Levend Christendom 3

Wanneer een jongeling met zijn meisje wandelt kunnen zij de aandacht trekken, omdat alles wat wij van hen zien, getuigt van verbondenheid met elkander door de liefde. De volksmond zegt dan wel eens: Dat is een aardig span.
Verloofden moeten, vóór zij overgaan om elkander trouw te beloven, nagaan of zij, volgens de Schrift, waarlijk bij elkaar behoren.
In onze tijd kunt gij telkens lezen over de verloving. Vragen als: Mogen gelovigen zich verloven met ongelovigen? zijn het onderwerp van de dag. Vele jongeren storen zich niet aan de vermaning der ouders; zij gaan hun eigen gang en doen wat zij willen.
Het is geen wonder dat het aantal ongelukkige huwelijken angstwekkend toeneemt.
Jonge mensen, laat u toch leiden door Gods Woord en doet niets buiten de wil des Heeren. Natuurlijk geldt dit ook ouderen, die laat huwen of een tweede huwelijk aangaan.
Altijd geldt dat het huwelijk moet geschieden „in de Heere (1 Cor. 7 :39).
Een christen mag alleen met een christen huwen. Eer een jongeling de hand van een meisje vraagt en voor dat een meisje haar ja-woord geeft, moet nagegaan worden of men zich zal verbinden aan iemand, die leeft onder de heerschappij van Christus. Of dit in elk geval van harte zoekt.
„In de Heere" wil zeggen dat een huwelijk geschieden moet op godzalige wijze, in de vreze des Heeren en dus naar Zijn wil, zoals Calvijn opmerkte.
In 2 Cor. 6 :14 wordt een beeld gebruikt dat wij hier overnemen. Het opschrift is ook aan dat beeld ontleend. In Deut. 22 : 10 lezen wij: Gij zult niet ploegen met een os en met een ezel tegelijk. Dat is een ongelijk span. De os en die ezel behoren niet bij elkaar. De Heere houdt de scheidslijn zuiver. Hij is de Heilige en Zijn verordeningen zijn heilig. Op meer plaatsen wijst ons de Schrift op deze dingen (Lev. 19 : 19). Het gaat er om de lijnen der waarheid zuiver te houden. Wat niet bij elkaar behoort, moet zich niet met elkaar vermengen. Dat laatste verbiedt de Heere en Zijn gebod moet worden gehoorzaamd.
Nu gebruikt de apostel in 1 Cor. 6 : 14 een beeld, wanneer hij schrijft: Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen.
De ploegdieren liepen onder een juk. Aan het juk was de ploeg verbonden, welke de dieren moesten trekken. Ongelijksoortige trekdieren, jukdragers, werkten niet gelijk op en dat gaf verstoring. Die ongelijksoortige jukdragers behoren niet bij elkaar. Daarom kan het werk niet goed gaan.
De apostel Paulus gebruikt dit beeld, wanneer hij schrijft aan de gemeente te Corinthe. Hij werkt dat beeld ook uit. Lees 1 Cor. 6 : 14-16.
Nu geloven wij niet dat de apostel hier het oog had op het huwelijk. Hij grijpt eigenlijk nog dieper in. In de gemeente te Corinthe waren christenen, die gemeenschap hielden, d.w.z. die omgang hadden met ongelovigen, heidenen, mensen, die vijandig stonden tegenover het christendom. Verbonden de christenen zich met zulke mensen (niet alleen in het huwelijk) om onder één juk op te trekken, dan moest dat verkeerd gaan. Een juk aantrekken met de ongelovigen is tenslotte gemeenschap hebben met de onvruchtbare werken der duisternis. Door onder één juk te gaan geeft men" die onvruchtbare werken der duisternis de hand (Calvijn).
Al doelt de apostel hier zeker niet allereerst en nog minder alleen op het huwelijk, hij geeft toch de lijn aan, welke ook het huwelijk geldt. Gods wet verbood alle vreemde vermenging. Het beginsel hierin is dat alle vermenging van het ongelijksoortige als strijdig met de orde door God gesteld, moet worden vermeden.
Dat beginsel geldt ook voor het huwelijk; dus ook voor de verloving. Ook is duidelijk dat wij geen metgezellen der ongelovigen mogen zijn. Dus ook niet in het huwelijksleven. Wie zich op het verboden pad begeeft kan elk ogenblik verward worden in de strikken der goddeloosheid. Om dit alles te bewijzen stelt de apostel in 1 Cor. 6 een vijftal vragen. „De toepassing van wat de apostel bedoelt ligt voor de hand; de christen kan de grens van het gebied der ongerechtigheid en der duisternis niet overschrijden, zonder zich van de gerechtigheid en het licht af te scheiden". Die gerechtigheid en dat licht volgen hen niet op het verkeerde pad „wijl zij zich niet kunnen vermengen, waar hij zich mee vermengt", (v. Andel).
Het is nu wel duidelijk, jongeren of ouderen, dat een huwelijk moet geschieden naar de wil des Heeren; het moet voltrokken worden „in de Heere". Daarom mag geen juk aangetrokken worden met de ongelovigen.
In het gewone leven zoeken christenen ook wel vriendschap met de wereld. Dat is ook een verboden vermenging. Nu hebben wij het oog alleen gehad op de verloving en het huwelijk, maar toch laten uitkomen dat de apostel een beginsel aanwijst, dat heel het leven raakt. Juist daarom kan en moet dat beginsel ook toegepast worden op het huwelijk.
Laten wij toch acht geven op Gods geboden. Menig christenmeisje, dat zich verbond aan een ongelovige jongen, heeft heel haar leven een weg van smart moeten gaan. Zij gevoelde zich schuldig voor God. Nacht en dag. En zulk een vrouw verloochent dan de waarheid nog niet. Maar meestal is het zó dat de „gelovige" met de ongelovige meegaat en in de strikken der ongerechtigheid tenslotte omkomt.
Wanneer wij uit de ambtelijke ervaring zouden spreken, zouden wij zeer donkere bladzijden moeten schrijven.
Wake dan een ieder tegen het aantrekken van een juk met de ongelovige.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen