Vraag en antwoord

Wie was deze jongeling?
Een br. te O. heeft een vraag ingezonden over Mark. 14:51. Daar is sprake van een jongeling, die Jezus volgt op zijn tocht van Gethsemane naar Jeruzalem als gevangene van de bende. De soldaten trachten ook deze jongeling te grijpen maar hij ontkomt.
Begrijpelijk dat vanouds gevraagd is, wie kan dit zijn. Er zijn namen genoemd. De een dacht aan Johannes de apostel, een ander aan Jacobus, weer een ander aan Saulus, de latere Paulus. Het dichtst zijn misschien bij de waarheid zij die de naam van Markus genoemd hebben. De latere Johannes Markus uit de Handelingen en de schrijver van het tweede evangelie.
Hoewel er geen zekerheid is, komt het toch waarschijnlijk voor dat we hier met Markus te doen hebben. Immers er spreekt hier kennelijk een ooggetuige. Preciese bijzonderheden over de manier waarop deze jongeman gekleed was worden gegeven. Het geven van deze kleine bijzonderheden is trouwens een trek in heel het evangelie van Markus. De jongeling heeft over zijn onderkleren een wijd gewaad omgeslagen. Dit laat hij in de handen van de soldaten en vlucht in zijn onder kleding (dat is de zin van het naakt). Opmerkelijk is ook dat de naam verzwegen wordt. De evangelisten noemen bij voorkeur zichzelf niet. Bovendien is het opmerkelijk dat Markus de enige evangelist is, die dit voorval vermeldt. Als we daarbij nog uitgaan van de algemeen aanvaarde mening dat de paasmaaltijd gehouden is, door Jezus en zijn jongeren, in het huis van de ouders van Markus en hij dus meegetrokken is naar Gethsemane, dan is het begrijpelijk dat deze jongeman in dit nachtelijk uur daar aanwezig is.
Een vraag, die wat dieper grijpt in verband met het optreden van deze jongeling is: heeft dit nog betekenis in het geheel van het lijdensevangelie. Velen hebben gezegd: neen. Het is enkel een weinig-betekenende mededeling, zo wilde men.
Het komt mij voor dat wijlen prof. Schilder in zijn overdenkingen over het lijden beter gezien heeft. Hij wijst erop dat we deze mededeling hebben te lezen in het licht van het vrs. 50 dat voorafgaat.
Daar is sprake van de verlating van Jezus door de discipelen. Zij hebben Hem allen verlaten en zijn gevloden.
Schijnbaar maakt nu deze jongeling een gunstige uitzondering. Hij is met sympathie en volharding - deze gedachten doet de oorspronkelijke tekst aan de hand - toch gevolgd. Zo deelt Jezus toch nog in de liefde, zij het van één. En deze belangstelling is temeer sprekend omdat het hier iemand niet uit de discipelkring, maar uit de wijdere kring van belangstellenden betreft.
Maar ook deze vlucht en zo komt Christus als Borg geheel in de vereenzaming. Deze Herder der kudde gaat volstrekt alleen. Hij heeft de pers alleen getreden.
Zo dient dit voorval om het absolute verlaten zijn van Christus te sterker te doen uitkomen.

Predikt Petrus de Afscheiding of de zaligheid?
Van dezelfde br. heb ik een vraag, die op deze tegenstelling zo ongeveer neerkomt. Het gaat n.l. over de betekenis van Hand. 2:40. Petrus betuigde met veel meer andere woorden, zo lezen wij. Er is blijkbaar een soort dispuut ontstaan na de eerste preek van Petrus. En in dit onderlinge gesprek blijft Petrus zijn woord niet schuldig. En van al wat hij zegt is dan de samenvatting: Wordt behouden van dit verkeerd geslacht.
Wat heeft Petrus daarbij nu op het oog? Alleen behoudenis der ziel of een nieuwe reformatie, een kerkelijke afscheiding, een vrijmaking van de Joodse kerk?
Het komt mij voor dat het ene hier het andere niet uitsluit maar juist insluit. En dan n.l. in deze orde, dat waarachtige bekering - daar heeft Petrus ook over gesproken in zijn preek - juist uitkomen zal ook in het kiezen van de juiste kerkelijke plaats. Wie bekeerd is behoort geen Jood meer te zijn in de zin zoals men dat in Jeruzalem wilde wezen.
Wat toch was het geval? Er was wat nieuws gekomen toen de Heilige Geest intrek nam in de kerk. De Heilige Geest bindt samen tot een nieuwe gemeenschap allen, die Jezus Christus in onverderfelijkheid liefhebben. Wie nu door de Geest geleid wordt zal Christus gaan erkennen. In Hem is voor Israël - vergeten we niet dat op Pinksteren allereerst tot Joden gesproken wordt - het Messiaanse heil geopenbaard en het nieuwe volk is het volk Gods.
Dat dwingt tot een beslissing in dit keerpunt der tijden. Daarom wordt of Iaat u behouden van dit verkeerd geslacht. Het verkeerd - het krom geslacht - verwacht ook heil maar op een gans verkeerde wijze. Het kent en erkent de gekruisigde Christus niet.
Is hier wat nieuws? Neen het is dezelfde kerkgemeenschap die Christus zelf in beginsel reeds gesticht heeft in Matth. 16:18.
Hier worden ook de beloften vervuld, d.i. tot hun volle werkelijkheid gebracht. De preek van Petrus heeft dus een strakke „kerkelijke" toepassing. Hij predikt inderdaad de afscheiding. Halfheid kan hier niet bestaan. Wie de levende Christus erkent, kan niet tot het de waarheid verkerend geslacht blijven behoren.
Heeft dit met persoonlijke zaligheid niet van doen?
Zeer zeker wel. Juist in de eigenlijke preek heeft Petrus op dat persoonlijke sterk de nadruk gelegd. Ware reformatie eist in de achtergrond van het leven juist de ware bekering. Het is hier niet óf óf, maar én dit én dat. Dan is er evenwicht.

W. Kremer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen