Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een Bijbelvertaling (11)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een Bijbelvertaling (11)

Kerk en Bijbelvertaling

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wanneer wij zeggen, dat de Kerk direct óf indirect haar invloedssfeer kan laten gelden bij het vertalen van de Bijbel, zo hebben wij het oog op de zeggenschap, die de Kerk ongetwijfeld heeft bij dit ingrijpend onderwerp. De Kerk is nooit uit de weg gegaan voor het subjectief inzicht van deze of gene theoloog. Zelfs moeten wij uiterst voorzichtig zijn met het hanteren van het getuigenis des Heiligen Geestes in ons, opdat het ons geen parten gaat spelen bij de objectivering van het gezag der Heilige Schrift, of bij het vertalen van de Bijbel. Het subjectivisme gluurt spoediger om de hoek, dan wij soms vermoeden.
Juist hierom heb ik zulk een grote achting, voor wat de Dordtse Synode gedaan heeft, toen zij besloot over te gaan tot een nieuwe vertaling.
Bij deze dusgenaamde Statenvertaling heeft de Kerk haar directe invloed uitgeoefend door zelf de bekwaamste theologen te benoemen, die dit werk zouden verrichten.
Jammer blijft altijd, dat onze Gereformeerde vaderen nooit een stap verder zijn gekomen, want nooit heeft een Generale Synode haar sanctie aan de Statenvertaling gegeven, maar wel is deze vertaling oorzaak geworden van vele schermutselingen, waarvoor reeds op de Generale Synode van Dordt werd gevreesd.
Immers ik lees in de Acta van deze Nationale Synode van Dordrecht, dat in de achtste zitting werd bepaald: „is ook bij stemmen der Synode raadzamer geoordeeld van stonde aan een nieuwe overzetting voor te nemen, dan de oude Nederlandse te overzien of te verbeteren, nochtans zo, dat men, om ergernis, met het oog op al te grote veranderingen, te vermijden, uit de oude overzetting alles behouden zou, hetwelk, onverminderd de Waarheid, zuiverheid en eigenschap der Nederlandse taal, zal kunnen behouden worden, voornamelijk in de historische boeken des Ouden Testaments en in alle boeken des Nieuwen, in welke zovele dingen, die verbetering waardig zijn, bij de oude overzetting niet gevonden worden".
Wie de geschiedenis van de Statenvertaling kent, wie nagaat, hoe die Statenbijbel is ontvangen door velen in de Kerk van die dagen weet, dat de Synode van Dordt niet zonder reden bevreesd was voor de „ergernis", die deze „nieuwe" vertaling zou oproepen.
De Dordtse Synode wist maar al te goed, dat er velen waren in den lande, die met de oude vertaling tevreden waren en die afkerig waren van al dat „nieuwe". Geen wonder, dat van Synode wege aan de predikanten werd geschreven om de nieuwe Bijbelvertaling „met zoetigheid in te voeren".
Velen, die aan het oude zeer gehecht waren, meenden dat deze Overzetting Gods Woord vervalst had en weigerden de Statenvertaling in gebruik te nemen. Er waren er, die beweerden, dat door die vertaling het Woord Gods een woord van mensen was geworden. Vooral in Amsterdam en in meerdere plaatsen van ons land gaf de Statenvertaling veel ergernis en ondervond zij veel tegenstand. En toch had de Nationale Synode van Dordt alles gedaan om de „ergernis" te vermijden. De Synode wilde geen ergernis geven, maar zij ontkwam ook niet aan de opzet van velen, die ergernis nemen.
Eerst met de jaren is langzamerhand een gunstige wending gekomen en hebben de Kerken in de 17e eeuw dankbaar aanvaard, wat deze Synode aan de Kerken wilden aanbieden.
Deze gang van zaken in het verleden spreekt ons toe, als de directe methode, d.w.z. de Kerk zelf neemt op haar Generale Synode het initiatief tot het vertalen van de Heilige Schrift en tracht ergernis weg te nemen.
Maar dit lijkt mij toch niet de enige weg, die kan bewandeld worden als dit vraagstuk aan de orde wordt gesteld.
Is de directe methode, dat de Kerk komt tot Bijbelvertalen, zo lijkt het ons evenzeer aanvaardbaar, dat Bijbelvertaling komt tot de Kerk, de meer indirecte methode.
Waarom ik hieraan herinner?
Omdat het deze indirecte methode is geweest, die Luther heeft gevolgd, toen hij zich geroepen voelde dit vertaalwerk ter hand te nemen.
Luther heeft niet gewacht op een uitnodiging van de Kerk.
Hij heeft integendeel de Kerk verrast en verblijd, toen hij na moeizaam werken de Bijbel in de taal van het duitse volk zijn tijdgenoten heeft mogen aanbieden.
Ik vind het een gelukkig en leerzaam voorbeeld, dat de Reformatie ons daarin is voorgegaan; Luther kan ons indezen nog iets leren.
Gesteld toch eens, dat in de tegenwoordige tijd de kerk de directe methode zou hebben te volgen — ai mij — ik vraag U, welke Kerk zou in deze zo zware situatie het eerste en het laatste woord durven spreken?
In de concrete situatie van vandaag stelt zulk een vraag ons voor tal van moeilijkheden, die ons tot grote voorzichtigheid nopen om niet al te hard te roepen: de Kerk, de Kerk en nog eens de Kerk.
Ik acht de indirecte methode, d.w.z. met een Bijbelvertaling komen tot de Kerk niet minder aanvaardbaar, dan de directe methode, waarbij de kerk zelf het initiatief neemt.
Ik meen te mogen zeggen, dat Luther dit heeft begrepen toen hij aan zijn bijbelvertaling begon, die tot zulk een rijke zegen is geworden voor de Kerk des Heeren.

U. (Utrecht) S.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 3 maart 1961

De Wekker | 8 Pagina's

Een Bijbelvertaling (11)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 3 maart 1961

De Wekker | 8 Pagina's