Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Voor de Lens

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Voor de Lens

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Adventshouding
In deze Adventsweken komt weer scherp voor onze aandacht de noodzaak om altijd Adventschristenen te zijn en in adventsverwachting te leven.
De vervulling van Gods beloften in de komst van Christus in het vlees wil allerminst zeggen dat er nu geen uitzien meer behoeft te zijn. Integendeel — deze vervulling betekent juist dat we nu nog sterker moeten uitzien naar de uiteindelijke en definitieve vervulling van al Gods beloften, culminerend in Christus' wederkomst op de wolken.
Het is juist de Adventsprediking in deze weken, die op deze Adventsverwachting de aandacht vestigt
De levenshouding der Kerk dient dientengevolge een Adventshouding te zijn. Als we naar het karakteristieke van deze Adventshouding vragen, dan moeten we het zeker niet zo stellen dat deze Adventshouding iets heel bijzonders is, duidelijk onderscheiden van het „gewone" christelijke leven. Juist deze opvatting heeft veel kwaad gedaan en daardoor het echte Adventsleven doen ineenschrompelen
Het is niet zo dat iemand met Adventsverwachting een bijzonder soort christen is; een erg aparte, een bijzonder type. Christen-zijn en in Adventsverwachting leven zijn niet twee los van elkaar staande begrippen. Een christen leeft in Adventsverwachting. Anders is hij geen goed christen en misschien wel helemaal geen christen. En wie in Adventsverwachting leeft is een christen of anders is zijn Adventsverwachting product van eigen fantasie.
Paulus schrijft aan de gemeente van Thessalonica dat de christenen daar bekeerd zijn van de afgoden om de levende en waarachtige God te dienen en Zijn Zoon uit de hemelen te verwachten. Dus de verwachting van Christus' wederkomst is een integrerend element van het christen-zijn.
De Adventsverwachting is dan ook werkelijk geen aanhangsel van het christen-zijn maar een wezenlijk element. Wie over het christen-zijn na Christus' geboorte zou willen spreken zonder rekening te houden mét de verwachting van Christus' wederkomst, heeft van dat christen-zijn niets begrepen.
Christelijk leven is Adventsleven of het heeft met Christus net niets meer te maken
Wie zich dan ook opmaakt om over de juiste christelijke levenshouding iets te zeggen, zal deze levenshouding dienen te karakteriseren als Adventshouding. Heel eenvoudig gezegd betekent dat: het christen-leven van nu zal moeten staan in het teken van de verwachting: Christus komt; Zijn Rijk komt; het beste komt nog. Het gaat met deze wereld niet alleen naar de ondergang, maar naar Christus' glorievolle toekomst. Dat betekent een andere kijk op de gebeurtenissen van de dag, de loop der geschiedenis, de waardering van allerlei feiten dan de niet-christen heeft. Concreet gezegd: we moeten niet jammeren over de gebeurtenissen in Indonesië alsof dit de grootste ramp is, die ons treft. Laat het jammer zijn dat het er op lijkt dat de taak van Christelijke Kerken van het Westen, inzonderheid van Nederland — in casu van onze kerken op Celebes — is afgelopen — wie weet hoe dit gebeuren ingeschakeld wordt in Gods grote Adventsplan. Misschien moeten we Celebes wel prijsgeven — God zorgt daar voor Zijn werk — en heeft Hij ons daar niet meer nodig, opdat we in een andere hoek van de wereld weer gebruikt kunnen worden. Het gaat toch goed, ook al denken wij dat het verkeerd gaat. Hij komt. Zijn Rijk breekt triumferend door.
Een ander belangrijk element van het Adventsleven van de christen is —naast de verwachting — het afstand doen, het los kunnen laten van de wereld en al wat van de wereld is. Als het dan waar is dat Christus komt, dan dient ons leven daar ook op gericht te zijn. Dan is dat het allervoornaamste. Dan kan een christen niet opgaan in de wereld; dan kan hij afstand doen van de wereld — niet door de wereld te verlaten; wel door zich niet vast te hechten aan de wereld en allerminst een materialistische levensinstelling te hebben en te koesteren.
Gaan we naar deze beide elementen het christelijk leven van nu peilen, dan is het resultaat niet verheffend.
Als deze beiden behoren tot het Adventsleven dan staat het er met dit Adventsleven niet best voor. Wat kunnen ook zij, die zich christen noemen zich druk maken met de dingen van deze tijd alsof dit het allervoornaamste is. Als het geestelijk element niet alleen door anderen maar ook door onszelf weggedrukt wordt, als we leven voor allerlei dingen — op zichzelf niet Verkeerd — maar die niet missen kunnen, dan deugt het niet. Adventsleven is nu eenmaal geen artikel voor de Zondag of voor de huisbezoekavond of voor het uurtje, dat de dominee met u praat. De Adventsverwachting moet ons leven doortrekken en doorzinderen. Het moet ons leven bepalen en beheersen. Maar ach, wat kunnen we moeilijk afstand doen van alles wat ons lief is geworden.
Wat zijn we gehecht aan het comfort van het leven!
Wat zijn we spoedig op onze teentjes getrapt en wat maken we veel, dat betrekkelijk is, absoluut
Dit is wel een van de grote schaduwzijden van de jaren die voorbijgingen en die nu misschien weer ten einde zijn. De jaren van de welvaart. Niemand wordt het misgund wanneer hij vooruit komt in de wereld. Er zijn ook tijden geweest dat de sociale toestanden erbarmelijk waren. Maar anderzijds — hebben de achter ons liggende jaren de Kerk meer tot Adventskerk gemaakt? Is het niet geweest: hoe meer we krijgen, hoe meer we willen hebben? En dat gaat ten koste van een instelling op de toekomst. Dat betekent altijd een zich vaster nestelen in de dingen van de tijd.
Aan Christus' komst ging de Reformatie van de Adventsheraut vooraf „hij zal velen der kinderen Israels bekeren tot de Heere hun God".
Aan Christus' tweede komst dient eveneens reformatie vooraf te gaan.
De Zoon des mensen, als Hij komt, zal Hij ook geloof vinden? Adventshouding — dat betekent niet alleen bidden, maar ook er naar leven:
Kom, Heere Jezus, kom haastig, dus niet er achter denken: Vandaag liever nog niet!

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 20 december 1957

De Wekker | 4 Pagina's

Voor de Lens

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 20 december 1957

De Wekker | 4 Pagina's