Het actuele Paasfeest

Het venster
Het Paasfeest, dat we weer mogen vieren, is een actueel feest.
Dat ligt aan de aard van het Paasfeit als zodanig.
De Opstanding van Christus uit de doden is immers een feit, waar ieder en alles mee te maken heeft.
Sterker: de overwinning van Christus gaat alles en allen aan.
Het heil in Christus kan alleen door de poort der Opstanding tot ons komen. Het is dan ook opmerkelijk dat Pasen niet alleen het feest is van: „Ik leef", maar reeds op het eerste Paasfeest wordt duidelijk dat het ook het feest is van „En (dat heeft de betekenis van: daarom omdat Ik leef en op grond daarvan) gij zult leven".
Maar dat is nog maar één kant van de Paasboodschap.
Wat in Arimathea's hof is geschied, raakt heel de wereld, hel en hemel. Satan en alle tegenwoordige en toekomende machten.
Het heeft te maken met de politiek.
Het bepaalt de visie van de Paaschristen op de tijd, waarin hij leeft; zijn kijk op de toekomst; zijn plaats in de wereld van vandaag.
Alleen omdat het Pasen is geweest, kunnen we het uithouden en leven in de vrolijke verwachting: de Paasoverwinning komt eenmaal publiek openbaar. Dan zal blijken: ze hebben het allen verloren, want Jezus Christus overwon.

Niemand die ons meer overtuigd heeft van de actualiteit van het Paasevangelie dan Paulus in het Paashoofdstuk uit 1 Corinthe. Het Evangelie is Paasevangelie of het is geen Evangelie. Noordmans heeft in één van zijn diepzinnige meditaties eens gezegd: „Alle andere hoofdstukken van de schriften van Mattheus, Marcus, Lucas en Johannes danken de naam van evangeliën aan de laatste hoofdstukken. Dat zijn de vensters in deze boeken en daarmee van de hele wereld".
Op Pasen is het venster opengestoten.
We zien de hemel weer en de aarde weer en dit hele bonte wereldgewoel. Maar vanuit dit Paasvenster en dus krijg ik, als ik door het Paasvenster kijk, een Paaskijk op dit alles!
Er is op dit Paasfeest stof te over om de actualiteit van het Paasfeit te laten zien.

Makarios.
De aartsbisschop van Cyprus, Makarios III, is door de Engelsen verbannen, naar een stil en afgelegen eilandje in de Indische Oceaan. Een opzienbarende maatregel, waarover in de wereldpers veel geschreven en allerwege gesproken wordt.
Op het eerste gezicht zegt men uit politiek oogpunt: is dit verstandig en zal dit zijn vele volgelingen niet nog verbetener maken? Wie van iemand een martelaar maakt, geeft aan zijn ideeën feitelijk nog meer ingang.
En uit de kerkelijke hoek geredeneerd komt direct de gedachte op: Is dit geen al te grote inbreuk in het leven van de kerk door de staat? Wat betekent dit: een kerkelijke leider verbannen?
Maar wie de berichten gelezen heeft weet beter: Het is allerminst Engeland's bedoeling om de rechten van de kerk in te korten en de vrijheid van de kerk, waar ter wereld ook, te beperken.
Maar dan moet de kerk ook kerk zijn! Dan dient de kerk geen practisch politieke leiding te gaan geven en allerminst feitelijk het gezag van de staat te ondermijnen en een dolkstoot te geven in de rug van de staat.
Dat toch is hier aan de orde. Het ingewikkelde Cypriotische vraagstuk kunnen we verder buiten beschouwing laten. Maar de aartsbisschop heeft de weg der wettige middelen verlaten. Daartegen richt zich de straffe maatregel van Engeland: vier kerkvorsten werden gedeporteerd. Zij vieren het Paasfeest ver van eigen land en kerk.
In dit conflict wordt de kerk van heel de wereld geplaatst voor de zin van haar bestaan, haar feitelijke taak en plaats in de wereld.
Ging het in de kwestie Cyprus om de centrale Paasvraag: Wordt Jezus Christus erkend als Overwinnaar of wordt Zijn Koningschap aangetast?
Geen enkel bericht wees er op dat hier het hart der kwestie ligt. Allerlei nationale en politieke sentimenten spelen een grote rol. Maar de levensvraag der kerk was niet aan de orde. Was dat het geval, dan kan de kerk zich inderdaad moeten verzetten tegen de staat en kunnen ambtsdragers straffen krijgen. En juist wanneer de kerk zich practisch gaat bemoeien met het nationale leven en daarin positie gaat kiezen zonder de ïtem van het evangelie te laten horen gaat ze haar eigenlijke boodschap verduisteren.
We kunnen de omvang van de Paasboodschap moeilijk begrenzen. Pasen heeft inderdaad te maken met het leven van land en volk, van kerk en staat, maar dan altijd in het licht van het woord van Hem, Die voor Pilatus getuigde: Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld.
De daden van Makarios geven sterk de indruk dat dit woord in het Cypriotische probleem niet in rekening is gebracht.
Reden te meer om op en na Pasen dat Koninkrijk te verwachten, welks grondslag in de Paashof is gelegd. De kracht van dat Rijk concentreert zich niet op machtsmiddelen, maar op de doorwerking van de heerschappij van de Verrezen Heiland.

Het Stalinisme afgezworen
We denken nog aan een ander feit, dat de aandacht in deze weken gespannen houdt. Er gebeuren in Rusland vreemde dingen. We wezen enkele weken geleden reeds op het „Neen" dat tegen Stalin en zijn nagedachtenis wordt gezegd. Stalin heeft het volgens de regerende „elite" verkeerd gedaan. Zijn portret wordt verwijderd uit vele openbare gebouwen. Zijn naam wordt verzwegen voortaan. Zijn roem tuimelt. De geschiedenis wordt zelfs overgeschreven. Het is met Stalin's glorie gedaan.
Zo is het Communisme. Een wezenlijke verandering in doelstelling betekent dit niet; een tijdelijke koersverandering wel. Wie nu zijn waakzaamheid laat verslappen en meent dat het Communisme „hebbelijker" is geworden, is precies in de Russische val gelopen.
Overigens behoeft, principieel gezien, deze gang van zaken ons niet te verwonderen.
Het gaat in het Communisme om de idee, niet om de persoon. Daarom meent men de persoon, de grote man dood te kunnen verklaren. Maar de idee blijft leven en het is de moeite waard daarvoor te strijden.
Het Evangelie van Pasen heeft een andere boodschap: het gaat niet om de idee, maar om de Persoon. Is de Persoon weg en zou Jezus Christus in de dood gebleven zijn, dan was er geen grond meer voor de idee der verlossing en der zaligheid. Dan stonden we met lege handen, lege monden en lege ogen in deze wereld. Dan waren we de ellendigste van alle mensen.
Maar nu — Christus leeft. Daarom is er verlossing. Nu mag men proberen om Christus dood te verklaren, het is toch tevergeefs. We hebben een levende Heiland. En Zijn Paasoverwinning werkt door, alle Communisme, al of niet Stalinistisch getint, ten spijt!
Het Communisme gaat in Paaslicht gezien, naar de ondergang.
Het Paasevangelie heeft de toekomst, omdat de Paasvorst komt!

Enquête over de Wederkomst
De Paasvorst komt terug op de wolken des hemels. Maar hoe de mensen daarover denken laat ons het resultaat van een enquête zien, gehouden door een Londens dagblad over de vraag „Als Christus terug zou komen".
Een Labour-politicus meent dat Christus bij Zijn wederkomst meer reden tot instemming dan tot veroordeling zou hebben, want de mensen verbeteren zichzelf. Het medegevoel is zoveel sterker geworden in Engeland. Ach j a . . . .
Een andere politicus meent dat de mensheid een mysterie zou leren kennen, dat nu nog iedereen verborgen blijft: Zijn vrolijkheid en charme, Zijn ongelooflijke vitaliteit, Zijn spontane humor.
Een schrijfster denkt dat Hij by Zijn wederkomst toch niet teveel aanstoot zou geven. Men zou Hem waarschijnlijk uitnodigen in de damesclubs van de kerken te spreken en Zijn leer als een nieuwe sekte beschouwen, die waard is dat progressieve dames, als zij niets beters te doen hebben, er aan deel zouden nemen.
En een Jezuieten-pater schrijft! De vraag naar de Wederkomst is een academische kwestie. Hij is nooit weggegaan. In iedere katholieke kerk kan men Hem vinden. Zijn eigen stem is door alle tijden in Zijn lerende kerk te vernemen.
Zo gaan we het Paasfeest tegemoet.
De antwoorden op deze enquête zijn geen teken van geloof in de Paasboodschap. Verschrikkelijk wat arm. Hoe zelfbewust en zelfverzekerd leeft het merendeel der mensen nog!
Het is nog altijd dezelfde geschiedenis:
Wie reden heeft om te vrezen omdat hij de Paasvorst verwerpt, gaat over de wereld als een overwinnaar. Wie maakt me wat? Maar de wachters werden als doden!
Doch wie geen reden heeft om te vrezen, omdat hij leeft uit de Levende Heiland, vreest juist. Maar tot hem klinkt nog dezelfde Paastijding: Vreest gijlieden niet. Niet vrezen, hier en nu.
Lezer — is dat uw Paasfeest, ook dit jaar?
Het Paasfeest is wel erg actueel!

J.H. V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen