Koperen Regeringsjubileum

Het was maandag j.l. twaalf en een half jaar geleden dat H.M. Koningin Juliana in de Nieuwe Kerk te Amsterdam gekroond werd tot vorstin. Gedurende deze periode - 6 september 1948 tot 6 maart 1961 - heeft zij in goede gezondheid tot blijdschap van vrijwel ons gehele volk ons land geregeerd op een wijze, die tot dankbaarheid stemt jegens Hem, bij Wiens gratie koningen regeren en vorstinnen het bewind voeren.
Toen zij in 1948 de regering overnam van haar beminde moeder, die toen juist een halve eeuw geregeerd had over ons land, stond zij niet voor een gemakkelijke taak. Koningin Wilhelmina was een bijzonder sterke figuur, die inzonderheid de laatste jaren van haar regering met vaste hand leiding had gegeven aan ons volksleven. Bovendien was de tweede wereldoorlog juist achter de rug en stond ons land voor de grootse taak van de opbouw van veel dat vernield was. Enerzijds was dit het psychologische moment voor Koningin Wilhelmina om terug te treden; anderzijds was het een enorme taak voor haar dochter om nu aan het bewind te komen.
Er was droefheid over het afscheid van een grote vorstin, die het voorrecht had heel deze periode van de regering van haar dochter te mogen meemaken. Zelf heeft koningin Wilhelmina op bewonderenswaardige wijze geschreven over haar motieven om afstand van de regering te doen in haar levenswerk „Eenzaam, maar niet alleen": „In de loop der jaren had ik tal van belangrijke beslissingen zien nemen, overal in de wereld en op de meest uiteenlopende levensterreinen. Bij het mij rekenschap geven daarvan was het mij niet zelden opgevallen, dat de doeltreffendheid van menige beslissing meer verzekerd geweest zou zijn, wanneer deze niet was genomen door personen in hun levensavond, maar door mensen die nog in de volle kracht van hun leven stonden."
Maar er waren in 1948 ook goede verwachtingen voor de nieuwe vorstin, die krachtens leeftijd en levensgevoel meer behoorde tot de generatie, die in de naoorlogse tijd tot leiding werd geroepen dan haar moeder. Koningin Wilhelmina had - zo schreef zij enkele jaren later - „vertrouwen in het warme hart van Juliana voor het volk dat ons beiden zo lief is, in haar toewijding en overgave aan de taak die haar wachtte en in de bekwaamheid voor die taak, waarvan zij bij verschillende gelegenheden had blijk gegeven."
Nu Koningin Juliana het achtste van een eeuw aan de regering is geweest mogen we als volk van Nederland met dankbaarheid op deze periode terugzien. Als we denken aan de band tussen volk en vorstenhuis en aan de wederkerige liefde tussen deze twee, dan hebben we reden tot dankbaarheid. We leven in dat opzicht in een gezegend hoekje van de wereld. We kennen in ons land geen presidenten, die voor een bepaalde periode worden gekozen; we weten niet van dictators, die naar de macht grijpen en het volk dwingen naar hun wil. Eeuwenlang is er een sterke band tussen het Nederlandse volk en het Oranjehuis. Een band, die onder de regering van zowel Koningin Wilhelmina als Koningin Juliana sterker is geworden. Dit is te danken aan de wijze, waarop deze beide vorstinnen hebben geregeerd. Ze hebben beiden inhoud weten te geven aan de lang niet benijdenswaardige positie van de Koningin. Er is in dit opzicht zeker onderscheid tussen moeder en dochter. Koningin Juliana behoort duidelijk tot een andere generatie dan nu Prinses Wilhelmina. Als gevolg daarvan verschilt haar „stijl van optreden" ook van die van haar moeder.
Wat ons telkens in deze twaalf en een half jaar getroffen heeft in Koningin Juliana is de warm menselijke wijze, waarop zij ons volk is tegemoet getreden. Zij heeft bijzonder dicht bij haar volk gestaan; niet een stenen muur of zelfs maar een glazen wand tussen zich en het Nederlandse volk opgetrokken, maar ze woont en leeft onder ons als een der onzen. Het mag ons tot dankbaarheid stemmen dat Koningin Juliana er begrip voor heeft getoond in de periode na de tweede wereldoorlog te regeren. Ze heeft een moderne opvatting van het koningschap, die weerklank vindt bij brede lagen van ons volk. Bij diverse gelegenheden heeft ze in deze betrekkelijk korte periode getoond een moederlijk hart voor ons volk te bezitten. Tegelijk heeft ze een persoonlijke kleur en klank gegeven aan haar beleid, zoals dat tot uiting komt in haar optreden naar buiten, waarbij we o.a. denken aan de verschillende redevoeringen, die ze gehouden heeft. Als het koningschap in ons land meer is dan een formele aangelegenheid, zoals sommigen wel eens vermoeden, dan is dat niet het minst te danken aan de wijze, waarop de laatste Vorstinnen zich van hun taak gekweten hebben. Latere geschiedschrijvers zullen ons (of onze kinderen) inlichten over de persoonlijke invloed van Koningin Juliana op de regering van ons land.
Deze periode van twaalf en een half jaar is in menig opzicht een belangrijke periode geweest. Op internationaal gebied kwam er toenemende spanning en zijn we meer dan één keer door het oog van de naald gegaan. In ons eigen land gebeurden er ingrijpende dingen: het verlies van het voormalige Ned. Oost-Indië, de ramp van 1953; nu de strijd om Nieuw-Guinea. Anderzijds werd deze periode gekenmerkt door toenemende welvaart op een wijze, die we ons bij het begin van deze periode nog niet konden voorstellen.
We weten niet hoe internationaal en nationaal zich de situatie zal ontwikkelen en hoe de wereld en ons land er zal uitzien, als Koningin Juliana haar zilveren regeringsjubileum zou beleven, hetgeen we vurig hopen. Om nog maar te zwijgen van de geestelijke en kerkelijke verhoudingen in dit kleine land.
Er is veel gebeurd van september 1948 tot maart 1961.
Er kan veel gebeuren voor 1973 D.V.
Daarom moge er in deze week niet alleen dankbaarheid zijn voor het koperen regeringsjubileum, maar vooral ook een hartelijk en blijvend gebed.
De liefde tot het vorstenhuis zit ons volk, inzonderheid het christenvolk, in het bloed. Te opmerkelijker omdat we de zonden van Oranje - ook in deze regeringsperiode - scherp zien. Doch dat verhindert ons gebed voor Oranje niet, maar dringt ons te meer dit voor ons vaderland zo betekenisvolle Vorstenhuis, inzonderheid onze huidige Koningin, op te dragen aan de troon der genade. Dit is een schone trek, die samen zal hangen met de diep in ons levende wetenschap dat onze Koningin regeert bij Gods gratie. Daardoor is voor ons haar ambt als gezagsdraagster onaantastbaar.
Van heler harte blijven we bidden om Gods zegen voor onze koningin.
Onze gebeden begeleiden haar beleid op weg naar het zilveren jubileum.
En - onder haar regiment blijven we uitzien naar de komst van Het Rijk, dat geen einde zal hebben.

J.H.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen