Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Wat is de I.C.C.C.? (I)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Wat is de I.C.C.C.? (I)

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Van verschillende zijden is ons gevraagd, nog eens kort en duidelijk in „De Wekker" uiteen te zetten wat de I.C.C.C. nu eigenlijk is. Aan dat verzoek willen we graag voldoen en starten dus meteen maar.
De meeste van onze lezers weten natuurlijk wel dat I.C.C.C. de afkorting is van International Council of Christian Churches, d.w.z. Internationale Raad van Christelijke Kerken.
Deze Raad van Kerken werd opgericht in 1948 te Amsterdam. Het is een samenwerking van die kerken in de wereld, die onvoorwaardelijk de Bijbel aanvaarden als het Woord van God. Dat is voor ons misschien niets bijzonders en het moest voor iedere Kerk vanzelfsprekend zijn. Dat dit niet zo is, weten we echter allen. De meeste grotere kerken in de wereld doen dit niet. We zijn daar zo langzamerhand aan gewend geraakt, maar het is een toestand die ten hemel schreit. De duivel heeft altijd „listige aanslagen" bedacht tegen Gods heilig Woord en men heeft langs de weg van allerlei mode-theologieën de Kerken beroofd van hun fundament. Vele eenvoudige leden van die kerken weten dat niet eens. Vooral in onze tijd kan men allerlei geschriften van zogenaamde neo-orthodoxe (bij ons: „midden-orthodoxe") theologen lezen waarin wel herhaaldelijk gesproken wordt over het Woord Gods, maar in een andere zin. Christus, zo zegt men, is het definitieve Woord van God en de Bijbel is het getuigenis van dat Woord. Dit lijkt misschien onschuldig, maar het is dat allerminst. Want die Bijbel wordt beschouwd als een feilbaar menselijk boek en men zet er lustig het mes der kritiek in. De een ontkent dit en de ander betwijfelt dat. De „wetenschappelijke" mens gaat heersen over de Bijbel. Zo blijft er dus van dat „getuigenis van het Woord" niet veel over. De deur staat dan ook wijd open voor allerlei loochening van de meest fundamentele Goddelijke waarheden. De mensen, die nog op ouderwetse manier blijven geloven in de Heilige Schrift als het geïnspireerde en dies onfeilbare Woord van God, worden op geraffineerde manier aan de kaak gesteld. Van de inspiratie-leer wordt eerst een caricatuur-voorstelling gegeven, n.l. alsof wij zouden menen dat de Heilige Geest de bijbelschrijvers als willoze instrumenten heeft gebruikt, Dat is echter de zogenaamde mechanische inspiratie-theorie die wel eens is voorgestaan, maar ik zou niemand weten die haar nog verdedigt. Maar deze caricatuur-voorstelling moet dan dienen om heel de leer der inspiratie als min of meer onnozel af te wijzen. Dit is dus onder een orthodoxe naam heel de Gereformeerde Schriftbeschouwing overboord werpen. Voorwaar: een listige aanslag.
Vervolgens zegt men dan: tot onze zaligheid geloven wij niet in een boek, maar in een persoon, nl. Jezus Christus. Dat klinkt ook nogal aannemelijk, want inderdaad ligt al ons heil in Christus. Wie dan nog vasthoudt aan de Bijbel als het Woord van God, wordt beschuldigd van „bibliolatrie", dat is zoveel als boekverering. Vroeger zei men dat de Bijbelgelovigen de Bijbel tot een „papieren paus" maakten, 't Komt op hetzelfde neer. Op deze wijze wordt het eenvoudige Schriftgeloof gekleineerd.
Wij moeten deze dingen weten. En het moet ons duidelijk zijn dat deze tegenstelling tussen het geloof in de Heilige Schrift en het geloof in Christus een valse tegenstelling is. Wij kennen Christus immers alléén uit de Schrift en als ik die Schrift zoals zij tot mij gekomen is, niet kan vertrouwen, dan weet ik niets met zekerheid omtrent mijn Zaligmaker. De kritiek op het Schriftgeloof komt dan ook niet zozeer voort uit beweerde moeilijkheden met de inspiratie-beschouwing, maar daaruit dat men de inhoud, de leer der Schrift zelf niet wil aanvaarden en vrijheid wil hebben voor eigen kritische gedachten. Men krijgt zo een heel andere Jezus dan de Christus der Schriften.
Deze beschouwingen zijn over heel de wereld verbreid en betekenen niets minder dan een gevaarlijke aanval op de Kerk van Christus.
Reeds daarom is het van belang dat de Kerken, die op Schriftgelovig standpunt staan, contact met elkaar onderhouden.

Bl. (Bloemendaal) J.C.M.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 19 september 1958

De Wekker | 4 Pagina's

Wat is de I.C.C.C.? (I)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 19 september 1958

De Wekker | 4 Pagina's