Voor de Lens

Een materialistische levensinstelling is de mens van vandaag niet vreemd. De mens — dus ieder in het algemeen. Welbewust maken we geen onderscheid tussen hen, die zich christen noemen en hen, die tonen dit niet te willen zijn.
In alle kringen is een toenemend materialisme te constateren.
Men moet achter dit materialisme geen diepe wijsgerige achtergronden gaan zoeken. We bedoelen met materialisme een bepaalde practische levensinstelling, die bij allerlei gelegenheden openbaar komt.
Materialisme is die levenshouding, die de stoffelijke dingen zoal niet centraal stelt, dan toch centraal beleeft. Het dagelijks werk en het loon, dat men verdient; het meubilair, dat men zich aanschaft en de luxe, die men zich permitteren kan; de genotsmiddelen, die men gebruikt en de ontspanning, die men zich kan veroorloven — krijgen een zo grote en steeds grotere plaats in denken en leven, dat de geestelijke dingen op de achtergrond komen, aan de buitenkant van het leven blijven en langzamerhand geheel uit het gezichtsveld gaan verdwijnen.
Bij deze materialistische levenshouding behoeft men nog helemaal niet af te rekenen met God en Zijn dienst, met Zijn Woord en Kerk.
Maar dit materialisme is wel de grote bedreiging voor de Kerk en bovenal voor de waarachtige vreze des Heeren.
De Heere krijgt een plaats in het leven en de Bijbel wordt, al naar het uitkomt gelezen. De Kerk wordt nog bezocht, niet al te trouw meer, althans er zijn symptomen van verflauwing, maar men laat de prediking rustig over zich heenglijden (of klaagt over de prediking) zonder te horen dat de eisen van Gods Woord betrekking hebben op het heel gewone leven en dat de zakelijke dingen toch geestelijk gezien moeten worden.
Deze materialistische levensinstelling wint veld. De uitslag van de verkiezingen van Juni j.l. heeft duidelijk gemaakt dat deze zakelijke, materialistische toon meer en meer ons volksleven gaat beheersen. Men wil deze kant uit. Het zal zaak zijn dat men in de kerken een open oog heeft voor deze vermaterialisering, die ons ongemerkt infecteert.
De omstandigheden en de structuur van deze tijd werken er toe mee dat we allen deze richting uitgaan en veel meer ingesteld worden op „deze" wereld dan op de toekomende.
Het is heel opmerkelijk dat terwijl de tijden zich toespitsen en de wereld zich rijp maakt voor de Antichrist, er aan de andere kant een steeds minder opmerken is van de ernst van de tijden en men Christus' wederkomst pro memorie uittrekt. Trouwens ook dat is een teken des tijds! Zo zal het gaan in de laatste dagen. Men zal ingesteld zijn op het nu en het hier en daarin z'n levenselement vinden en geen rekening houden met de toekomst, met de dingen, die op ons toekomen en van groot belang zijn.
Noach's dagen zullen immers terugkeren wanneer de wereld weer zal ondergaan en de Zoon der mensen zal komen.
De levenswandel van de christen behoort alle materialistische trekken uit te bannen. Er dient gewaakt tegen een dergelijke levenshouding, waarin geen onderscheid meer te zien is tussen christen en niet-christen. Als beiden blijk geven zich te interesseren, ja te leven voor dezelfde aardse, zakeljjke dingen en die als het hoogste goed beschouwen, dan is er in het leven van hen, die zich christenen noemen iets mis.
Stellig — deze dingen zijn moeilijk. Het is vaak een zware opgave om de grenzen zuiver en recht te trekken. Het leven heeft z'n rechten. En het is altijd weer moeilijk om van iets dat we als middel moeten gebruiken, geen doel te maken.
Daarom is waakzaamheid geboden.
Momenteel staat bv. het vraagstuk van de voetbalpools in het centrum van de belangstelling. We laten de politieke kant van deze zaak rusten. De zedelijke kant van deze zaak interesseert ons meer.
Ach, het is zo goed te begrijpen dat duizenden Nederlanders zich met zo'n voetbalpool druk maken. Het gaat hier om het wedden op de uitslag van een twaalftal voetbalwedstrijden. De inlegsommen zijn laag. Voor een dubbeltje is er al een kans. Maar de meesten nemen wel graag een paar kansen meer. Gemiddeld stort elke deelnemer een gulden. Als 10% van ons volk hieraan meedoet, dan betekent dat per week een miljoen gulden.
Het is wel duidelijk dat hier gespeculeerd wordt op de goklust van het volk. Het is waar: in verschillende omringende landen is dit sinds jaar en dag in gebruik. Zo langzamerhand wil men in Nederland ook deze kant op.
Het is te begrijpen dat mensen, die „niets" hebben, die leven voor vandaag, omdat er voor hen geen „morgen" is, zich door deze dingen in beslag laten nemen en hier echt voor leven. Men moet voor een loket maar eens horen het enthousiasme, waarmee men zich met dit alles bezig houdt. Wie luistert naar de verhalen van de deelnemers en de aanmoedigingen om toch vol te houden, „want die en die heeft ,toch ook maar gewonnen", die slaakt de verlichting: och, waren onze kerkmensen zo vol van die dingen, die mot en roest niet kunnen verderven, wat zou er dan wat van de kerk kunnen uitgaan. Hier moet de frontlinie worden betrokken en hier moet slag worden geleverd met de mens buiten Christus. Dat is de vorm van evangelisatie!
Tegelijk roept dit hele probleem andere vragen op. Zijn we in onze eigen kring wel op de goede weg? Wordt er in het nette en met een uiterst sympathiek doel voor ogen toch ook niet al te veel gespeculeerd op de goklust, op het verlangen om te hebben en te bezitten in onze christelijke kringen?
Is de actie GOEDZO, waar duizenden elke Donderdag naar luisteren — vooral geen huisbezoek op die avond; want dan missen we zoveel — hoe goed bedoeld ook en onbewust toch niet een spelen op deze trek van het menselijk hart? Is het werkelijk barmhartigheid, die oorzaak is van zoveel briefkaarten elke week maar weer?
Stellig — deze dingen zijn verleidelijk. Men moet er ook iets voor doen. Maar is het opstellen van de slagzin gedaan om het kind of om de auto?
Ik ken heel goed een man, die enkele weken geleden meedeed, maar die na het verzenden van de briefkaart, bang was een prijs te krijgen. Hij zou zich geschaamd hebben als hij voor de microfoon geroepen werd, omdat hij diep in zijn hart moest bekennen: de auto ligt mij hoger dan m'n naaste.
In een tijd van toenemend materialisme moeten we ons van alle materialistische symptomen onthouden.
Wat is voor ons het hoogste? En is de christelijke levenshouding nu alleen maar een dooddoener in een preek en een gewild conferentie-thema of een zaak, die dagelijks in het leven uit moet komen?
De Heiland heeft eens gezegd — en het staat in de Bijbel om beleefd te worden — Zoek eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid en al deze dingen zullen u toegeworpen worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen