Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Hoe preekte Paulus op zijn reizen? II

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Hoe preekte Paulus op zijn reizen? II

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De Heere Jezus, de Koning van Zijn Kerk, heeft Saulus van Tarsen in het hart gegrepen, wedergeboren op de weg naar Damascus, en hem gemaakt tot een kind Gods, geroepen tot een apostel om het Evangelie der verlossing te prediken onder de heidenen. Niemand kan ten volle omschrijven wat dat betekende voor Saulus en wat dit inhield voor Christus' Kerk. Die daad der genade was groot. Het behaagde God Zijn Zoon in Paulus te openbaren. Na deze daad ging Paulus niet op naar Jeruzalem, maar trok naar Arabië, Gal. 1:17. Wat heeft de apostel in Arabië doorleefd? Er is ons niets van bekend. Later is hij naar Jeruzalem gereisd, Hand. 11:18-22, maar moest op bevel van de Heere de stad weer verlaten. Hand. 11:21. Daarna heeft hij vertoefd in Tarsen, Hand. 9:30. Hij werd dus'niet dadelijk rondreizend predikant. Hoelang is Paulus daar werkzaam geweest? Wij weten het niet precies; sommigen denken van 9 jaren. Hij zal wel met liefdeijver in zijn vaderstad hebben gearbeid. Heeft hij de openbaring, in 2 Cor. 12 genoemd nog te Tarsen ontvangen, vs 2? De Heere Jezus heeft met dit alles Zijn wijze bedoelingen gehad. Paulus werd geoefend tot apostel der heidenen en „de kerk moest rijp worden om deze apostel te ontvangen". Anderen hebben pionierswerk verricht. Hand. 11:20; 13:1.
Maar Paulus is tot zijn werk, waartoe de Heere hem geroepen had, ingegaan. En hij heeft gepreekt. Over zijn prediking schrijft hij geen afgerond hoofdstuk, maar wij hebben in de Schrift wel gegevens, welke ons licht verspreiden over de prediking van Paulus. Genoemd is 1 Thess. 1:9, 10. Daarbij wordt ook de vrucht genoemd. Heidenen hebben zich van de afgoden tot God bekeerd om de levende en waarachtige God te dienen en uit de hemelen zijn Zoon te verwachten, Dien Hij van de doden heeft opgewekt, Jezus, Die Zijn volk verlost van de komende toorn. Hieruit mogen wij afleiden dat Paulus predikte de bekering tot God en de komende Rechter. Paulus preekte de Christus, Die door God uit de dood was opgewekt; Hij preekte dus de levende Christus. Hij preekte Christus Jezus als de Redder, Die verlost van de komende toorn. Hij preekte ook de wederkomst van Christus. Die prediking van Paulus is dus ernstig geweest, legde nadruk op persoonlijke bekering, plaatste de zondaar voor zijn Rechter, opdat hij zijn heil zou zoeken in de Redder. Die prediking was ook „eschatologisch bepaald", en dit is zeker een „der kenmerken van Paulus' prediking". In het heidens milieu preekte Paulus niet eerst het kruis der verzoening, maar begon hij met nadruk te verkondigen dat Jezus wederkomt om te oordelen de levenden en de doden. En in verband met die gerichtsprediking brengt hij de boodschap van de opstanding van Christus. „Het is Christus als Wereldrechter, Die in de prediking van Paulus op het zendingsveld eerst vermeld wordt." Maar hij preekte zo niet zonder de boodschap der verzoening. Die Christus verlost van de toekomende toorn. Maar ook die prediking der verlossing staat in het teken van de komende Rechter, want de apostel spreekt van verlossing van de toekomende toorn. Wij hebben in deze verzen wel algemene gegevens: prediking van de levende, waarachtige God; oproep tot waarachtige bekering tot die God; prediking van het eindgericht, van de komende Rechter; prediking van de verrezen Christus en dan de prediking van de verlossing. Dit zijn de grondlijnen in zijn zendingsprediking. Zie J.H. Bavinck, Alzo wies het Woord, 122-125.
Treffend zijn ook de woorden in 1 Cor. 2:1, 2. De apostel kwam tot de gemeente te Corinthe niet met schittering van woorden. Hij wees af „sublieme woordkunst en verblindende taalvirtuositeit". Hij preekte „de getuigenis Gods" en Jezus Christus en Dien gekruisigd. Dat getuigenis Gods was de boodschap van Jezus Christus. Het Evangelie is een boodschap, welke van God uitgaat. Duidelijk is dus wel dat Paulus Christus niet preekt los van God. Hij preekt Christus, de Gekruisigde, als van God gegeven. In verband met 1 Thess. 1:9, 10, preekte hij Christus als de Redder, door Wien wij met God verzoend kunnen worden. En God Zelf doet dit Evangelie van Zich uitgaan. Een Evangelie van God tot bekering tot God, door Christus. En de apostel wist zich een gezant van Christus om de volle verzoening door Christus te prediken, 2 Cor. 5:20. Vergel. J.H. Bavinck, a.w. 125-129. Treffend zijn ook de woorden in Hand. 14:15; 17:30, 31; 20:20, 21. In Hand. 20 noemt hij ook het werk van de Heilige Geest in de gemeente. Zo krijgt zijn prediking een Trinitarisch karakter. Zie Bavinck, a.w. 129-135, 138-143. Overal vinden wij dezelfde lijnen, als boven genoemd. Zie ook Hand. 16:31, 32; 24:24-26. Hier en daar lezen wij ook van de vrucht der prediking; soms heerlijke vruchten. Vergeten wij echter ook niet, welk een smaad de apostel heeft moeten lijden en hoe vaak hij uitgeworpen werd. De prediking van Paulus is dus een prediking van de levende God, van het gericht. Deze prediking houdt in de roepstem tot waarachtige bekering. De zondaar moet worden vernieuwd; hij moet een nieuw mens worden. Gebroken moet worden met de afgoden. De zondaar moet komen tot Jezus Christus, de enige Redder, de opgewekte uit de dood, de Gekruiste. Door Hem alleen kunnen wij met God worden verzoend. De Heilige Geest leidde Paulus tot zijn werk en in zijn werk. Zondaren komen voor het gericht? Kunnen zij voor God bestaan? Neen. De toorn Gods zal op hen blijven. Maar in bekering tot de levende God, door Christus, Die de dood verslond en van de toekomende toorn verlost, is de redding. De prediking van Paulus leert ons dat wij de levende en waarachtige God recht moeten preken, maar ook dat van Hem het Evangelie in Christus uitgaat. De prediking van Paulus leert dat de Christus allereerst als Wereldrechter en dan als de Wereldredder gepreekt moet worden. Dus: gericht en genade.

L.H. v.d. Meiden

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 juni 1954

De Wekker | 4 Pagina's

Hoe preekte Paulus op zijn reizen? II

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 juni 1954

De Wekker | 4 Pagina's