Kerk en Staat

Pasen nú

Het wordt weer Pasen, zeggen we gemakkelijk.
Deze uitdrukking is typerend voor onze kijk op het kerkelijk jaar alsook op de heilsgeschiedenis. Het is niet waar dat het weer Pasen wordt. Het is Pasen geweest, eenmaal en volstrekt. De Heere is waarlijk opgestaan. Dat is een feit in het verleden geschied, op een bepaalde datum - hoewel moeilijk vast te stellen; op een bepaalde minuut in een vroege morgen - hoewel niet nader te bepalen; op een bepaald stuk grond - hoewel nu moeilijk precies aanwijsbaar, opdat we geen afgoderij met dat stuk aarde zouden bedrijven. En wat wij over enkele dagen gaan doen, is niets anders dan de herdenking van dit geschiede feit. Neen, het wordt geen Pasen. Het is niet onzeker of de Heere Jezus is opgestaan. Het wordt ook niet elk jaar herhaald, zoals het elk jaar weer lente wordt en de knoppen beginnen te zwellen om straks weer open te barsten. Het Opstandingsfeit is geen natuurgebeuren, want dat is uiteindelijk een vermoeiende cirkel: altijd maar weer hetzelfde, altijd maar weer van voren af aan. Pasen is juist het feest van de doorbraak van de gesloten cirkel. Pasen brengt ons de boodschap dat de kringloop van geboorte, leven en dood verbroken is. Daarom is Pasen het triumffeest bij uitnemendheid. En of wij dat Paasfeest nu vieren of niet vieren - het is Pasen geweest en de overwinning van die eerste Paasmorgen blijft.
Het is merkwaardig om te zien en te constateren hoe Oud-Testamentisch velen onder het Nieuwe Testament nog leven. Misschien dat de gang van het kerkelijkejaar daar enige schuld aan heeft. Maar feit is dat voor het besef van de gemeente de héilsfeiten zich elk jaar opnieuw voltrekken. In de Adventstijd doen we alsof Christus nog geboren moet worden. Op Kerstfeest is er blijdschap om de geboorte van de Heiland. In de Lijdenstijd doen we alsof het nog Pasen moet worden, terwijl het Lijdensevangelie toch alleen gepredikt kan worden en de vruchten van Christus' Borgwerk alleen ons deel kunnen zijn, omdat Hij is opgestaan. Anders had Hij geen bevoegdheid om Zijn heerlijke weldaden uit te delen. Ge kunt alleen tn de Lijdenstijd getroost worden door het zeer ontdekkende en uiterst vertroostende Borgwerk van Christus, omdat Hij eeuwen geleden is opgestaan in Arimathea's hof.
Het zal er daarom ook op dit Paasfeest om gaan kinderlijk te geloven in de behaalde overwinning. We behoeven niet te doen en te leven alsof de machten van deze tijd, alsof Satan en zijn trawanten, nog verslagen moeten worden. Het is Pasen geweest. Pasen betekent de geopende deur. Het leven heeft getriumfeerd. De dood is verslonden tot overwinning. Dit vraagt geloof, midden in de doodswerkelijkheid, in Gods levende opstandingskracht. Zoals Abraham geloofd heeft in die God, Die de doden levend maakt, en de dingen, die niet zijn, roept alsof ze waren, zo komt het er ook voor de Nieuw-Testamentische gelovige op aan, in diezelfde God te geloven midden in de werkelijkheid van de dood - alleen te constateren krachtens het Paasleven! - in ons hart, in de kerk, in de wereld. We kunnen met niet minder geloof toe dan Abraham. Het is werkelijk niet zo dat naarmate de wijzers op Gods heilsklok verder komen, de oproep tot geloof minder klemmend is en er minder geloof bij te pas behoeft te komen. Eerder het tegendeel. Al wat de inhoud van Paasprediking en - lied, van Paasvreugde en - kracht, uitmaakt is een zaak van geloof. Het Nieuw-Testamentisch opstandingsleven is altijd maar geloven, niets anders dan geloven en nooit boven het geloof uitkomen. Pasen betekent: de dingen zijn anders dan ze schijnen. Niet wat wij zien, lezen, constateren, lijden, is het eigenlijke, maar wat we niet zien, niet lezen, niet constateren, niet hebben - dat is het eigenlijke. Daarom is geloof in het geschiede Opstandingsfeit tegelijk hoop voor de toekomst.
Tussen verleden en toekomst leeft nu de Kerk. Tussen het geschiede feit en het openbare effect van dit feit. Tussen het is gebeurd en het zal gebeuren. Op Pasen moeten we telkens weer constateren: nog niet!
We zien bij de herdenking van Christus' Opstanding een wereld, die zo duidelijk de trekken vertoont van dit „nog niet". Daarom in deze Lijdenstijd de berichten over de waterstof bom, die op een gebied als tussen Amsterdam en Enschede alle leven kan vernietigen. De spanningen worden groter. Een nerveuze angst komt over de mensen. Anderen zijn blij en menen dat dit het grote middel is om een oorlog tegen te houden, niet rekenend met de verdorvenheid van het menselijk hart.
Wie met het oog daarop een rustig Paasfeest viert, geniet van een schrale, wankele troost. Intussen laait de oorlog in Indo-China, vlak voor de conferentie in Geneve, waar over Korea en de situatie in het Oosten zal worden gesproken, in hevige kracht op. Zou het voor Frankrijk blijvend misgaan, dan zal Amerika niet aarzelen om in te grijpen. Het verlies van Indo-China zou een grote overwinning voor Rusland zijn en van grote betekenis voor heel de Oosterse wereld. Wat staat ons de eerstvolgende weken te wachten? Een nieuw „Korea" van nog groter afmetingen?
Niemand die het weet. Maar het is Pasen geweest.
We zien niets, maar de Heere roept ons op om te geloven.
Christus is Overwinnaar.
De Franse generaal Juin gehoorzaamde niet aan de Franse regering en meende dat dit de meest opvallende manier was om een waarschuwing te laten horen. Gevolg was zijn ontslag.
Christus' volmaakte gehoorzaamheid met als gevolg 's Vaders goedkeuring in de Opstanding en Zijn publieke aanstelling als Beheerder van het wereldregiment is de dringendste waarschuwing tot de gehele wereld: Met Mijn gehoorzaamheid en overwinning staat uw zaak op het spel.
Ja, het is Pasen geweest.
Ik weet niet waar en hoe gij Pasen viert of gevierd hebt, als ge dit leest - velen van onze emigranten verslinden de Wekker, schreef iemand hunner - maar uw Paasfeestviering doet van het feit niets af.
Het feit is geschied.
Handel naar de feiten.
Op het wereldpad der volkeren ligt die „lastige" hoeksteen, Jezus Christus. Ge stoot u aan die steen en zult vergaan of ge bouwt op die steen, ook nu, en zult niet beschaamd worden.
Zalig wie gelooft!
Dan viert ge Pasen niet in het licht van de omstandigheden, maar ge plaatst de omstandigheden in het licht van Christus' triumf.
Het zit goed!
Daar van te horen, terugziende naar de eerste Paasmorgen en uitziende naar de grote Morgen der eeuwigheid, als de Paastriumf publiek zal zijn en wel gezien zal worden, is de zin van de Paasdagen, volgens de kerkelijke kalender. Gezegende Paasdagen, ook al wordt ge herinnerd aan het „nog niet", in de wereldpolitiek of op uw ziekbed!

J.H. Velema.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen