Waarheid of IJdelheid

Wanneer de Heidelbergse Catechismus vraagt naar het nut van de opstanding van Christus, wordt geantwoord: Ten eerste heeft Hij door Zijn opstanding de dood overwonnen, opdat Hij ons de gerechtigheid, die Hij door Zijn dood ons verworven had, kon deelachtig maken. Ten andere worden wij door Zijn kracht opgewekt tot een nieuw leven. Ten derde is de opstanding van Christus een zeker pand van onze zalige opstanding.
Denk u in lezer wat het zou betekenen dat dit geen waarheid, maar ijdelheid zou zijn?
Paulus heeft het evangelie der opstanding gepredikt, geëvangeliseerd, te Corinthe. Dat is het evangelie, door hetwelk wij zalig worden. Dat Evangelie houdt in dat Jezus Christus, de enige Middelaar, gestorven is voor onze zonden, naar de Schriften; dat Hij is begraven en dat Hij is opgewekt, naar de Schriften.
Naar de Schriften.
Is Christus niet opgewekt, dan liegen ook die Schriften.
Dan is de daad des Vaders niet waar; dan heeft de Vader door de opwekking van Christus niet Zijn AMEN gesproken. Zijn VOLBRACHT op het volbrachte werk van Christus. Dan heeft de dood Christus omvangen gehouden, in de dood gehouden, en dan blijven allen, die de Borg op Zijn hart draagt en in wier plaats Hij de dood inging, ook in de dood.
Volgens heidense filosofie is de opstanding des vleses ijdelheid. Wie eens gestorven is, staat niet meer op. Daar kwam bij dat men het vlees beschouwde als bron der zonde. Daarom was het goed dat het vlees, het lichaam, niet opstond. Deze dwaling oefende invloed uit op de gemeente des Heeren te Corinthe. Indien deze leugenleer — of welke dwaling daaraan gelijk — waarheid zou zijn, dan is de verlossing niet volkomen: dan is de herschepping stukwerk; dan is satan nog gedeeltelijk overwinnaar en heeft Christus geen volkomen zege behaald. Dan bevatten de Heilige Schriften geen waarheid.
Erger: Indien er geen opstanding uit de doden is, dan is Christus ook niet opgewekt. Dan is er geen zeker pand voor de zalige opstanding van allen, die in Christus ontsliepen en ontslapen. Wanneer de Eersteling niet is opgestaan, dan volgt ook niet de opstanding van Zijn bruidsgemeente.
Maar IS er een opstanding uit de doden, en IS Christus opgewekt, dan moet de mond van alle bestrijders gestopt worden.
Die mond wordt het zwijgen opgelegd.
Pasen is werkelijkheid, volle realiteit. Pasen werkt door. Pasen heeft zijn doorgang. Niet alleen in de prediking, maar mee door de prediking in het medelevend worden met Christus. Dit evangelie der opstanding predikt dat vloek en schuld, dood en hel zijn overwonnen. Predikt de volle zaligheid, de volle verlossing door Christus.
Merken wij daarvan iets in ons leven ? Zijn wij éne plant met Christus in de gelijkmaking van zijn opstanding? Ondervinden wij het nauwe verband? Leven wij uit de Wortel van alle leven: de Levensvorst? Kennen wij de kracht van het nieuwe leven en openbaren wij de vrucht ervan?
Indien Christus niet is opgewekt, heeft die prediking geen zin, dan is de prediking van het opstandingsevangelie ijdel. Die openbare bekendmaking van het wonder der opstanding is dan ledig, zonder inhoud, zonder goddelijke zin. Dan is de drievoudige dood niet verslonden. Dan is er geen genade voor schuldigen, geen leven voor doden, geen verzoening voor vijanden, geen gave des Geestes voor wederhorigen. Dan is er geen vast fundament voor het huis der zaligheid.
Laten wij toch goed verstaan en diep gevoelen hoe misleidend en satanisch, hoe verdervend en verwoestend is de prediking, welke de opstanding van Christus loochent. De kansels van die leugenpredikers zijn „instrumenten van de valse kerk, openbaringen van de synagoge des satans, leerstoelen van de satan".
Maar .... Gode zij dank: CHRISTUS IS OPGESTAAN.
Ware dit niet zo, dan was ons geloof ijdel.
Het opstandingsevangelie houdt alles in wat nodig is tot zaligheid. Maar dat evangelie eist geloof. Wij moeten het zo behouden, zo vasthouden, gelijk Paulus het verkondigd heeft, d.w.z. zoals de inhoud van het paasevangelie dit eist. Wij moeten een levende, vruchtdragende rank van de Wijnstok zijn en blijven, één plant met Christus zijn, zullen wij door dit opstandingsevangelie behouden worden.
Is er geen opstanding van Christus, dan is de prediking van dit evangelie ijdel. Is er geen echt geloof in de verrezen Christus, dan staan wij buiten Zijn heil.
Laten wij over dat geloof en dat geloven niet gering denken. Laten wij ook geen scheiding maken tussen geloof en wedergeboorte. Geloven is alleen mogelijk, wanneer de Heilige Geest het geloof gewrocht heeft in de ziel. En geloven doen wij wanneer wij overreed worden door Gods Geest. Die Geest buigt het hart over tot geloven door de kracht van Zijn genade. Hij worstelt in het hart van Gods kind om dit te brengen tot geloven. Hij leert Gods kind zelf worstelen om doorbrekend geloof. Hij zucht in het volk des Heeren, zolang en zodanig, tot dat volk ook leert zeggen: Abba, Vader.
Geloven is maar niet verstandelijk amen zeggen op het paasevangelie. Er kan bij ons een mooi begin zijn van geloven. Wij kunnen die boodschap aannemen; schijnbaar er door gegrepen zijn ten leven. Wij kunnen de boodschap met een zekere ontroering en met enige blijdschap hebben aangenomen. Maar later blijkt dat de levensgemeenschap met Christus wordt gemist. Er is geen vastgemaakt zijn in Christus, geen inlijving in Christus, geen vruchtdragen uit Hem. Dan hebben wij vergeefs geloofd.
Ware het paasevangelie ijdelheid, dan zouden de apostelen valse getuigen van God geweest zijn; dan hebben wij onwaarheid van Hem gesproken toen wij predikten dat Hij Jezus uit de doden heeft opgewekt. Dan zouden wij zijn bedriegers van de ergste soort. Niet alleen voor de gelovigen, maar allereerst voor God Zelf.
De prediking van het paasevangelie moet zuivere klanken laten horen, anders zijn de predikers misleiders, bedriegers. Tegen alle verwatering van het paasevangelie moet blijvend gestreden worden.
Persoonlijk moeten wij komen tot geloven en daarin volharden. Paulus stond in dit geloof. Voor hem was het paasevangelie goddelijke werkelijkheid, een reuk ten leven, een kracht van God tot zaligheid. Het had Gode behaagd de levende Christus in zijn ziel te openbaren. De Geest Gods had hem vernieuwd, de tegenstander gemaakt tot een kind, de leeuw tot een lam. In zijn hart had Gods Geest het ware geloof gewrocht en in dat geloof heeft de apostel gestreden. In dat geloof heeft hij overwonnen. Dat geloof heeft hij behouden.
In het heiligdom der geloofsverzekerdheid zong hij ervan. Hij kon getuigen : ik ben verzekerd dat . . . . niets mij kan scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus.
Daarom moeten wij in gedachtenis houden dat Jezus uit de doden is opgestaan. En uit Hem leven.
Is dat goddelijke werkelijkheid voor ons, lezers?

v.d. M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen