Gebedsgenezing! (V)

Conclusies
Wanneer wij alzo iets hebben gelezen over de rijke geschiedenis van de gebedsgenezing, valt het op dat deze genezingen niet tot een bepaalde periode zijn te herleiden. Ze treedt telkens in een tijd van beroering in het godsdienstig leven weer naar voren. Nu is hier op te merken dat in allerlei stromingen de grens tussen het natuurlijke en het geestelijke tot een tegenstelling wordt gemaakt. Men gaat natuur en genade scheiden. Dat nu mag niet. In beide werkt God. Het natuurlijke moet met het geestelijke dooradeld worden.
Het is stellig foutief wanneer gebedsgenezers alle nadruk leggen op het geestelijke ten koste van het natuurlijke. Dan vervalt men tot éénzijdigheid en heeft men alleen oog voor het onmiddellijke. God leert ons in Zijn Woord dat Hij doorgaans middellijk werkt. Hij is het die de planten doet groeien welke dienen tot medicijnen die gebruikt worden voor bepaalde ziekten. Bij de vele genezingen waarvan de Bijbel spreekt is het op te merken dat bij vele wonderlijke genezingen de middelen niet veracht worden. We denken hier aan de wonderlijke genezing van het gezwel bij Hiskia. God wil dat wij de middelen welke Hij heeft gegeven, zullen gebruiken, dat wij dus geneesmiddelen zullen innemen en dokters zullen raadplegen.
Ook de medische wetenschap met haar hoge vlucht in deze tijd is een wondere gave van Hem. Ik denk hier aan de penicilline waardoor het middellijk mogelijk was dat duizenden soldaten niet aan hun wonden zijn bezweken, maar in het leven zijn gespaard.
Het is Gods wil dat wij die middelen gebruiken in ziektegevallen. Zeker, Hij kan ook onmiddellijk in het leven behouden. Wij denken hier aan de Engelenwereld, maar wij zijn hier op aarde geen engelen. Wij hebben hier onze lichamen die met voedsel onderhouden worden. Jezus leert ons te bidden: „Geef ons elke dag ons daaglijks brood". Hij geeft de mens verstand en inzicht om zich door middelen te verdedigen tegen allerlei kwade dingen. Hij gaf het kleed aan de mens tegen de kou. Hij geeft het verstand aan de mens om dijken aan te leggen om het zeewater te keren. Het versmaden van middelen brengt ons tot de grootste lijdelijkheid, tot een stemming: „wij kunnen er toch niets aan doen", maar dat is niet Bijbels verantwoord.
Nu kunt u redeneren: „God is aan het middel niet gebonden". Nee, maar wij belijden dat wij een God van orde hebben. Hij werkt het wonder der wedergeboorte door Zijn Geest, maar gebruikt daartoe het woord, dat genoemd wordt: „het zaad der wedergeboorte". En om nog een treffend woord in dit verband te noemen: Jezus zegt Zelf: „Die gezond zijn hebben de medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn".
Zelf verwijst hij de genezen melaatsen naar de priester. Naäman kreeg bevel zich te baden in de wateren van de Jordaan. Kan God geen ziekte genezen op het gebed, zonder het geneesmiddel? Wij ontkennen dit geenszins maar toch moeten wij hier zeer voorzichtig zijn. Het is meerdere malen gebeurd. Jezus zendt de zeventigen uit met het bevel: „Geneest de zieken", maar daarbij kunnen middelen gebezigd worden. Nee, ik zeg niet dat het zo bedoeld is. Gaarne nemen wij aan dat velen op de kracht der voorbede zijn genezen, vooral in de eerste tijd van het Christendom toen de kerk nog gevestigd moest worden temidden van het heidendom. We zien echter in de loop der geschiedenis dat er door velen vooruit gegrepen wordt op de voleinding (dat wilden de wederdopers), of ook door anderen teruggegrepen wordt naar een tijd toen het koninkrijk Gods het natuurlijke scheen overwonnen te hebben.
Nu zullen misschien enkele lezers zeggen: „Wij zijn met deze redenering niet klaar, hiermede worden de talrijke gebedsgenezingen niet verklaard. Wij horen toch van wonderlijke gebeurtenissen en we zien zelfs mensen die op het gebed plotseling zijn genezen.
Misschien vraagt u: wilt u dat niet zien; loopt u met oogkleppen voor? Bent u met uw stoere Calvinistische inslag ziende blind?
Integendeel! Wij lopen graag met de ogen wijd open en willen graag van dit alles kennis nemen. Wij tornen niet aan Gods almacht, maar wij willen alles zien in het licht van Gods openbaring. Is het u nooit opgevallen dat velen die naar de gebedsgenezers gaan, eerst alle andere denkbare middelen hebben beproefd?
Was er toen geen geloof in de genezing bij hen? Die middelen had God toch ook gegeven!
In de tweede plaats zijn het meest ziekten die met het zenuwleven samenhangen en dus psychologisch zijn te benaderen. In de derde plaats willen wij opmerken dat de genezingen nooit absoluut zijn, dat gezondverklaarden nimmer sterven. Wij hebben nog nooit gehoord dat een mens die onmiddellijk genezen werd op het gebed nooit gestorven is. De dood is doorgegaan tot alle mensen. Dodenopwekkingen op het gebed vonden niet plaats. Echter wanneer wij een trouw Bijbellezer zijn, dan menen wij, dat het niet uitgesloten is, dat naarmate de wederkomst van Christus nadert God nog eenmaal een machtig appèl doet op deze wereld om de boodschap des Heils te omhelzen. Openb. 11 staat niet voor niets in de Bijbel. Het is heel wel mogelijk dat de Heere nog grote krachten wil doen en dat tot bevestiging van Zijn Woord grote dingen gebeuren. Daartoe kunnen ook behoren de genezingen op het gebed.
Voorts willen wij erop letten dat wij als gemeente van het Nieuwe Verbond er lang niet genoeg bij en uit leven dat God ook vandaag met Zijn Geest woont en werkt in Zijn kerk. Wij hebben wel eens de indruk dat het veel te automatisch toegaat in de beoefening van het geestelijk leven. De warme bezielende gloed van het werk des Geestes wordt onder ons veel te weinig gevonden. Wij weten vaak niet meer wat het betekent met het vuur van de Heilige Geest vervuld te zijn en wat het „strijden in de gebeden" zeggen wil. Velen hebben zo hun eigen dogmatiekje waar hun eigen naam met een hoofdletter in geschreven staat. Mensen die nooit verder komen dan met zichzelf, voor wie het machtig woord Gods feitelijk een gesloten boek is. Het is heel goed te verstaan dat er zijn uit verschillende kerkelijke groeperingen die, gezien de kilheid, laksheid en ingezonkenheid in eigen kring, worden aangegrepen door de warmte en bezieling die er van allerlei kringen van gebedsgenezingen en tot verdieping van het geestelijk leven uitstraalt.
We denken hier ook aan de beweging „Stromen van Kracht". „Daar kan men", zeggen ze dan, „nog eens spontaan zingen en bidden en het werk des Heeren beluisteren in tal van getuigenissen". „Daar is het bidden geen gedreun van een bepaalde dogmatiek, maar een levende realiteit, een spontane reactie op het werk des Heiligen Geestes, die toch ook de Geest der gebeden is". Loopt de stroom van genade misschien buiten de „officiële" kerken om?
Op deze vragen gaan wij in een slotartikel nader in.

O. (Ouderkerk aan de Amstel) v.D.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen