De stam van Levi en de avondmaalstafel 1

Gij moogt U vrij over dit opschrift verbazen, en toch meen ik, dat hier een treffende overeenkomst is te ontdekken.
Vergeet allereerst niet, dat de kerk des Nieuwen Testaments genoemd wordt: een koninklijk priesterdom, een heilig volk, een verkregen volk, opdat gij zoudt verkondigen de deugden Desgenen „Die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht". (1 Petr. 2 : 9) .
Al wat hier van de gemeente des Nieuwen Verbonds gezegd wordt is het eigensoortig karakter van den stam van Levi, zooals deze onder het volk van Israël zijn plaats door den Heere Zelf zag aangewezen.
En gelijk voor de gemeente des Nieuwen Testaments de Avondmaalstafel de hoogtij des geestelijken levens kan geacht, zoo ook de bediening der offeranden in Israëls heiligdom roept de gansch bijzondere plaats van Levi ons voor den geest. Daarbij komt nog iets.
Wij leven in een tijd, waarin over belijdenis en Heilig Avondmaal nog al eens wordt gesproken. Zelfs heeft ter kwader ure een Leeraar onzer kerken gemeend te moeten heengaan en den scheldbrief te geven aan een kerk, waarin hij al meer ontdekte een stelselmatig en statistisch toetreden tot den disch des Heeren.
Nu kunnen wij gemakkelijk ons van zulk een al te lichtvaardig optreden afwenden of met een scherpe philippica tegen deze aantijging ons keeren, maar zouden wij dan onderkennen niet, wat hier als een beschuldiging gezegd, maar wat hier als een levensgeheim bedoeld wordt
Het zij verre, zeer verre van mij om een lichtvaardig uittreden uit een kerkverband te vergoelijken, maar evenmin moeten wij willen wegwerken de practische zijde, die hier aan de orde komt. Wij hebben ons als kerken terdege af te vragen, of wij zullen handhaven de oude en geijkte Gereformeerde waarheid, zooals die in ons Avondmaalsformulier ons wordt voorgehouden.
Uw Tummim en Uw Urim is ook hier van betekenis.
De man. Uw gunstgenoot, heeft ook hier ons iets, ja veel te zeggen.
Ik ga er nog niet op in, wat dit alles heeft te beteekenen. Dit voor later. Ik wijs hier alleen op het verband tusschen Levi en de Avondmaalstafel, tusschen, wat de kerk des Ouden en de Kerk des Nieuwen Verbonds heeft hoog en heilig te houden, zullen wij zijn een Koninklijk priesterdom.
Het zal den meesten Wekker-lezers nog bekend zijn, dat wij geruimen tijd geleden begonnen zijn met de bespreking van de zegeningen van Jakob, ons bewaard in Genesis 49. Het laatst hebben wij over Simeon gehandeld (Gen. 4 : 5— 7) in „De Wekker" van 30 November 1951.
Opmerkelijk, in Genesis 49 worden Simeon en Levi tegelijk genoemd en tegelijk veroordeeld, en in Deutr. 33 wordt van Simeon in het geheel niet gesproken, maar wordt wel Levi genoemd en zelfs geëerd, zoodat geen steen der veroordeeling meer drukt op het hoofd van Levi.
Simeon verdwijnt, en Levi verrijst uit het stof, en hem wordt als de priesterstam naast Juda, de Koningsstam, een plaats aangewezen.
Wat is genade toch een wonderlijke onderscheiding, als de Heere de lijn van Zijn verkiezende glorie trekt!
We zullen gelegenheid hebben hieraan nog meer onze aandacht te geven, maar nu reeds moet het onze opmerkzaamheid treffen, dat direct na Juda (Deutr. 33 : 7) de stam van Levi (Deutr. 33 : 8) wordt genoemd in den zegen, waarmede Mozes vóór zijn sterven de stammen van Israël gekroond heeft.
Juda en Levi zij hooren bij elkaar.
Juda, de Koningstam, strijdende voor Israël, het beeld van de Leeuw uit Juda's stam.
Levi, de Priesterstam, offerende voor Israël, het beeld van het Lam, dat geslacht is.
Johannes, de Ziener van Patmos, zag ze beiden vereenigd in den Meerdere dan Juda en in den Grootere dan Levi als hij, blikkend in de hemelwijde verte der zaligheid hoorde: ween niet, ziet, de Leeuw, die uit den Stam van Juda is, heeft overwonnen. En onmiddellijk daarop lezen wij (Openb. 5 : 6 ) „en ik zag en zie in het midden van den troon en van de vier dieren en in het midden van de ouderlingen een Lam, staande als geslacht".
Let op: niet de Leeuw, maar het Lam is het middelpunt der gezaligden. En wanneer wij nu een vergelijk trekken tusschen Juda en Levi vindt ge die zelfde onderscheiding, n.l. wat Juda is voor Israël, dat is Levi in Israël. Juda heeft in zijn koninklijk strijden voor Israël den voorrang naar buiten.
Levi, in zijn priesterlijke bediening, heeft den voorrang naar binnen.
De waarachtigheid van het geestelijk leven, de beteekenis van de kerk des Heeren op aarde, ligt niet naar buiten, in allerlei sociale verhoudingen en vraagstukken, maar naar binnen, in haar geestelijke waarde. De Bruid van Christus is gansch verheerlijkt inwendig. Immers de goederen van het Koninkrijk der hemelen zijn geen spijs en drank, maar gerechtigheid en vrede uit den Heiligen Geest.
Dit wordt in onzen tijd en straks in toekomsttijden al meer vergeten, als wij zien dat — het eeuwgetij de kerk wil meezuigen in de handelingen des leeftochts en de sociale vragen en de éénwording van Europa, meer de aandacht zullen gaan vragen, dan om den weg naar God te kennen, en de vraag te herhalen: wat moet ik doen, opdat ik zalig worde.
Al deze dingen naar buiten kunnen worden en zullen worden de dood voor de kerk, als zij haar plaats naar binnen kwijt raakt.
De stam van Levi heeft ons te zeggen, dat wij als kerken allereerst zullen hebben te strijden voor de rechten des Heeren.
Onze tyij daarentegen heeft het alleen maar druk en krijgt het hoe langer hoe drukker om te spreken over de rechten van den mensch.
Inderdaad het vraagstuk der kerk wordt al meer van beteekenis, en het heeft zin, wanneer de broeders naar art. 31 ons telkens er aan herinneren, dat wij de plaats der kerk van Christus dreigen kwijt te raken.
Levi's stam heeft nu eenmaal naar goddelijke beschikking een eigen plaats in de wereld, en heeft de roeping dit heilig karakter te handhaven, wil hij niet zich zelf onthoofden.
Naar mate de kerk armer wordt aan geestelijke rijkdom, gaat zij zich toeleggen op sociale vragen en aardsche aangelegenheden. Het eten en drinken, het koopen en verkoopen is niet alleen de trek der wereld, wanneer de wijze met de dwaze maagden in slaap gezonken zijn.
De kerk vertoont te weinig, dat zij in deze wereld is een geestelijke kracht. De wereld en tijdgeest zeggen niet: ziet, God is bij hen. Is het hierom niet, dat te weinig wordt gehoord: deze en die is in Sion geboren? Is het hierom niet, dat Levi's stam mat en dor geworden en de kerk de wereldsche rust liever heeft, dan de worsteling om Gods eer?
Is er niet te veel vormengodsdienst, en vleeschelijke vroomheid in plaats van innigheid des Geestes, en blijdschap in den Heere?
Gij vraagt, wat wij in zulke tijden van verachtering, van harteloosheid en biddeloosheid van noode hebben?
Ik wijs op het bijbelwoord, dat hierover staat: Uw Tummim en Uw Urim, moeten zijn aan den man. Uwen gunstgenoot, moeten doorschijnen in gansch de kerk des Heeren, moeten weer gekend bovenal aan de Avondmaalstafel.
Hier toch is de hartslag van alle geestelijke leven. Hier is niets, dat herinnert aan uiterlijke, maar hier is alles, dat heenleidt naar innerlijke schoonheid der stilheid van Gods heiligdom.
Levi's stam is het allermeest schoon en groot naar binnen.
Daarom ook is zijn erfdeel gansch anders, dan van alle andere stammen Israëls. Zijn erfdeel is de Heere alleen!
Is de Avondmaalstafel niet de ure : niemand, dan Jezus alleen?
Apeldoorn
J.J. van der Schuit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen