Voor de Lens

In de kerkelijke prediking wordt weer aandacht gevraagd voor de lijdensweg van de Heiland.
Een van de schoonste perioden van het kerkelijke jaar — de lijdenstijd, als we 7 weken lang de weg naar het kruis belichten. De lijdensweken zijn niet gering in getal, maar het gaat dan ook om het hart van het evangelie. Als het devies van Paulus — niets anders te willen weten dan Jezus Christus en Dien gekruisigd — nog niets van z'n actualiteit verloren heeft, dan zijn de 7 lijdensweken niet overbodig, omdat ze meer dan anders dringen tot bezinning op het Borgwerk van Christus.
Staan we met de boodschap van de lijdensweken midden in de werkelijkheid van het leven rondom ons? Op de klank af gerekend, zouden we zeggen: ja!
Ondanks alle vooruitgang en welvaart, ondanks alle triomfen der techniek en cultuur, is het lijden vandaag een grote werkelijkheid in veler leven. Wat een smart wordt er geleden elke dag maar weer. Wat een ellende moeten velen doorworstelen. Wat een teleurstellingen worden dag aan dag geboekt zonder dat onze medemensen het zien.
Wat is de dood, die de wetenschap enerzijds heeft teruggedreven, anderzijds een ontstellende macht op de drukke verkeersweg, in de lucht, in de gemechaniseerde fabriek.
En dan het lijden dat mensen elkaar aandoen. De Ambonnezen en de Hongaren in ons midden kunnen u vertellen wat lijden is. En de kampen vol vluchtelingen. .. . Om van de terreur-gevolgen van het regime achter het IJzeren Gordijn maar te zwijgen. De angst en de schrik, die rondwaart en levenslust ontneemt!
En komt u regelmatig in aanraking met de door en uit het leven uitgerangeerden ? Hoeveel lijden wordt er niet met elk uur van de klok verwerkt.... Zo gezien, zouden we zeggen: de kerk brengt een actuele boodschap in de lijdenstijd aan een lijdende mensheid.
En toch.... zo voor de hand liggend is dit toch ook weer niet. Het kruis van Christus — met inbegrip van Zijn lijden — is een ergernis en een dwaasheid niet alleen voor de gezonde, ongebroken mens, maar voor de mens in het algemeen, de lijder, de verdrevene, de uitgestotene. In hoofdzaak zijn daar twee oorzaken voor. En dat moet in de lijdensprediking zij het in andere woorden, dus zakelijk, meeklinken, wil deze prediking niet vervagen.
Allereerst — wij mensen begeren het lijden en de Lijder niet. We schamen er ons voor om ziek te zijn en we willen het ook niet. We kunnen het ons dan ook maar moeilijk voorstellen dat de Lijder de Redder, de Verlosser is. We begeren qua mens de Held, de Strijder, de Vechter. En wie dat zoekt wordt door de Jezus van het Lijdensevangelie teleurgesteld. Menselijke grootheid is bij de Heiland niet te vinden. Er is ook geen Evangelist die probeert om Christus menselijke heldhaftigheid toe te kennen. De Bijbel is heel eerlijk. Hij is een worm en geen man, laat staan een Held. Het is zo goed te begrijpen dat ook de lijdende mens, die het verwacht van menselijke hulp, vernuft, inzicht, plannen, zich geërgerd afkeert van deze Lijder. Ook dat nog? Dank u! Ik haat het lijden, hoezeer ik er ook mee behept ben. Daarom graag iets anders.
Vervolgens — als wij lijden, dan is dat voor ons altijd een zijweg, die wij inslaan of liever waar wij tegen onze wil op gedreven worden. We gaan even van de hoofdweg af. En wie op de zijweg zich bevindt, wil altijd iets te vroeg weer op de hoofdweg komen en zo mogelijk de zijweg zo spoedig mogelijk uitwissen.

Maar Christus' lijden is geen zijweg, maar juist een betreden van de hoofdweg: de weg naar God toe. Omdat Zijn lijden een welbewuste daad is en geen lot, dat Hem overkomt. Zijn lijden is een dragen van de schuld. Hij heeft de schuldvraag onder ogen gezien. Dat maakt tegelijk het geheel enige, het specifieke van Zijn lijden uit. Het heeft daarom ook geen zin om hier te gaan vergelijken. Oppervlakkig beschouwd zijn er na al de gruwelen van de concentratiekampen mensen, die meer geleden hebben dan de Heiland. Maar alle vergelijking faalt hier. Hier is geen sprake van meer of minder. Christus heeft totaal anders geleden dan anderen voor en na hem. Want Zijn lijden was schuldverzoenend.
Een mensheid, die de schuld voorbijloopt en die het schuldvraagstuk niet meer stelt, die de zonde ziet als een ziekte, maar niet als schuld, die gaat het wezenlijke van Christus' lijden voorbij. Dan blijft de boodschap van het Kruis een vreemde boodschap voor de mens, die wel klaagt over zijn kruis, maar die nog nooit geleerd heeft waarom het lijden in deze wereld gekomen is.
Daarom hebben we een actuele boodschap vandaag; maar een boodschap, die niet ons lijdend vlees streelt, doch die behoudenis geeft aan ieder, die gelooft, die zich zelf als een schuldige uitlevert.
Dan is er stellig nog genoeg te leren van de manier van Christus' kruisdragen.
Christus is zeker ook een voorbeeld. We behoeven heus niet bang te zijn om dat te zeggen. Als we het fundament, waarop we dat zeggen, maar goed gesteld hebben.
In de Lijdenstijd van dit jaar mogen we allen Christus' lijden recht betrachten !
Wie blijft cirkelen om eigen kruis zal HET kruis nooit zien, maar wie eigen kruis en lijden ziet als gevolg van menselijke zonde en schuld, die zal niet alleen oog krijgen voor de reddende betekenis van Christus' lijden en kruis, maar die zal ook nog kracht krijgen om kruisweg en lijdenspad te gaan.
Wees gegroet — o kruis van Christus, gij zijt en blijft het teken en de hoop van ieder Christen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen