God verlangt genadig te zijn

De HEERE is genadig.
Dat is veel rijker dan wij wel beseffen. Rechtvaardig zou Hij ons allen kunnen verstoten. Maar Hij doet het niet. Hij is genadig. Hij betoont gunst; Hij buigt Zich neer tot het ellendige. Hij buigt Zich heel diep. In Christus, Die Zich heeft vernederd tot in de vloekdood; Die dus tot de diepte van onze ellende is ingegaan. In Hem buigt God Zich tot ons; reikt Hij de hand; wil Hij optrekken uit de ellende; biedt Hij Zijn zaligheid aan en de vrijbrief der vergeving. Hij erbarmt Zich over het ellendige, over het weggedrevene, over de vloekwaardige. Hij doet het in de medelijdende Hogepriester. In Hem toont de Vader hoe Hij Zich over het ellendige ontfermt.
De HEERE is genadig. Op allerlei wijze hebben de dichters der Psalmen dit bezongen. Hij verlost in gerechtigheid. Hij troost Sion en allen, die in zonde en ellende zich tot Hem wenden om genezing. Hij troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht.
De HEERE is genadig naar Zijn welbehagen. Hij vergeeft de ongerechtigheid; Hij delgt de schuld; Hij doet dat radicaal, goddelijk; niemand kan zó vergeven, zo volkomen en zo volmaakt als Hij het doet. Hij zegt ook dat Hij de zonde niet meer zal gedenken; zij zullen in Zijn gedachten niet meer opkomen. Welk een genade. Bewezen in David; in Manasse; in Saulus van Tarsen. In allen, die leren: ik ben verlost uit banden van de dood. God heeft mij welgedaan. Zij allen weten wat het is: Welzalig hij, wiens zonden zijn vergeven!
Ja, de HEERE is genadig.
Maar wie kan ooit doorgronden dat Hij verlangt om genadig te zijn?
Verlangen!
Ja, wij kunnen het begrijpen dat de vader, die uitziet of zijn zoon niet terugkeert uit het land zo ver, vurig verlangt. Zie die vader maar staan. Let eens op die ogen, op die houding, op dat uitgestrekte lichaam! Alles zegt het u dat hij zo intens verlangt naar zijn jongen. Alleen een vader kan dit verstaan. Die weet iets van ontferming, van vergeving. En.. gelijk zich een vader ontfermt over zijn kinderen, ontfermt zich de HEERE over wie Hem vrezen. Ja, van die vader kunnen wij het verstaan dat hij vurig verlangt naar zijn kind en.. ook vurig verlangt om te kunnen vergeven. Hij is vader.
Verlangen. Ach ja, wij kunnen het verstaan van het hert, van de hinde, die de jager ontkomen is en bijna omkomt van dorst. Hoor, hoe de hinde schreeuwt om water. Zie de hinde daar staan met de tong uit de bek en met hijgende flanken. Maar er is geen water. De hete zomerzon heeft de beken doen uitdrogen. En nu staat de hinde in het uitgedroogde stroombed. Water! Alles wat in de hinde is roept, steunt om water. De hinde ziet er reikhalzend naar uit, smacht er naar. Zó kan ook de pelgrim smachten naar water. Hij dreigt op zijn woestijnreis bijna om te komen. Maar. . zie, daar is water! Hij verlangt vurig bij die plaats te komen. Maar straks staat hij in een uitgedroogd stroombed als het dorstend hert. Wat hij zag, was gezichtsbedrog. Water! O hoe verlangt hij vurig, schier snikkend naar water.
Verlangen. Vurig verlangen. Vurig zielsverlangen als bij de dichter van Ps. 119, wij kunnen het verstaan. Vurig zielsverlangen naar God; snikken naar vergeving, als bij de verloren zoon en als bij de tollenaar, en als bij de wenende Petrus, en als bij de gevallen David. Ja, dat verlangen is goed te begrijpen. En er is nog zaligheid in ook. Liever snikkend in vurig zielsverlangen aan de Troon der genade verkeren, dan in rust en overvloed leven zonder God en zonder genade.
Maar dat God verlangt genadig te zijn. Als ik dat wonder vatten wil, staat mijn verstand vol eerbied stil.
Is het wel waar dat God verlangt genadig te zijn? Ach, zondaar, uw vraag kunnen wij begrijpen, maar wees voorzichtig met uw vragen. Ja, maar, zo zegt gij, heel voorzichtig, staat er dan niet dat God wacht om genadig te zijn? Ja, zo, staat er in onze vertaling. Maar zo komt niet sterk genoeg uit wat het woord, hetwelk de Heilige Geest zegt, gebruikt in een bepaalde constructie en in een bepaalde vorm. Het woord betekent wel wachten; vaak wordt het zo ook gebruikt. Maar in Jes. 30:18 wordt het woord gebruikt in een bepaalde constructie en dan betekent het: verlangen, vurig verlangen, smachten, want het verlangen moet intensief worden verstaan, d.w.z. gij moet het zo sterk mogelijk denken.
De HEERE verlangt dus vurig om genadig te zijn. Hij smacht er naar om genade te bewijzen. Laten wij daarbij niet gaan redeneren.
Laten wij ons daarbij niet laten leiden door het verduisterd verstand. Zondaar, buig in heilige verwondering. Zondaar kom met uw schuld; belijd uw misdaden; smeek om vergeving. En leg uw hand maar op dit woord, door de Heilige Geest ingegeven. Schep moed, wenende zondares ; schep moed, wenende Petrus; schep moed, afgedwaald schaap, schep moed, aangeklaagde, worstelende ziel. Al moet gij belijden dat een stroom van ongerechtigheden over u heengaat en dat gij krom van leden zijt door het schenden van Gods wet, de HEERE verlangt vurig om u genadig te zijn, om u te vergeven, om uw schuldbelijdenis weg te kussen. Bestreden ziel, laat u niet afhouden door satan of door uw ongeloof. Kom tot Hem, Die in Christus uw schuld uitdelgt en volmaakt vergeeft.
De HEERE verlangt vurig genadig te zijn; Hij smacht er naar.
Daarom!
Wat. .. . ? Waarom ? Wat zegt dat woordje?
In de weg der bekering zou het volk worden verlost. Maar het volk heeft niet gewild. In stilheid, en in vertrouwen op God, zou het volk sterkte hebben gevonden, maar het volk zocht hulp in het vlees. En dan heeft het niet anders te wachten dan het oordeel. En dan blijft er een „rest" over, als een seinpaal op een bergtop en als een banier op een heuvel.
Het is dus hopeloos verloren aan de zijde van het bondsvolk.
En het is hopeloos verloren aan onze zijde, lezers.
Maar de HEERE staat op ter verlossing, in de weg van gerechtigheid.
Dat „daarom" is uiting, expressie van het goddelijk welbehagen. Er is geen verlossing te wachten van de mens; van het vlees; van geen schepsel, al waren het heilige engelen.
„Daarom" verlangt de HEERE, verlangt Hij vurig, genadig te zijn. Dat is dus ook.... het oordeel te voltrekken; dat is ook. . . . het volk in de ballingschap te voeren; dat is ook.... de oven heet te stoken en het volk te louteren.
„Daarom" heeft Hij ook Zijn Zoon gegeven aan het vloekhout, onder Zijn toorn en onder de vloek. Om schuldigen, die niet wilden komen tot bekering, genadig te zijn. En de HEERE smacht daarnaar.
O, HEERE, hoe kan ik zo omzwerven, zo tobben, zo twijfelen, zo wantrouwen.
Het wonder kan ik niet vatten. Ik heb alles, alles verzondigd. Ik ben van nature geneigd tot alle kwaad. Maar ik kan niet buiten u. Ik smacht naar u, als een land, dor en mat, zonder water. En Gij, o, ik ontroer bij Uw Woord, Gij, Gij, de Heilige, de Rechtvaardige, Gij verlangt vurig mij genadig te zijn! Gij betuigt dat in Uw Woord. Ik geloof, HEERE, maar kom mijn ongeloof te hulp. Het wonder is zo groot. Maar, op uw Woord, o Genadige, kom ik, buig ik, geloof ik... en wil die onuitsprekelijke liefde, betoond in de weg van recht aan het Kruis, bewonderen en U aanbidden.
De HEERE verlangt vurig genadig te zyn.
Hoopt op Hem, alle ellendigen; Hij zal verlossing schenken; Zijn goedheid is oneindig groot.
De HEERE smacht er naar genadig te zijn. Komt schuldigen tot Hem, Hij wil met u richten en u van al uw zonden wassen, opdat gij witter wordt dan sneeuw.
Onbegrijpelijke, oneindige, nooit te vatten liefde.
Alleen te geloven!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen