Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Pinksteren 1956

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Pinksteren 1956

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

De Geest en u
Het kerkelijke jaar gaat zich sluiten. We vieren straks het Pinksterfeest weer: het feest van de Geest. Het moeilijke en vreemde, het noodzakelijke en belangrijke feest. Het feest, dat de persoonlijkste verhoudingen raakt, die er bestaan en tegelijk het feest, dat wereldwijde perspectieven heeft en reikt tot de einden der eeuwen. En van welke kant ge het Pinksterfeest benadert — het is aan alle kanten even belangrijk en raakt met zijn boodschap vele vragen en problemen, die ons vandaag bezighouden.
Daar is allereerst de persoonlijke kant van de Pinksterboodschap. Dan hoort u dat Pinksteren een strikt persoonlijk feest is waarbij de individuele mens betekenis heeft. Op Pinksteren wordt enerzijds gezegd, dat het gaat om prsoonlijke zaligheid. De vuurtongen zaten op elk van hen. Anderzijds lezen we in het Pinksterevangelie dat er voor de Pinkstergeest geen grenzen bestaan en dat daarom niemand a priori wordt buitengesloten. Wij schrijven vaak mensen en mogelijkheden af, die door de Geest niet worden afgeschreven. Daarom is Pinksteren een hoopvol feest. Het maakt, als we het verstaan, ons voorzichtig t.a.v. onze medemensen. Het is het grote wapen tegen de massificatie, die in deze tijd van toenemende industrialisatie het leven doortrekt. In deze wereld worden we nummers: in de fabriek, voor het loket, in het ziekenhuis. De Pinkstergeest werkt niet in nummers, maar in zondaren, die een eigen persoonlijk bestaan voor God hebben; met wie de Geest Zijn eigen weg gaat, zodat wie door de Geest geleid wordt zijn eigen persoonlijke geschiedenis heeft.
Dat te prediken en te horen is ontdekkend en vertroostend. Ontdekkend, want als het gaat over onze persoonlijke verhouding tot de Heere, hebben we als kerkmensen reeds — laat staan de moderne mens buiten de Kerk — de neiging ons te verschuilen in de massa. De werking van de Geest is daartegenover gelijk te stellen met de uitgestrekte vinger van de profeet: Gij zijt die man!
Het is ook vertroostend, want als ons persoonlijk bestaan vandaag in de verdrukking komt, als er geklaagd wordt over het steeds meer ontbreken van persoonlijk contact en de mens vanwege z'n persoonlijke vragen in nood is; de Heilige Geest is uitgestort, opdat die Geest de zondaar, zoals hij is en zoals niemand hem kent, bedient.
Zonder die persoonlijke bediening van de Heilige Geest, zijn we arm en hebben we niets. Dat is Pinksteren in uw eigen leven: de werking van de Heilige Geest, Die komt nooit met Zichzelf, maar altijd met de gaven en schatten van Christus, uit Wien Hij ze neemt om ze zondaren te geven. Wordt dit vergeten, dan ontgaat ons het wezenlijke van Pinksteren. Weten velen daarom geen raad met het Pinksterfeest?

De Geest en de Kerk
Maar de werking en de rijkdom van de Geest is met het bovenstaande niet uitgeput. De Geest heeft ook alles met de Kerk te maken. De Geest werkt kerkvormend en kerkvergaderend. Geest en Kerk zijn geen tegenstellingen, al willen allerlei stromingen en secten het ons doen geloven. Het rijke Geesteswerk zou men dan juist buiten de Kerk moeten zoeken. Wie door deze redenering wordt bekoord, heeft van het Pinksterevangelie nog weinig begrepen. Het Pinksterevangelie laat ons juist de grote betekenis van de Kerk zien als woonplaats en werkvloer van de Heilige Geest. Het kerkelijk instituut en het ambt en de sacramenten krijgen op, door en na Pinksteren de juiste plaats. Wie deze waarden verachten, bedroeft de Heilige Geest. Omdat het Pinksteren is geweest zijn de kerkvragen zo belangrijk. Wanneer we vandaag alom moeten constateren een devaluatie van de kerk, dan dienen we wel te bedenken dat dit niet is naar en uit de Pinkstergeest.
Een andere vraag is hoe de Kerk zelf vandaag staat tegenover de Pinkstergeest. Er is alom veel geklaag over de interne situatie van het gemeentelijke leven. De roep om een nieuw reveil wordt gehoord. Het is zo doods en dodig in de Kerk, wordt gezegd. Wie zal het ontkennen? Op de prestaties van de ambtsdragers wordt vandaag meer gelet dan op de gratie van de Pinkstergeest. En de mondigheid van de Pinksterkerk lijkt in flagrante strijd te zijn met de werkelijkheid van het kerkelijke leven. We willen dit aan allerlei symptomen niet nader demonstreren. Het pas verschenen rapport over de Evangelisatiestand in ons kerkelijk leven roept tot ernstige bezinning. Is dat vrucht van de Pinkstergeest, dat het er zo slecht voorstaat met het verwerkelijken van onze roeping tot evangelisatie? Zijn de vruchten van de Geest zo schaars? Dan moeten we ons inderdaad bekeren. De roep om een nieuw reveil is begrijpelijk en gegrond. Als deze roep maar niet een vlucht wordt uit onze verantwoordelijkheid. De Geest komt niet zo maar. Er gingen 10 Adventsdagen aan vooraf. Is het met deze Adventshouding niet in orde — dan moet er concrete bekering volgen. Hier ligt een geweldige opdracht. We kunnen het op kerkeraads-, classis- en synodale (particulier en generaal) vergaderingen ook zo druk hebben met het laten marcheren van de lopende zaken dat we het geheim van het goed marcheren gaan vergeten en niet bespreken. De plaatselijke kerk heeft hier een grote verantwoordelijkheid. Het Pinksterfeest doe ons deze verantwoordelijkheid scherp beseffen.

De Geest en de ivereld
Het Pinksterfeest gaat ook de wereld aan. De krachten van de Geest werken in de wereld naar de voleinding aller dingen. Het zal nu haast zijn gedaan!
De Pinkstergeest werkt door en stuwt naar het einde der eeuwen. Daarom zien we een toespitsing van de strijd tussen de Geest van Boven en de geest uit de afgrond. Wie in dit licht het wereldbeweeg niet ziet, begrijpt niet de totalitaire betekenis van Pinksteren.
We leven in vreemde tijden, waarin velen de rechte lijn niet meer zien. De Russische politiek is niet meer te volgen. De nieuwe koers van het Kremlin doet velen in het Westen uit het lood slaan. De rode Tito bezoekt Frankrijk en moet als bemiddelaar optreden. Zo juist lees ik dat een Frans staatsman Europa blind en dwalend noemt — hij heeft gelijk.
In ons eigen land wint een theologie veld, die zich niet bindt aan de Gereformeerde Belijdenis. Een mentaliteit breekt alom door, die de vrijheid en de losheid begeert boven de vaste gang naar Gods Wet.
Pinksteren zegt het elk jaar duidelijker: het gaat naar het einde.
Daarom is de Pinkstergeest beslissend voor onze houding in de wereld, op het brede terrein van het leven, bij de aanstaande verkiezingen, ja waar niet al?
In de draaikolk van overtuigingen is maar één troost: de Geest neemt het op voor Christus' zaak en zal deze zaak ter overwinning brengen. Hij doet geen half werk. Maar dat betekent geen rustig leven en geen christelijke ontwikkelingstheorie. Juist het Pinksterfeest maakt hem, die door de Geest geleid wordt, verwachtend. De eerstelingen des Geestes doen ons in de strijd van eigen leven, de onverlostheid der kerk, de vijandschap der wereld, temeer verlangen naar de volkomen verlossing. Daarom is de vrucht van Pinksteren de Adventsbede: Kom, Heere Jezus, ja kom haastig.

J.H. V.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 18 mei 1956

De Wekker | 4 Pagina's

Pinksteren 1956

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 18 mei 1956

De Wekker | 4 Pagina's