Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Pinksteren beloofd is beleefd II

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Pinksteren beloofd is beleefd II

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

,,gij zult met de Heilige Geest gedoopt worden, niet lang na deze dagen." Hand. 1:5b. „En als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eendrachtelijk bijeen. En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest." Hand. 2:1, 4a.

Jezus' discipelen zijn gehoorzaam naar Jeruzalem gegaan. In de opperzaal hebben zij hun bidstonden gehouden. Ze waren eendrachtig volhardend in het gebed. Honderd twintig personen waren daar bijeen. Ze hadden niet allen hetzelfde karakter. Ook geestelijk waren ze niet precies gelijk ingesteld. Petrus is anders dan Johannes. De zwaarmoedige Thomas verschilt van de stille Andreas.
Zulke verscheidenheid is er altijd geweest en zal er altijd zijn. We spreken dan van „ligging", niet waar? Er is inderdaad verschil. Alle karakters zijn niet gelijk. De een is opgewekt, de ander zwaarmoedig van aard. Daar komt nog bij verschil van volksaard, opvoeding, inzicht, bearbeiding, levensleiding enz. In onze kortzichtigheid spelen we die dingen tegen elkaar uit. Helaas doorgaans zo, dat de een zich boven de ander verheft. Of zelfs de ene „groep" boven de andere. Stel u voor, dat een aantal uiteenlopende karakters zich verenigde tot een bidstond. Dat men daarin beurtelings zou voorgaan. Er zou verschil openbaar komen. En we zouden elkaars gebed nog veroordelen. De een zou de ander heimelijk verdenken. En de kracht zou weg zijn. Wat is het vaak een schikken en plooien om niet misverstaan te worden, ja om geen ruzie te krijgen over het werk Gods!
Let nu nog eens op die honderd twintig. Er is verschil genoeg. Toch zijn ze eendrachtig. Waarin? Ik zou haast zeggen: daarin, dat ze geen van allen goed wisten, wat hun precies wachtte. Wij menen het soms zo goed te weten, wat er gebeuren moet en hoè! En dikwijls hebben wij ons een eigen voorstelling gemaakt van het werk Gods. Misschien niet naar de Schriften, niet overeenkomstig de belofte. Als we hopen op iets anders dan God beloofd heeft, is het geen wonder, als we tevergeefs moeten wachten!
Hier is gehoorzaam wachten op wat Jezus heeft beloofd. En dat bindt samen. Hoe ongelijk de mensen ook mogen zijn, de belofte is voor allen gelijk! Ze hebben ook allen hetzelfde nodig. En zo hebben ze eendrachtig gebeden. Gebeden, omdat het beloofd was. Daarom konden ze ook volharden.

Nu is er verschil met toen. De Heilige Geest is gekomen en wijkt nimmermeer van Chirstus' Kerk. Bidden, alsof Hij nog niet uitgestort was, is dan ook ijdel. En een miskenning van Zijn tegenwoordigheid en Zijn werk.
Er is echter reden te bidden om Zijn komst en werking in ons persoonlijk, en om Zijn doorwerking in Kerk en wereld. En dat op grond van de belofte, dat Hij blijven zal. En - omdat Zijn komst wordt verbonden aan geloof en bekering. Nu moge onze bekering niet „af" en ons geloof niet volkomen zijn, het eerlijk hart weet toch wel in 's HEEREN tegenwoordigheid, of het „den gelove gehoorzaam" is geworden. Dat kon gezegd van de mensen in Jeruzalem. En zo wordt het Pinksteren.
Zo is Pinksteren niet alleen beloofd, maar ook beleefd. Met opzet kies ik dit woord, want het is een zaak van beleving. Daarmee is echter ook gezegd, dat een zuivere beschrijving ervan niet mogelijk is. Pinksteren is b.v. méér dan wat een kind van God geniet in die momenten van Godsgemeenschap, waarvan hij later zegt: toen had ik wel kunnen sterven.. . Want hier gaat het om blijvende vervulling met Gods Geest.
Ook is het niet alleen genieting. Dat was er, om zo te zeggen, wel de zalige binnenzijde van, maar er is meer. Pinksteren drijft de Kerk naar buiten. Wat zijn deze mensen gaan getuigen! En ze hebben het gemakkelijk en met vreugde gedaan. Ze zoeken geen excuus wegens onvrijmoedigheid of zo iets. Ze sluiten nu de deuren niet om de vreze der Joden, maar staan te preken midden tussen de vijanden!
Wij zouden misschien een Pinksterzegen willen binnen de kring der vromen. Om dan te zeggen: komt, luistert toe, gij Godgezinden... Maar deze Godgezinden behoeven het elkaar niet eens meer te vertellen. Ze zijn allen „vol". Als dat zo is, gaan we alleen nog maar spreken over de „grote werken Gods"!
Zoudt ge 't zó willen? Begeren wij de Pinksterzegen, zoals God die geven wil? Of - kunnen wij 't wel uithouden zonder die volheid? Ik vrees, dat menigeen zich van het laatste moet beschuldigen. Maar ik haast mij daaraan toe te voegen, dat Jezus' discipelen heus geen andere mensen waren dan wij. 't Is geen Pinksteren geworden, omdat zij er zo hevig naar verlangden. Als 't aan hen lag, hadden zij veel liever de lichamelijke Jezus bij zich gehouden. Ze begrepen helemaal niet, dat het hun nut was, dat Hij wegging!
Toch is Gods Geest gekomen. Overeenkomstig de belofte en het geloof in de belofte. En - als Hij komt, brengt Hij alles mee. Dan gaat ook de meest bedeesde getuigen. Uit de volheid des gemoeds. Of, nee: uit de volheid der Schriften gaan ze Christus verkondigen.
Daar worden wij het dan ook mee eens. Als we in de stroom des Geestes worden opgenomen, wordt Christus verheerlijkt. Wij worden getuigen van Hem tegenover anderen en - worden er zelf door verrijkt
Éénmaal is het Pinksteren geworden. Nu behoeft de Heilige Geest niet opnieuw uit de hemel te komen. Hij blijft in de Kerk. Hij woont in alle bekeerde zondaren. En zo is Hij niet ver van een iegelijk van ons. Misschien is de Heilige Geest in het hart van uw vader of moeder, uw man of uw vrouw. Of van wie naast u zit in de kerk. De belofte is nóg van kracht. Gij hebt evenveel reden tot biddende verwachting als de eerste Kerk!

Ja, de Trooster IS gekomen!
Jezus ging van d'aarde heen;
Hij werd van ons opgenomen,
maar Hij liet ons niet alleen.
De Beloofde werd gezonden
en de kracht uit God kwam neer.
't Past ons juichend, keer op keer,
Zijn verschijning te verkonden.
Heden is het Pinksterfeest;
Looft en dankt den Heil'gen Geest!

Heil'ge Trooster, Gij ZULT komen
Op 't gebed door U verwekt;
Van Uw regens, van Uw stromen
Wordt eens d'aarde overdekt.
Liefd' en ijver zullen blaken
Waar reeds alles scheen verkwijnd,
Als de Pinksterzon veschijnt.
Noordenwind, o wil ontwaken!
Zuidenwind, doorwaai den hof!
Heil'ge Geest, U zij de lof!

Haarlem, J.C. Maris.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 juni 1954

De Wekker | 4 Pagina's

Pinksteren beloofd is beleefd II

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 juni 1954

De Wekker | 4 Pagina's