Verdeeldheden (I)

Wie niet alleen met eigen, maar ook met andere kerken in binnen- en buitenland enigszins bekend raakt, komt al spoedig tot de pijnlijke ontdekking dat zich bijna overal ondergrondse spanningen of bovengrondse verdeeldheden voordoen. Het kan heel nuttig zijn, eens wat verder te zien, omdat men zo licht geneigd is te denken dat bepaalde moeilijkheden zich alleen in eigen kring vertonen en dat het elders overal „pais en vree" is. Vooral jongeren lopen gevaar, eigen kerkelijk leven critisch te bezien en andere kerken te idealiseren. Evenals ze soms van alles aan te merken hebben op de toestand in het eigen gezin en denken dat andere families in een heilstaat leven. Dit komt natuurlijk doordat ze er maar van buiten tegen aan kijken.
Toch wijzen we hierop niet, opdat buurmans leed troosten zal en wij ons zouden opbeuren aan de gedachte: „daar is het ook niet alles". Integendeel, het is goed zich te realiseren, dat er juist in de Kerk des Heeren heel gemakkelijk moeilijkheden ontstaan. Ook is dit alle eeuwen door zo geweest. En dan schrijven we dit niet, opdat wij er dus maar in berusten zouden, maar veeleer opdat wij biddend zouden waken. Laten wij ons ook te binnen brengen, dat in de Bijbel zelf al zo dikwijls tegen deze dingen gewaarschuwd wordt! Helaas verzuimen wij vaak de vele vermaningen in dit opzicht ook op onszelf te betrekken. Ze zullen ook wel heel zelden als preekstof worden gekozen; zou het wél gebeuren, dan is de kans groot dat de dominee verweten wordt, dat hij van de preekstoel een steekstoel maakt en dat aldus de goed bedoelde preek nog meer spanningen zou oproepen. Dus blijft een behandeling van deze materie teveel achterwege en de duivel heeft dat wel graag.
Daarom temeer werden wij getroffen door een artikel in een buitenlands blad onder de titel: „Oorzaak en genezing van kerkelijke verdeeldheid". Wij willen de inhoud daarvan onze lezers niet onthouden en bieden hun in het volgende een vrije weergave aan van de hoofdzaken.
Wij lezen in Johannes 17:20—23: „En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor degenen, die door hun woord in Mij geloven zullen. Opdat zij allen één zijn, gelijkerwijs Gij, Vader! in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zijn; opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt. En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven, die Gij Mij gegeven hebt; opdat zij één zijn, gelijk als Wij één zijn: Ik in hen, en Gij in Mij; opdat zij volmaakt zijn in één, en opdat de wereld bekenne, dat Gij mij gezonden hebt, en hen liefgehad hebt, gelijk Gij Mij liefgehad hebt."
In 1 Corinthe 1:10—17 zegt de apostel Paulus: „Maar ik bid u, broeders! door de naam van onze Heere Jezus Christus, dat gij allen hetzelfde spreekt, en dat

onder u geen scheuringen zijn, maar dat gij samengevoegd zijt in eenzelfde zin, en in eenzelfde gevoelen. Want mij is van u bekend gemaakt, mijne broeders! door die van het huisgezin van Chloë zijn, dat er twisten onder u zijn. En dit zeg ik, dat een iegelijk van u zegt: Ik ben van Paulus; en ik van Apollos; en ik van Cefas; en ik van Christus. Is Christus gedeeld? Is Paulus voor u gekruist? Of zijt gij in Paulus' naam gedoopt? Ik dank God, dat ik niemand van ulieden gedoopt heb, dan Krispus en Gajus; opdat niet iemand zegge, dat ik in mijn naam gedoopt heb. Doch ik heb ook het huisgezin van Stefanus gedoopt; voorts weet ik niet, of ik iemand anders gedoopt heb. Want Christus heeft mij niet gezonden om te dopen, maar om het Evangelie te verkondigen; niet met wijsheid van woorden, opdat het kruis van Christus niet verijdeld worde."
Wanneer wij nu in dit licht iets willen zeggen over verdeeldheid, dan bedoelen wij daarmee de onenigheid tussen ware Christenen, behorende tot één Kerk, die staat op de zuivere grondslag der Heilige Schrift en die het Woord Gods zuiver begeert te verkondigen. Het gaat dus niet over de gemeenschap met hen, die van de waarheid afwijken en een ander Evangelie verkondigen. Dan geldt veeleer wat Paulus zegt in Rom. 16:17: „En ik bid u, broeders! neemt acht op degenen, die tweedracht en ergernissen aanrichten tegen de leer, die gij van ons geleerd hebt; en wijkt af van dezelve". Wanneer ten opzichte van de zodanige de tucht niet gehandhaafd wordt of onmogelijk blijkt, dan wordt afscheiding heilige noodzaak. Wij spreken nu echter over twist, onenigheid, verdeeldheid tussen hen, die één zijn in belijdenis.

BI. [Bloemendaal], J.C. M.
(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen