Het oogmerk van de uitgestorte Geest

Wij zijn op het Pinksterfeest gekomen in de laatste bedeling, de bedeling van bloed, van vuur- en rookdamp. Nu snellen wij naar het einde, naar de wederkomst van Jezus Christus. Hij komt om te oordelen de levenden en de doden. Het uur van Zijn komst zal weldra slaan.
Deze bedeling is de welaangename tijd, het heden der genade. Een ieder, die de Naam des Heeren zal aanroepen, zal zalig worden.
In deze bedeling heeft de Heilige Geest een aparte ambtelijke bediening. Hij moet Christus verheerlijken. God heeft Hem tot een Heere en Christus gemaakt; Hem, Die door de joden gekruisigd werd. De Heilige Geest moet dat grote en heerlijke laten uitkomen en daarmee wordt het oogmerk van de Geest aangewezen.
Petrus verkondigt dit in zijn preek.
Petrus, de man, die eens in Caesarea Filippi zulk een kostelijke belijdenis aflegde en die toen toch zo weinig van het kruiswerk van Christus verstond. Maar ook hij heeft Jezus in een andere gedaante leren kennen. Petrus, de man, die eens Jezus, zijn Heere en Meester, verloochende, preekt nu de Gekruisigde in Zijn hoogheid en heerlijkheid. Maar nu is Petrus vervuld met de Heilige Geest. Hij staat (vs 14) onbeweeglijk in de kracht van het geloof en preekt onbewogen, magistraal, heldhaftig. Jezus Christus, de Gekruisigde, in Wie de volkomen zaligheid is. Hij weerlegt de spotters en legt de Schrift open voor de luisterende kerk van zijn Heere en Meester.
De joden hebben Jezus gekruisigd, uitgestoten, aan het vloekhout genageld, verwezen naar de hel. Petrus slingert hun vonnis vlakweg in het aangezicht. De apostel zelf gaat naast die Vloekdrager staan, kiest openlijk voor Hem en wil Zijn smaadheid dragen. Zo verheerlijkt hij de Gekruisigde, opdat misdadigers zullen erkennen dat Jezus Christus de Messias is.
De wetteloze joden hebben Jezus gekruisigd. Dat was betoning van hun vijandschap tegen de genade Gods, tegen het rechtvaardigen van goddelozen. Maar zo werd de raad des Heeren vervuld. God heeft deze Jezus opgewekt. De banden van de dood werden verbroken.
God heeft Hem tot een Heere en Christus gemaakt. Die uitdrukking betekent niet dat Jezus vóór Zijn opstanding niet de Heere en Christus was, maar wil zeggen dat God Hem gesteld heeft èn tot Heere èn tot Christus; God heeft Hem als zodanig openbaar gemaakt, openlijk verklaard dit te zijn. Psalm 16 is vervuld; eveneens Ps. 110. Het glorietijdperk van Jezus begint nu.
Tot Heere gesteld. God stelt Hem zó in het midden van de wereld. De Romeinen eerden hun keizer als heer, maar de Heilige Geest leert Gods kinderen dat Jezus de Heere is. Hem is alle macht en heerschappij gegeven. Hij is aller heren Heere. Hij regeert. Hij eist gehoorzaamheid en wij zijn die aan Hem verschuldigd. Hem zijn al de verkorenen door de Vader gegeven. Hij kocht hen vrij en Hij verzorgt, bewaart en bewaakt hen. Hij is de Christus, de Gezalfde, Die hen onderwijst ten leven. Die hen verzoent met God en Die hen vrijmaakt van zonde en dood. Hij bearbeidt hen tot mensen Gods en tot koningskinderen, die Hem eeuwig zullen dienen.
Het oogmerk van de Heilige Geest is nu in Zijn bedeling, die Christus zó openbaar te maken onder jood en heiden, door het Woord. Die Geest maakt Hem ook zo openbaar in het hart, dat Hij herschept en bearbeidt tot woning, waarin de Vader en de Zoon woning maken. En zo leert de Heilige Geest in deze bedeling de betekenis van Pasen en hemelvaart verstaan.
Het ganse huis Israëls moet dit weten.
Die benaming herinnert ons aan Pniël, waar Jakob de naam Israël ontving. Het oude bondsvolk wordt herinnerd aan zijn roeping. Zijn zij ware Israëlieten? Zij, die Israëls Messias verwierpen en kruisigden? Wat blijkt hier duidelijk de noodzaak van het werk des Geestes. En dit geldt ook ons.
Die naam „huis Israëls" is ook zwaar van de heilsbeloften Gods. Die heilsbeloften hebben hun vervulling in Christus, de Heilige Israëls. Al wat die beloften het „huis Israëls" zeggen, is de prediking van de Messias. Heel dat huis moet dit leren verstaan. En tevens heel de kerk in de laatste bedeling.
Het ganse huis Israëls moet dit zeker weten. Dat moet dit weten. Dat is noodzakelijk tot zaligheid, want alleen in Christus is het volle heil verzekerd. Het ganse huis Israëls moet dit weten, zeker weten, moet dit goed verstaan, moet er verzekerd van zijn en niet rusten voordat de kracht er van tot eeuwig heil wordt geloofd en ervaren in de levensvernieuwing door Gods Geest en door het leven uit die verhoogde Christus.
De Heilige Geest maakt dit bekend in het hart, leert dit verstaan in geloof.
Mede door de tekenen van taal en vuur maakt Gods Geest dit bekend.
Petrus preekt dit paasheil op de Pinksterdag, gedreven door de Heilige Geest. Zo wordt Christus verheerlijkt.
Die Geest van de Pinksterdag wil dit heil ook ons en onze kinderen leren verstaan.
Wij hebben een „huis der gemeente". Dat herinnert ons aan onze roeping.
Zijn wij mensen, die leven uit het nieuwe verbond? Dat is alleen mogelijk door Gods Geest. Dan heeft die Geest onze ogen geopend voor wat God gedaan heeft toen Hij Christus opwekte en Verhoogde. Dan leren wij Pasen en Pinksteren verstaan. Als leden van het „huis der gemeente" hebben wij een grote verantwoordelijkheid. Wij leven onder de roepstem der bekering en onder het aanbod van genade. Dat houdt niet in dat God in ons gelaten heeft de kracht om ons zelf te vernieuwen en los van Christus onze zaligheid — dus zelfverlossing — te bewerken. Dat houdt ook niet in dat Christus de zaligheid wel verworven heeft, maar wij die moeten toepassen. Al deze dingen zijn duivelse listen om ons af te houden van Gods werk. De Heilige Geest wederbaart; Hij verlicht de ogen en vernieuwt de wil. Hij geeft een verlicht verstand en zó werkt Hij de bekering, waardoor de mens zich bekeert, wat hij anders weigert.
Jakob greep vleselijk naar de vervulling van de belofte van de eerstgeboortezegen. Velen der bondskinderen doen vandaag niet anders. Zij treden naar voren met verheffing van stem en heffen hoog het vaandel op, waarin te lezen staat: „Pro Rege" (voor de Koning) maar wie heeft kennis aan de Pniëls nacht? Laten wij niet vleselijk handelen en daarop ons „zeker weten" gronden.
Alleen op de school van de Geest leren wij de waarheid verstaan. Dan leren wij onze onmacht niet alleen verstaan, maar ook onze onwil. Dan heffen wij geen aanklachten op tegen God, maar dan klagen wij ons zelf aan, gelijk de moordenaar aan het kruis deed. Dan zoeken wij geen oplossing in eigen kracht en geen bekering door ons eigen werk, maar dan verheerlijken wij God in Christus door de Heilige Geest, die ons leert verstaan Pasen en Hemelvaart. Dan verfoeien wij het leggen van eigen, schijn-vrome gronden voor de zaligheid. Het werk van de Heilige Geest is juist zulke gronden weg te schuiven, te vernietigen of te verbranden. Wij verfoeien, met de Heilige Geest, al die droggronden en leren de zaligheid buiten ons zelf zoeken, in Christus. De Heilige Geest ontdekt ons aan onze staat des doods en maakt plaats voor Christus, de Heere. Hij legt steeds meer voor ons bloot de enige grond der zaligheid en ons verslagen hart vindt dan alles in Hem. Hij is genoeg tot voldoening en verzoening, tot vrijspraak en levensrecht. Dan kunnen wij met de psalm der verlossing door de poort van het Vaderhuis ingaan.
Zijn wij zulke Jakobskinderen? Levende worstelaars? Verloren wij ons leven om het te vinden in Christus? Dan roemen wij in genade alleen.

v.d. M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen