Theologische school

Onder flinke belangstelling heeft op Donderdagmorgen 16 September aan onze Theologische School de overdracht van het Rectoraat plaats gehad, bij welke plechtigheid tegelijk de nieuwe cursus geopend is.
Ds. J.C. Maris had als president-curator de leiding. De samenkomst werd geopend met het zingen van het gebed uit Ps. 119:9. Het Woord Gods sprak uit Johannes 16:1-14, waarna in het gebed de zegen des Heeren gevraagd werd over het werk dat weer aanving.
In het woord dat Ds. Maris sprak wees hij op het voorrecht dat zestig jaar lang de arbeid aan de Theologische School in dezelfde koers was voortgegaan. Hij vergeleek het leven van de kerken bij de kompasnaald. Deze kent wel haar trillingen maar blijft toch de koers wijzen. Wat leeft kent zijn wisselingen; het dode, starre, vastgelegde schema kent dat niet.
Het leven van de kerken ondergaat een sterke invloed van de theologische opleiding. De geschiedenis bewijst dat koerswijziging in kerken veelal begint met afwijking in de opleiding.
Voor de theologische arbeid is het werk van de Heilige Geest van niet te overschatten betekenis. Het is echter niet genoeg dat te zeggen. Er mag gearbeid worden in de geloofswetenschap dat de leiding des Geestes beloofd is door de Koning der kerk zelf. Zelfs wekt de Schrift ons op: Wordt vervuld met de Heilige Geest! Van onze kant dreigt het gevaar dat wij de Heilige Geest wederstaan en uitblussen. Daarom dient er gestaan naar een actieve passiviteit tegenover deze beloofde werking des Geestes.
Met de bede dat dit mocht blijken in de arbeid eindigde Ds. Maris zijn woord en liet zingen: Leer mij o God van zaligheden, mijn leven in uw dienst besteden, enz.
De aftredende Rector, Prof. J. Hovius, verkreeg daarna het woord en sprak in een doorwrocht betoog over: Het toezicht op de Dienaren des Woords door de kerkelijke vergaderingen, volgens bepalingen van de kerken der Calvinistische Reformatie in Nederland.
Volgens spr. hadden onze vaderen voor het toezicht op de predikanten drieërlei motief, een Schriftuurlijk, een historisch-reformatorisch en een practisch, hetgeen nader werd aangetoond. Het toezicht werd, waar de Gereformeerden in ons land niets wilden weten van bisschoppen en super-intendenten, opgedragen aan de kerkelijke vergaderingen, nl. kerkeraad, classis en synode. Breedvoerig werd nagegaan welke taak ten aanzien van dit opzicht ieder van deze kerkelijke vergaderingen heeft. Hierbij kwam onder meer ter sprake de approbatie van de attesten der predikanten, de censura morum en de kerkvisitatie. Met klem werd er voorts aan herinnerd, dat de kerkelijke vergaderingen ten allen tijde het recht hebben, om, wanneer daarvoor termen aanwezig zijn, een nader onderzoek in te stellen naar leer en leven van een predikant. Volgens prof. Hovius hangt het wel of wee van de Kerk van Christus in niet geringe mate af van de rechte functionnering van het toezicht op de Dienaren des Woords door de kerkeraden, classen en synoden. Verstaan deze kerkelijke vergaderingen in deze haar roeping niet, dan is daarvan onvermijdelijk het verval van de Kerk het gevolg, zoals men. zien kan als men een blik slaat op de vaderlandse Kerk in de 17e eeuw, die reeds zeer spoedig na de Dordtse synode van 1618/19 tekenen van ernstige deformatie vertoonde. In dit verband werd o.a. herinnerd aan Willem Teellinck en Jacobus Koelman, die, wanneer zij aandringen op reformatie en de middelen aangeven, waardoor zij tot stand kan komen, alle nadruk leggen op de rechte functionnering van het ambt en van de kerkelijke vergaderingen. In verband met de klachten over het verval der Kerk in onze dagen, waarbij herinnerd werd aan subjectivisme en individualisme in prediking en kerkelijk leven, aan het relativisme ten aanzien van het kerkelijk standpunt, aan het oecumenisme en aan het soort algemene prediking, waartegen bijv. reeds Koelman waarschuwde, was spr. van oordeel, dat het geestelijk en kerkelijk verval in onze tijd voor een groot deel te wijten is aan het feit, dat de kerkelijke vergaderingen niet voldoende haar roeping betrachten. Op enkele zaken ging spr. hierna wat breder in. Aan het slot van zijn rede riep hij op het gezag der kerkelijke, inzonderheid, der meerdere vergaderingen te eerbiedigen, in welk verband nog gewezen werd op het gevaar, dat in dezen van de zijde van sommige dialectische theologen dreigt, zoals Brunner, Vischer en Schweizer, die zeer duidelijk tenderen in de congregationalistische en independentistische richting. Na een kort overzicht te hebben gegeven van de lotgevallen der School gedurende zijn tweejarige rectoraatsperiode, droeg prof. Hovius het rectoraat over aan prof. W. Kremer.
Voor wie dit begeert is er de mogelijkheid om deze rede rustig na te lezen. Zij is in druk verschenen. Dat hier een belangrijk onderwerp besproken is, zal, voor wie nadenkt, duidelijk zijn. Dit raakt de kern van het bestaan van belijdende kerken en haar welstand.
Met het bizonder uur van deze opening van de cursus is de gewone gang van zaken na de vacantie aan onze School teruggekeerd.
Dat wil ook zeggen dat de arbeid daar verricht weer een grote plaats vraagt in het biddend en belangstellend meeleven van de kerken.
Dat de School in de liefde en het meeleven deelt, is in het jaar dat achter ligt op ondubbelzinnige wijze gebleken. Deze was buitengewoon verkwikkend, maar minstens evenveel, zo. niet meer behoefte is er, aan het voortdurend dragen van de inrichting der kerken tot opleiding van haar dienaren in het ambtelijk en persoonlijk gebed.
Wordt dit betracht dan zal dit in de zeker niet altijd gemakkelijke arbeid ervaren worden dat hij gedragen wordt door een worstelend volk.

P.S. Tot onze grote spijt is dit stuk in het nummer van verleden week niet geplaatst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen