Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Levend Christendom 7

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Levend Christendom 7

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Maranatha.
Onze lezers kennen het woord maranatha. Wij schrijven geen meditatie, noch een verhandeling over een beweging welke die naam draagt. Ook geven wij geen verklaring van het woord. Wij allen weten wel dat dit woord in verband staat met de wederkomst van Jezus Christus. Wij kennen allen ook de bede: Kom Heere Jezus, kom haastiglijk.
Wanneer wij ons christendom toetsen aan de practijk van dit bidden, dan is er veel te betreuren. Dat er zo weinig gebeden wordt om de wederkomst van Jezus Christus bewijst dat er zo weinig levend christendom gevonden wordt.
Misschien kunnen wij ook schrijven: omdat er zo zelden gebeden wordt om de wederkomst van Jezus, is er zulk een mager levend christendom. Wie waarlijk het maranatha beoefent, kent de geloofsgemeenschap met Jezus en worstelt om in de volmaakte gemeenschap te mogen verkeren.
De levende bruid kan toch niet anders dan sterk verlangen naar haar Bruidegom. Die worstelt ook om Zijn glorie. Die waarlijk het maranatha bidt, is klaar gekomen met zijn geestelijke verhouding tot God. Die gevoelt de liefde tot Christus werken in het hart. Die kent het heimwee naar het uur, waarin de volle heerlijkheid van Christus zal worden gezien.
De roep van het maranatha wordt geboren uit een hart dat de gebrokenheid der liefde kent en alleen kan rusten in het Voorwerp der liefde. Zulk een hart leeft niet van idealen, maar uit de levende Christus.
De levende bruid, de bruid van Christus, mist, zal het welzijn, de volle gemeenschap met Christus. Zij kent de worsteling tussen het heimwee naar hem en de zelfzucht van het hart, dat nog kleeft aan het stof.
Zal het goed zijn, dan moet het levend christendom geen vrede hebben met dat onvolmaakte. Dan klagen wij maar niet wat over de tijd en de tijdsomstandigheden, maar dan zal ons hart leed dragen, omdat Christus wordt gesmaad en Zijn glorie op aarde nog zo overschaduwd is. Dan jammeren wij maar niet wat op en onder de preekstoel over de ellende van deze wereld, terwijl wij in weelde leven met de wereld, maar dan kennen wij het betraande oog dat uitziet naar Jezus en gevoelen wij het kloppen der liefde van het hart, dat wenend om Hem roept. Zijn toeven wordt gevoeld als een smartelijke scheiding voor de ziel.
Het maranatha moet voor ons geen leerstuk zijn. Nog minder moeten wij zonder meer hen veroordelen die dit maranatha op de voorgrond stellen. Duizenden, die Christus belijden, erkennen wel dat „deze tijd zijn golven eens zal breken op het strand der eeuwigheid", maar daarbij leven is wat anders.
Wij weten wel dat na de winter de lente komt en na de lente de zomer, maar voor de zieke, die alleen naar buiten mag wanneer die zomer is aangebroken, wordt de niet-aanwezigheid van de zomer als een smartelijk gemis gevoeld. Kennen wij iets van dat gemis in betrekking tot het uitblijven van Jezus? Zijn wij als wachters, die uitzien naar de morgen? Kan die wedergekomen Christus ons alleen volkomen troosten? Mogelijk hebt gij de tijden gekend waarin de gemeenschap met Jezus zo levendig was dat uw ziel in liefde snikte: Kom, Heere Jezus, kom haastig. Dat waren zalige uren. Uren waarin we niet genoeg hadden aan het heden, maar hijgden naar de volle gemeenschap. Dat was geen opwinding, maar diep geestelijk leven, ware geloofskracht.
Dit heilig verlangen wordt gemist. Dat tekent de kerk van heden. Dat veroordeelt haar tevens. Dat is mee oorzaak van de koudheid. Dat is ook oorzaak van het zich hier thuis gevoelen.
Wanneer de ware gelovige ontzonken is aan het maranatha, dan is het met dat geloof niet in orde. De geestelijke stand deugt niet. De eer van God en de verheerlijking van Christus is dan ook niet op het hart gebonden. De bruid kan rustig zonder de Bruidegom leven. De heerlijke huwelijksdag kan gemakkelijk worden uitgesteld. Wanneer de bruid aan het maranatha ontzonken is, dan vergeet zij ook niet de bede van Jezus om het een-zijn van al de Zijnen.
Daarover wel eens in een ander artikel.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 april 1957

De Wekker | 4 Pagina's

Levend Christendom 7

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 april 1957

De Wekker | 4 Pagina's