Vrijmoedigheid om toe te gaan.

In onze vorige meditatie wezen wij op de betekenis van de toegang, welke in Efez. 3:12 genoemd wordt.
De apostel schrijft: wij hebben de vrijmoedigheid en de toegang met vertrouwen door het geloof in Hem.
Wij hebben de vrijmoedigheid, de openheid in het spreken; wij mogen alles eerlijk en vrij zeggen. Wij mogen zonder omwegen spreken, zonder iets te verbergen. Dit vrijmoedig staat tegenover vreesachtig. Het woord wijst dus op een innerlijke gesteldheid der ziel; een gesteldheid zonder vrees, zonder verschrikking. En dan moeten wij wel bedenken dat dit geldt in onze verhouding tot God. Paulus gebruikt dit woord ook in 6:19 en wil dan zeggen dat hij begeert onverschrokken de verborgenheid van het Evangelie bekend te maken.
Vrijmoedigheid in het verkeren met de Heere, met de verzoende God, tot Wie wij de toegang hebben in Christus.
Die vrijmoedigheid in het verkeer met God hebben wij ook in Christus.
Hoe zouden wij ooit vrijmoedigheid hebben om te naderen tot de Heere, de Vader van Christus en vrijuit Hem alles te zeggen, wanneer wij zien op onszelf? Ziende op onszelf hebben wij geen vrijmoedigheid en kunnen die niet hebben. Wij zijn immers rebellen, opstandelingen, die voor de heilige Rechter niet kunnen bestaan. Wij hebben geen rechten, welke wij kunnen laten gelden; wij hebben geen gronden in onszelf om op te pleiten en wij hebben geen werken om ons verdienstelijk te maken.
Vrijmoedigheid hebben wij èn toegang, alleen in Christus.
Ziende op Christus durven en mogen wij al onze zonden belijden; vrijmoedig mogen wij alles zeggen, zoals een oprecht kind het hart uitstort voor zijn moeder. Wij mogen vrijmoedig verkeren met de Heere, ofschoon wij ieder ogenblik alles verzondigen. Zonder vrees, zonder angst mogen wij telkens naderen en onze weg en wandel voor de Heere bloot leggen. Och, dat wij dat toch eens beter leerden verstaan en meer kinderlijk leerden beoefenen.
Wanneer duizend noden en duizend zorgen ons benauwen; wanneer ons hoofd bedolven is door de golven van onze ongerechtigheden en wij ons hart kennen als de vuile bron van onheil; wanneer wij ons geheel melaats zien en bij alle medicijn meesters tevergeefs aanklopten; wanneer wij ons geheel verloren schatten en van geen vertroosting horen; wanneer de hel losbarst, de oude slang sist, de vijanden ons zoeken te verslinden, mogen wij vrijmoedig naderen door de toegang, zonder vrees alles aan de Heere zeggen, ons hart voor Hem uitstorten en hulp en genade van Hem afsmeken.
En dit alles in omgang, in verkeer met God. Je loopt het paleis van een aardse vorst zo maar niet binnen. Je hebt verkeer met je ouders en je huisgenoten. De kinderen des Heeren mogen vrijmoedig verkeren met de Heere. Ieder ogenblik mogen zij komen met hun verzoeken, met hun bede om hulp en met hun smeken om genade.
Dit alles mag en moet geschieden in vertrouwen.
Dit vertrouwen wil zeggen dat wij overtuigd moeten zijn dat dit mag en moet. Wij behoeven er niet aan te twijfelen. De Heere geeft Zijn vele en dierbare beloften. Zijn JA is niet twijfelachtig. Overtuigd zijn is ook overreed zijn. Overreden doet een ander. Wij moeten overreed zijn door de Heilige Geest, Die het Woord Gods zegent. Door dit overreden worden wij overtuigd, geloven wij en vrezen niet meer. Wij worden dan ingewonnen om te naderen door de liefde Gods.
Wie zó vrijmoedig in vertrouwen leert naderen en omgang zoekt met de verzoende God, verstaat dat dit kan in Christus. Wat is dat borgwerk toch rijk. Wanneer mijn ziel in dit heil wordt ingeleid, durf ik vrijmoedig en in vertrouwen te naderen. Immers is Zijn bloed veel krachtiger dan mijn zondebederf; Zijn gerechtigheid is veel rijker dan mijn ongerechtigheid; Zijn volheid ' is niet te vergelijken met mijn armoede; Zijn priesterlijke bediening is er juist om mij te bearbeiden tot een priester Gods en Zijn koninklijke macht kan mij uit alle banden van satan en zonde verlossen. Wanneer ik zó mag naderen ben ik overtuigd dat de Heere mij laat naderen omdat Christus in de hemel is; Hij ziet mij dan aan in Hem; Hij luistert naar mij om Hem; Hij verhoort mij in Hem en zegent mij met vergeving en genade alleen om Hem, om Christus' wil.
Wij leven veel te weinig bij dit grote genadeheil.
Duidelijk is wel dat de Geest des Heeren ons er toe moet bearbeiden. In die Geest kunnen wij alleen recht naderen (2:18). En dan in geloof.
Door het geloof, dat Christus werkt door Woord en Geest in de gelovigen en dat zij dan leren beoefenen.
Duidelijk is dus dat er geloofsgemeenschap moet zijn met Christus, inlijving in Christus en vruchtdragen uit Christus. In dat levend en oprecht geloof leren wij Gods beloften omhelzen, als waarheid erkennen; wij vertrouwen, door de overredende kracht van de Heilige Geest, dat die beloften ook ons gelden, tenvolle gelden en zo naderen wij vrijmoedig en verkeren kinderlijk en vol vertrouwen met de Heere. Gods verborgen omgang vinden zielen, waar Zijn vrees in woont. En ook het heilgeheim van Efez. 3:12 leert de Heere Zijn vrienden. Daardoor wordt de omgang met de Heere beoefend.
Het is de levende ziel niet altijd duidelijk of dit geloof waarlijk haar deel is. In het beoefenen van het vrijmoedig, vertrouwend verkeren met de Heere zal dit moeten blijken. In heel het leven. De omgang met de Heere, het vrijmoedig gebruik maken van de toegang isoleert ons niet van het leven, maar leert ons christen zijn in heel het leven.
Iemand heeft gezegd dat het geloof geen ledige vaas is, maar een schone vaas met de Roos van Saron er in. De uitdrukking „Roos van Saron", aan het Hooglied ontleend, verstaan wij in dit verband wel, al weten wij dat „Roos van Saron" in het Hooglied op de bruid ziet. De bedoeling is duidelijk: de gelovige draagt vrucht. Dat geloof is vrucht van Christus, draagt vrucht uit Christus, in gemeenschap met Hem. Wie Christus is, komt in het leven van Gods kinderen uit, want zij verspreiden een kostelijke reuk van Hem in heel het leven: in het gezin, in de werkplaats, op het kantoor, achter de toonbank en op de fabriek.
Wanneer gedurig biddend gebruik gemaakt wordt van de toegang tot de Vader, vrijmoedig in vertrouwen, dan zijn er ook oefeningen des geloofs. Wie dat verkeer met de Heere niet beoefent, of er in vertraagt, zal dat in het leven ondervinden en ook openbaren. Niet toegaan, niet bidden, is levend sterven; omgekeerd: veel omgang met de Heere is stervend leven. In geloofsgemeenschap met Christus sterven wij aan ons ik-zijn, en ervaren wij dat Christus in ons leeft. Dan is er ook sprake van opwassen in de kennis en in de genade van Christus.
Welzalig, die de Heere doet naderen, telkens weer, telkens met meer vrijmoedigheid en in vertrouwen. Welzalig, die van Gods Troon de heilstem beluisteren mag; die met het begeerde antwoord heen kan gaan; die kan zeggen en zingen: 'k Riep God niet vruchtloos aan.... Hij hoorde mijn gebeden.
Zondaren, de toegang is nog open. Zoekt binnen te komen.
Gelovenden, staat niet van ver. Weet toch: God is het verbroken hart altijd nabij en goed, in tegenheên en smart. Legt uw smeekbrieven maar neer, na ze opgesteld te hebben onder aanroepen van de Heilige Geest. Leert, kinderen des Heeren, u oefenen in dit heil. Hier maakt onze zonde telkens scheiding; straks is het laatste beletsel weg, de laatste wonde genezen en mogen wij delen in de ongestoorde gemeenschap met de Vader, in Christus, door de Heilige Geest.
Is dat, mijn lezer, ook uw gegronde verwachting?

v.d.M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen