Ons geloof onder Gods visitatie (V)

Wij noemden de Kananese vrouw. In haar nood vluchtte zij tot de Heere Jezus. Toen zij riep om ontferming en smeekte om kruimkens, pleitte zij alleen op de genade van de Heere. Zij werd verhoord en Jezus zegt dat haar geloof groot is. Zelf heeft zij zich er geen rekenschap van gegeven of haar geloof groot was. Zij geloofde dat God, in Christus, Zijn Tafel voor haar aangezicht had aangericht, in deze woestijn van het leven. Alleen van die Tafel der ontfermingen Gods wil zij eten. Wat heeft zulk een geloof een zuivere, diepe, geheiligde, voorstelling van Gods genade.
In dit eenvoudige voorbeeld is duidelijk dat het geloof leven is en een groeiproces kent. Dat geloof redeneert niet: ik geloof en daarom heb ik alles. Een geloof dat dadelijk en altijd op 12 uur staat, is, vrezen wij, een dood geloof.
Geloofsvereniging met Christus is geen kleine zaak.
Nu is er nog een zaak, welke wij ernstig onder de ogen moeten zien. Wij moeten een bevatting over Jezus en zijn werk niet houden voor een bezit van Hem. Er is een groot onderscheid tussen de bevatting van een zaak en de zaak zelf.
Het trof ons diep dat Comrie zo scherp op deze zaken wees. Dat is ook een dadelijk bewijs dat de besproken voorstelling van geloven in Christus geen voorstelling is van een „nieuwe generatie". Velen verwaarlozen het genoemde onderscheid en bedriegen daarmee zichzelf. Zij hebben „een leugen in hun rechterhand en een bedrogen hart, dat hen terzijde afleidt", schrijft Comrie. Wat bedoelt hij dan? „Er zijn veel mensen, die enig algemeen werk van overtuiging gehad hebben, waardoor zij in vele bekommernissen over hun staat zijn gebracht. Zij mijden en vlieden de zonde, zijn zeer krachtig in het gebed om verlost te worden. Zij begeven zich bij Gods volk, vragen naar de weg (des levens), zetten zich tot onderzoek van de goddelijke waarheden, vinden lust daarin en geraken tot een aaneengeschakelde bevatting daarvan."
Maar zij worden van hun benauwdheden niet verlost.
"Nu hun benauwdheid en verlegenheid door hun bidden, lezen en strijden tegen enige zonden niet kan verdreven worden, beginnen zij te begrijpen, dat Jezus een eeuwige gerechtigheid heeft aangebracht, dat men daaraan deel krijgt door de toestemmende daad van de ziel en dat men zich op die waarheden moet verlaten." Worden zij niet dadelijk van hun benauwdheid bevrijd, dan herhalen zij „dit werk en beginnen hoe langer hoe meer rust te vinden denkende dat zij nu ware gelovigen zijn, omdat zij niet rusten dan op de aangebrachte gerechtigheid van de Borg."
Dus al dit genoemde kan geschieden zonder een oprecht geloof? Wie zal het durven ontkennen? Maar daarom dienen wij ons allen, zullen wij ons niet bedriegen, af te vragen: Heb ik mij met een bevatting over Jezus, volgens de waarheid, verenigd, of heb ik mij met Christus door goddelijk en bovennatuurlijk licht en werk van de Heilige Geest aan mijn ziel ontdekt, verenigd". Alleen wanneer wij het laatste kennen, zullen wij behouden worden. Is dus de grond van onze behoudenis een geloof in de bevatting over Jezus, volgens de waarheid, of hebben wij levensgemeenschap met Hem? Leeft Hij in ons? Zijn wij waarlijk discipelen van Jezus? Dan blijven wij in de waarheid; dan zullen wij de waarheid, de werkelijkheid der zaken verstaan. Dan maakt de waarheid ons vrij. Wij leren de werkelijkheid zien door de ogen van Jezus.
Er is geen waar geloof in de Heere Jezus Christus, tenzij de zondaar door de Heilige Geest is levendgemaakt en begiftigd met de weldaad van het geloof. Christus verenigt de zondaar door de Geest en de begenadigde leert door het geloof de Borg omhelzen. Wanneer de zondaar levendgemaakt wordt en door de Geest met de Borg verenigd, dan is dit voor de ziel eerst een verborgen zaak. Het werk der genade komt uit in een breken met de zonde en met het vragen naar de wil des Heeren, zoals bij Paulus te zien is. (Hnd. 9) De verloren staat wordt steeds dieper gekend, (Rom. 3) en de noodzaak van de vereniging met de Borg Jezus Christus in beginsel en intensiever geleerd. De tollenaars bede wordt geleerd, alsmaar klaarder verstaan en levendiger beoefend. Door het Evangelie doet de Heilige Geest meer en meer de heerlijkheid van die Borg kennen en het ontdekte hart wordt meer en meer voor Hem ingewonnen.
En dan wordt ook beleefd wat Comrie eens schoon schreef: „Dewijl de ziel, schoon van liefde tot de Borg brandende, in het gezicht van Zijn beminlijkheid en noodzakelijkheid, dikwerf met veel vrees bekommerd is, of zij, daar zij zo onwaardig bij zichzelf is, de vrijheid zou durven nemen om Hem aan te nemen; zo wordt het aanbod van genade met veel indruk op het hart gebracht, waardoor zij bespeurt, dat de nodiging aan haar gedaan wordt en dat Gods gebod is, dat zij, hoe ellendig zij is, in de Borg niet alleen mag, maar ook moet geloven."
Nu worden deze zaken op Gods tijd klaarder en duidelijker verstaan en beleefd. Soms zo krachtig dat de ziel zich geheel overgeeft, het „trouwverbond" inwilligt en, door Gods Geest overreed, als geheel verdoemelijk in zichzelf, door het geloof in het Borgwerk rust, de hand des geloofs er op legt en de vrucht er van wegdraagt. Het is een wonder voor de ziel dat zij zich geheel, schoon geheel onwaardig en verwerpelijk in zichzelf, aan de Borg mag overgeven.
De lezer zal verstaan dat wij slechts enkele zaken van het geloofsleven in verband met het besproken onderwerp, kunnen noemen.
In een slotartikel gaan wij daar nog wat dieper op in.

v.d.M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen