Roeping tot Predikant (I)

Het is wat gewaagd om over dit onderwerp te schrijven. Toch doen wij het en wel om twee redenen: 1e wij hebben zo weinig studenten en 2e de behoefte aan predikanten is groot. Vele grote gemeenten zitten zonder dienaar en een groot aantal kleinere gemeenten zit te wachten op jonge krachten.
Maar wij willen zo gaarne predikanten, die van de Heere geroepen zijn; jonge mannen, die persoonlijk God vrezen en weten wat zij begeren. Jaren hebben wij de admissie-examens bijgewoond. Heel dikwerf stonden wij verbaasd over wat wij hoorden. Blijkbaar beseften de adspiranten zelf niet waarom zij eigenlijk zich voor het admissie-examen hadden aangemeld. Wie meent een roeping te hebben tot het predikambt, weet toch wel waar het om gaat.
Meermalen heeft men gemeend dat het admissie-examen niet goed werd afgenomen. De éne oordeelde dat men de jonge mensen veel te gemakkelijk toeliet; een ander meende dat men de eisen veel te zwaar stelde. Predikanten oordelen op het classicale examen ook op allerlei wijze. Natuurlijk zijn er fouten gemaakt; naar twee zijden. Onze Gen. Synode heeft een rapport op laten stellen in betrekking tot het toelatingsexamen ; een uitnemend stuk werk. Een ieder was er over voldaan. Volgens dat rapport wordt en werd het admissie-examen afgenomen. Theoretisch is dus alles wel in orde. Maar jonge mannen, die gaven hebben om te studeren, die God vrezen en een roeping hebben van 's Heeren wege om predikant te worden, fabriceer je niet, ook niet volgens de beste theorieën. Zulke jonge mannen moeten door de Deur van de hemelse schaapskooi tot ons komen, Joh. 10. Dan zullen ze ook wel eenstemmig en met blijdschap aangenomen worden om aan onze School te studeren.
De behoefte aan predikanten in onze kerk is groot. Maar dan ook alleen aan zulke mannen, die weten dat zij door de schaapskooi binnen kwamen en dat ook betonen in hun leven. Zij kunnen er dan ook wel wat vertellen en dit enigszins duidelijk maken op de kerkelijke vergaderingen. Dikwerf lezen wij in de rapporten der kerkeraden: wat wij hoorden over het geestelijke leven en over de roeping, was zeer vaag. Zie dat moet niet. Helderheid is gepaste eis. Zij, die leiding moeten geven, moeten voor zichzelf geen vraagteken zijn, al zullen zij wel vraagtekens op hun pad zien staan.
Daarbij staat iets anders in zeer nauw verband. Wie voor zichzelf een vraagteken is, geeft in velerlei opzicht geen vaste leiding. Onze oude godzaligen zeiden, wanneer zij hoorden spreken en preken, die aan het tasten waren om de geestelijke dingen te zeggen: hij spreekt er over, maar er niet uit. Het is volkomen waar dat Gods Woord moet bediend worden, maar wanneer de dienaar er zelf geen licht in heeft, hoe zal hij dan anderen recht dienen? Vooral geldt dit het werk des Geestes in het hart van Gods kind. Heel de Schrift spreekt er over en wanneer de Schrift goed wordt uitgelegd, komt ook duidelijk uit hoe de Geest werkt in het zondaarshart. Gods Kind heeft onder zulke preken contact met de prediker.
Wanneer er waarlijk goed wordt gepreekt, wanneer dus de Schrift wordt verklaard in de volle zin van het Woord, dan zal de gemeente worden gebouwd en dan gaat er zegen uit van het Woord. In kwijnende gemeenten moet een ieder zich onderzoeken voor Gods aangezicht; er moet immers een oorzaak zijn, waarom dat kwijnen zich openbaart. Laat de gemeente niet beginnen de dienaar te beschuldigen en laat de dienaar de gemeente niet aanklagen. Laat men zichzelf onderzoeken, want het kwijnen moet een oorzaak hebben. Ook zijn wij niet klaar met te zeggen: de Geest is geweken. Dat is zo maar niet te beoordelen en indien de Geest geweken is, moet er een oorzaak voor zijn. En vele gebeenten vertonen, helaas! geen lentepracht van het geestelijke leven; zij zijn zo weinig Pinkstergemeenten. Dienstknechten van Jezus, worstelt toch veel met deze dingen in uw bidvertrek. Wij vergeten niet dat gij het vaak moeilij hebt; doch zo gij zorgt voor de eer Van Koning Jezus, zorgt Hij wel voor u. Dan maakt Hij geen trouwe dienaar beschaamd.
Zij, die menen een roeping te hebben ot het kostelijk ambt, moeten wel goed begriipen dat Jezus geen mensen in dienst neemt, die een „baantje" begeren die zichzelf zoeken, of die de wol en het vet van de schapen zoeken. Ook moeten zij goed verstaan dat het ambt, vooral ook in deze tijd, zeer zware eisen stelt.
Toch schrijven wij dit alles niet om jonge mensen af te schrikken. Allerminst. Waar blijft dat zij, die het opzienersambt begeren een voortreffelijk werk begeren. En daartoe willen wij opwekken. Die met zijn ganse hart de Koning der kerk in het ambt dient, vindt in die arbeid zijn hoogste vreugde. Laten wij het eerlijk zeggen: onze Koning heeft ons nog nooit beschaamd laten staan. Zijn dienst prijzen wij gaarne aan, ook in het ambt. Maar dan moet het gaan om Hem en Zijn kerk, niet om eigen eer, om zilver of goud, om roem en eer.
Voor ons staat vast, dat heden 20 dienaren, door Jezus geroepen en in de weg der middelen bekwaamd, rustig konden gaan dienen in de gemeenten. Met zegen zouden zij arbeiden in het Noorden of in het Zuiden, zo zij getrouw bevonden worden. Aan zulke dienaren heeft de kerk zeer grote behoefte. En die dienaren worden ook gaarne beroepen. Laten onze jongelingen, die gaarne predikant willen worden, zich alvast op een en ander bezinnen.
In enkele volgende artikelen willen wij trachten hen wat leiding te geven.

P.S. Wij hopen aan het verzoek van onze hoofdredacteur te voldoen en binnen niet al te lange tijd te schrijven over Joh. 17: 20—26.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen