Toonbeelden

De Heere heeft Paulus barmhartigheid bewezen tot een heerlijk doel: toonbeeld te zijn tot behoud van zondaren. De barmhartigheid, welke voor Paulus openlegde de diepte van Gods genade, waardoor ook hij was gered.
Gods barmhartigheid is de in Zichzelf bewogen liefde als motief van Zijn handelen. De barmhartigheid gaat uit naar het verlorene en geeft zich in genade. Gods genade, Zijn liefdesbewogenheid is eindeloos, mateloos, goddelijk, wonderbaar; zij is tenvolle geopenbaard in de barmhartige Hogepriester Jezus Christus.
In die volle ontferming van God deelde Paulus, die beleed de grootste der zondaren te zijn. Alleen uit genade deelde hij in de ontferming van de Heere; zonder die ontferming was hij in de hel gezonken.
De Heere had met Zijn genadebetoon aan Paulus een bijzonder doel: Hij stelde Paulus tot een toonbeeld voor hen, die later in Christus zouden geloven.
Wat betekent het een toonbeeld te zijn?
Een toonbeeld is een schetsbeeld, in tegenstelling met het geheel afgewerkte schilderij; een ontwerp, een plan, dat laat zien wat worden moet.
Timotheus had in de prediking van Paulus een schetsbeeld voor de zuivere prediking. (2 Tim. 1:13). Het kan geen kwaad dat wij, bij al de vragen over de preek, eens meer op dit schetsbeeld letten. Wij zullen dan dieper verstaan hoe wij „de gezonde woorden" tegenover de dwaalleer hebben te verkondigen.
Was Paulus' prediking een schetsbeeld, hij was het zelf ook: hij werd gesteld tot een toonbeeld voor hen, die in Christus zouden geloven ten eeuwige leven. (1 Tim. 1:16).
In dit toonbeeld zien wij wie Jezus zaligmaakt, hoe Hij verlost en waartoe Hij dat doet. In dit toonbeeld zien wij hoe een vervolger een volgeling wordt, hoe een stier van Basan een lam wordt, hoe een vijand een vriend wordt en hoe een kind van de vader der leugen een kind van God wordt.
In dit toonbeeld zien wij ook hoe door de genade van Jezus Christus zulke verloste zondaren instrumenten worden in de hand des Heeren om een wereldomvattend werk te doen, een werk voor de eeuwigheid.
Paulus werd tot een toonbeeld gesteld, opdat anderen moed zouden scheppen uit zijn behoud. (Ps. 51).
Dit schetsbeeld toont wat Jezus van de grootste der zondaren maakt.
Paulus was een hoogst begaafd mens. Hij was op de hoogte met de scheepvaart; hij was een goed econoom; hij kende de wereld van zijn tijd; hij was theoloog en zendingsman. Toch noemt hij zich de grootste der zondaren.
Deze begenadigde werd tot een toonbeeld gesteld door Gods ontferming, opdat ook anderen zouden komen tot het geloof in Jezus Christus. Ministers en vakgeleerden, economen en politici, theologen en onderwijsmannen, schippers en tentenmakers moeten zich allen leren kennen als de grootste der zondaren en leren zien op het toonbeeld der genade. In het toonbeeld is te zien hoe rijk de genade van Christus is en hoe zeker Zijn heerlijk Evangelie is. Hij is gekomen om zondaren zalig te maken. Dat is een getrouw woord en de volle aanneming waard. (1 Tim. 1:15).
Alle dienaren van Jezus Christus moeten toonbeelden zijn in hun prediking en in hun leven. Maar dat kan alleen door Gods ontferming. Zijn zij geen toonbeelden, dan hapert er wat of veel of alles aan hun werk en wandel. Wie zou een toonbeeld in prediking en leven kunnen zijn zonder dat de diepte van Gods genade voor hem openging?
Het is wel nodig dat wij predikers aan dit schetsbeeld der prediking en aan dit toonbeeld der genade ons toetsen. Ziet heel de gemeente in ons, dagelijks in ons, dat wij toonbeelden der genade Gods zijn? Als toonbeelden moeten wij op de preekstoel staan, bij de zieken komen, onder onze catechisanten verkeren. Tegenwoordig wil men aanpassen. Maar wat wint men ermee? Het bedroeft de oprechten van hart en de geslingerde zielen keren zich vol ergernis van het Evangelie af.
Maar iedere christen moet een toonbeeld zijn. Ouders moeten dit zijn voor de kinderen; onderwijzers moeten het zijn voor hun leerlingen; werkgevers moeten het zijn voor de werknemers. Ik denk aan een ouderling van mij in een van de gemeenten, welke wij dienden. Eens sprak ik een arbeider, die op dezelfde fabriek werkte waar de genoemde ouderling een betrekking had. Die arbeider wilde zelf niets weten van het christendom, maar moest spontaan belijden dat die ouderling waarlijk een christen was. Zo beleed ook de fabrikant met tranen in zijn ogen; hij zag het wonder der genade in dit toonbeeld.
Zijn wij toonbeelden der genade? Nog niet? Weet gij hoe ge het kunt worden? Zie dan op Paulus. Zie op de ware christenen. Wij moeten aan deze zijde van het graf toonbeelden der genade worden, zullen wij niet voor eeuwig bedrogen uitkomen. En we weten dat de grootste der zondaren zulk een toonbeeld worden kan.
Hoe leven wij, indien wij Gods kinderen zijn? Zijn wij heldere toonbeelden of toonbeelden in de mist, in de donkerheid, verborgen uit vrees of „verachterd in de genade"? Laten wij dan komen tot bekering. Wij moeten als christenen toonbeelden zijn opdat anderen zullen komen tot geloof in Christus en delen zullen in het eeuwige leven. Dat is de beste methode van evangeliseren. Ieder in eigen kring. Leven uit de diepte der genade en die laten uitstralen in ons toonbeeld zijn.

v.d. M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen