Ik ben (2)

In de mond van de grote Profeet is ook dit woord vol zelfopenbaring. Zelfopenbaring gedragen door en geboren uit heilige zelfbewustheid. Christus weet zichzelf de wijnstok.
Men heeft gevraagd of er aanleiding was voor Christus zo te spreken. Zag Hij mogelijk ergens de wijnstok, waarmede Hij zichzelf vergeleek?
Neen, Christus, heeft, in zijn heilig kennen, in Gods schepping de rijke gedachten gelezen, die Zijn Vader daarin verwerkelijkt had.
Er schuilt in de wijnstok een wondere gedachten rijkdom Gods. Bij schier geen plant komt de rijkdom en de mogelijkheid van het leven zo uit als in de wijnstok
Ging het om de majesteit van Christus tot uitdrukking te brengen, dan paste het beeld van de ceder van Libanon of de eik van Basan beter. De vruchten daarvan zijn echter zonder betekenis. Bij de wijnstok gaat het juist om de vrucht. Haar glorie is haar vrucht. Haar verschijning is zonder aanzien: Een knoestige stam, ter aarde neigend. De Palestijnse boer zette er soms een stok bij. Slappe onooglijke ranken. De enige schoonheid is de vrucht.
Zo werkt in de wijnstok het wonder van het leven tot vrucht.
Dat het vooral om de vrucht gaat bewijst heel het uitgewerkte beeld in Joh. 15:1—8, waar herhaaldelijk van vrucht gesproken wordt. Ja, de vrucht is hier bij alles het beslissende. Hier openbaart de Christus Gods zich in de rijkdom van Zijn leven tot ware vruchtbaarheid. Zonder Hem nooit vrucht.
Het is daarom dat Christus zich de ware wijnstok noemt.
In Hem is de gedachte van de wijnstok tot volle werkelijkheid geworden; ja, in Hem alleen. Ook dit woord wil gelezen zijn tegen de achtergrond van het Oude Testament, zoals heel het Evangelie van Johannes.
Ook in het Oude Testament is sprake van de wijnstok. Maar daar is Israël de wijnstok Gods (zie b.v. Ps. 80 en Jesaja 5). De HEERE had zijn volk tot vruchtbaarheid geplant.
Tevergeefs echter. In heel de profetie klinkt de klacht over de onvruchtbaarheid. God de HEERE klaagt over zijn wijnstok. Israël had moeten vallen onder het oordeel der onvruchtbaarheid.
Maar in Christus Jezus zorgt God de HEERE zelf voor een vruchtbare wortel. En Christus kent zijn plaats als Hij spreekt: Ik ben de ware wijnstok.
Het begeren van de Landman — God de HEERE zelf — wordt werkelijkheid. In levensgemeenschap met Christus zal er een volk zijn dat vruchtbaar wordt door het leven uit Christus.
Dat volk zal op het nauwst aan Hem verbonden zijn, vereend met Hem als ranken met de wijnstok en zo zal zich in hen het wonder voltrekken dat zij uit Hem vrucht voortbrengen, de Landman tot glorie.
Niet het behoren tot het tot vruchtbaarheid bestemde volk brengt vrucht, maar de persoonlijke relatie tot Christus doet vruchten dragen.
In het verbond der belofte blijft dan ook de dreiging: die geen vrucht draagt wordt uitgehouwen en verbrand.
Maar Christus verheerlijkt zich in de onmogelijkheid, onbekwaamheid en onwilligheid van een zondaar. Uit de gemeenschap met Hem zal er vrucht zijn. Christus' werk zal vrucht dragen. Hij weet dat de Landman niet tevergeefs naar vrucht zal zoeken in de nieuwe gemeenschap, die er uit Hem zal groeien. De kerk zal vruchtbaarder zijn dan Israël. Hier mag de Landman vrucht verwachten, want de Zoon, God zelf, is de wijnstok. Christus is waarborg voor de verwerkelijking van de gedachten des HEEREN. De scheppingsidee Gods in de wijnstok uitgedrukt wordt volle werkelijkheid in de herschepping. Zo zorgt de Zoon voor 's Vaders werk. Ook dit is zijn dienen als Hij spreekt: Ik ben de ware wijnstok en mijn Vader is de Landman.
De vloek van de onvruchtbaarheid komt over Hem, maar de volheid van het verloste leven zal ook uit Hem bloeien.
Diepe verborgenheid en rijke openbaring liggen hier ineen. Diepe verborgenheid als het gaat over het wonder van de inplanting in Christus en het leven in de verborgen gemeenschap met Hem. Hij in ons en wij in Hem! Wie kan het onder woorden brengen?
Hier is diepte en innigheid; wonder en kracht uit Hem in ons, maar ook een teer Hem nodig krijgen en Hem beminnen met al de liefde van het diep des harten.
Alle andere levenskracht en -bron verachten zal, wie iets van de levensgemeenschap met den Christus kent.
Maar ook — en vooral — rijke openbaring. Er is stuwing naar vrucht. Vrucht niet voor ons zelf maar voor anderen vooral voor de Landman.
Welk evangelie voor wie er weet van heeft dat de dood in ons werkt na ontvangen genade. Er is een stuwende bron vol leven, uw vrucht is uit Mij gevonden.
Welk een opwekking. Neen, wij behoeven de bron van het leven niet in onszelf te zoeken. Hij is de wijnstok, Hij alleen. Hij wordt er in verheerlijkt zo wij Hem veel nodig hebben.
Hij leeft en doet leven. Hij voltrekt het wonder dat onooglijke ranken vruchtbaar zijn uit Hem, verheerlijkend de wijnstok, de Landman tot vreugd.

Laat m' in U blijven, groeien,
O Jezus, Die de wijnstok zijt.
Uw kracht moet in mij overvloeien,
Of 'k ben een wis verderf gewijd.
Doorstroom, beziel en zegen mij;
Opdat ik waarlijk vruchtbaar zij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen