers van Kleopas, grijp 's Heeren hand aan, als hij zóó nabij is, en zegge ook gij: blijf bij ons, want de dag is gedaald. Weet het, het is Paaschfeest voor den Heere Jezus Zelf, ja voor Hèm, als Hij de treurenden Sions mag vertroosten.
't Is een wondere zaak, het is zelfs een stuk van Zijn heerlijkheid; n.l. op Paschen zien we overal eerst bezwaarde en bedroefde harten; en die worden alle één voor één en te samen door Hem tot vreugde gebracht.
Hij komt voor Thomas nog eens afzonderlijk in hun samenkomst. En let er op, dan is aller vreugde ten slotte saam te vatten in het ééne alles inhoudende: Het is de Heere!
Alle zalige Godverheerlijkende bevinding heeft dit kenmerk. Ze ontstaat uit den Heere en Zijne openbaring aan de ziel uit en naar de Schrift; ze heeft Hem en Zijn weldaden door den Heiligen Geest toegepast tot inhoud; en ze eindigt in iets wat nooit eindigen zal; n.l. in alverheffing van Zijn lof en deugden; Hij is het. Hij. Dan spreken ze van Hém. En dan is het opstandingsfeit verheerlijkt in opstandingsfeest. De Heere kent wel Zijn tijd, soms anders dan de onze.
Laat dit aan Hem over. Maar wij mogen roepen, aanhouden, verbeiden, en Hij komt gewisselijk.
Magdalena jubelde eerder dan Thomas; maar hij werd toch niet vergeten. Ten slotte hangt heel de zaak en heel het geding hieraan, niet of gij „levendig" zijt, maar of Hij leeft. En dat is en blijft het feit. En dat is dan ook de waarborg, dat als er des avonds wel eens geween moge zijn, des morgens gejuich zal gehoord worden. Maar nu ook in de kracht des Geestes op Hem en Zijn ambtelijke bediening Vertrouwd.
Tot de volgende keer D.V. dan hoop ik u verdere nabetrachting te leveren.

Nu nog iets over dien onlangs door God gegrepen priester in Spanje, pater Padrosa. Deze van vervolger tot Evangelieverkondiger geroepene, heeft zijn toespraak die hij na zijn uittreding uit Rome in de Evangel, kerk heeft gehouden, in 't licht gegeven. Uit het Spaansch is deze nu ook in 't Hollandsch vertaald.
Inmiddels ontving ik bericht dat God dezer dagen in Spanje een nog zeer jeugdigen priester heeft toegebracht. Zijn ouders hebben hem al de deur gewezen. Hij preekt nu overal het Evangelie van vrije genade. God werkt daar wonderen.
Met vele hartelijke groeten, Gode bevolen,
Uw Vr. en Br. in Christus.
Parklaan 3, Doorn
G. Wisse

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen