Als een Lam . . . .

In dit woord wordt de lijdende Knecht des Heeren vergeleken bij een lam, dat ter slachting wordt geleid.
Het lam is hier zeker genoemd in verband en aansluiting met het Paaslam. Lamsvlees en bloed van het lam waren immers nodig voor de Paasmaaltijd. Het bloed moest worden gestreken aan de posten van de deur, aan zij- en bovendorpel, opdat de engel des verderfs niet zou binnendringen in de woningen van Israël, maar voorbijgaan. En het lam werd gegeten, aan het spit gebraden, met ongezuurde broden en bittere saus.
Hoeveel paaslammeren waren er in de loop der eeuwen al geslacht, en hoeveel lammeren waren er niet gedood bij het morgen- en avondoffer, en op de verdere feestdagen, naar het Woord des Heeren.
Het lam viel onder het mes van de priester, en bloedde dood.
Het geslachte lam stierf immers niet zijn natuurlijke dood, maar het stierf door geweld, doordat de mens zijn hand eraan sloeg.
En al die paaslammeren en die lammeren uit de offerdienst bedoelden heen te wijzen naar het Lam Gods, dat door Zijn lijden en sterven de zonde verzoent, achter Welks bloed doemwaardige zondaren veilig zijn voor het verderf, en dat tevens een spijze des levens wordt voor allen die een mond des geloofs ontvingen.
Als een lam werd Hij ter slachting geleid . . . .
Geleid!
Zij leidden Hem weg, nadat zij Hem gegrepen hadden, nadat Hij zich had laten grijpen, om veroordeeld te worden ter dood, om overgeven te worden aan de slachters . . . .
Als een lam . . . . . .
Nee, Hij stribbelde niet tegen. De smaad, die ze Hem aandeden, prikkelde Hem niet tot toorn of verzet. Hoe geduldig was Hij niet voor Annas en Kajafas en Pilatus. Gewillig laat Hij Zich aan het kruis nagelen, terwijl Zijn tong door dorst is gekloofd. Zijn rug bebloed door de geselslagen, Zijn hoofd vol wonden door de doornenkroon.
Hij duldt en lijdt, en buigt Zich gewillig onder het oordeel Gods.
Als een lam . . . .
Als Hij Zijn vijanden aanziet, wordt Hij niet verbitterd, beschuldigt ze niet eens van wreedheid of onrechtvaardigheid.
Wanneer ze Hem in Zijn gezegend aangezicht spuwen, doet Hij Zijn mond niet open. En toch, wanneer Hij gewild had, dan had Hij al Zijn vijanden wel kunnen weg vagen, dan had Hij de kruisheuvel wel kunnen doen veranderen in een vuurspuwende berg, om al Zijn haters te verteren. Maar neen!
Als een lam . . . .
Ja, en toch; wat een verschil met een lam. Immers het lam is onwetend van wat de slachters gaan doen. Het lam heeft er geen besef van, wat dat mes betekent in de hand van de slachter.
Maar de Borg wist alles. Hij wist, wat ze Hem zouden aandoen, hoe vreselijk de dood zou zijn, die Hij zou moeten sterven. Had Hij niet Zelf voorzegd aan de paasdis; wanneer Hij het brood breekt en de wijn vergiet, dat Hij alzo zal sterven? O ja. Hij wist het, wat over Hem komen zou. Maar Hij wilde deze weg gaan, waartoe Hij Zich reeds in de eeuwigheid had verbonden.
Als een lam werd Hij ter slachting geleid . . . .
Geduldig en gewillig, want Hij werd verteerd door liefde tot de Vader en Zijn deugden. Hij werd gedreven door de begeerte om Zijn volk te verlossen van de vloek der Wet en te bevrijden van het oordeel.
En wat voor volk is het, waarop Hij Zijn hart heeft gezet?
Als het Lam bloed zweet in Gethsemané, dan slapen de discipelen.
Als het Lam geslagen en gespuwd word, dan zweert Petrus: ik ken de mens niet!
En toch: als een lam . . . .
Hoor maar, wat Hij zegt: indien gij dan Mij zoekt, zo laat dezen heengaan! En Zich omkerende, zag Hij Petrus aan!
Als een lam wordt Hij ter slachting geleid . . . . .
U kent wel die geschiedenis van Zippora, de huisvrouw van Mozes. Zij had haar kind besneden, en in toorn zegt ze tegen Mozes: gij zijt mij een bloedbruidegom! Ze moest haar kind besnijden, om Mozes als man te kunnen behouden.
Welnu, de Heere Jezus had tot Zijn Bruidskerk kunnen zeggen: ge zijt Mij een bloedige bruid, dat Ik Mijn bloed moet geven, zult gij Mijn Bruid kunnen zijn!
Maar Hij zegt het niet. Hij is niet toornig, maar volmaakt gewillig.
Hij heeft het kruis verdragen en de schande veracht.
Als een lam werd Hij ter slachting geleid . . . .
De golven en baren van de toorn Gods gaan over Hem heen, maar Hij maakt de Vader geen enkel verwijt. De ijver van Gods huis heeft Hem aldoor verteerd.
Komt lezer, wat dunkt u van dit Lam? Van dit Paaslam, dat beladen werd met de vloek der Zijnen, op Wien de Vader ons aller ongerechtigheid deed aanlopen.
Hebt ge reeds schuilplaats gezocht en gevonden achter Zijn bloed?
Nergens anders zijt ge veilig!
Weet ge dat wel, zegt ge? Maar weet ge het met uw hart? Weet ge het zò, dat ge niet meer zonder en buiten dit Lam leven kunt noch durft?
Want het is niet genoeg het lijden en sterven van Christus bewonderend te beschouwen. Maar we moeten er door het geloof ingaan! Indien wij met Hem één plant geworden zijn in de gelijkmaking Zijns doods, zo zullen wij het ook zijn in de gelijkmaking Zijner opstanding. Vraagt ge: maar hoe moet ik daar komen? Ik zie wel, dat ik dan veilig, gered en behouden zou zijn.
Weet dan, dat er achter het bloed van dit Paaslam ruimte genoeg is, ook voor de grootste der zondaren!
En ge moogt komen! De Heere wil niets liever!
Maar dan ook onvoorwaardelijk. In algehele overgave. Dan ook loslaten alles, waarmee ge u nu nog zo'n beetje op de been wilt houden. Dan ook echt worden, wat ge zijt: een doodschuldige zondaar, zondares, die God gelijk geeft in Zijn recht: ja Heere, ik heb Uw deugden geschonden, en ik doe het nog elke dag; ik heb de dood verdiend, maar nu zegt Gij toch, dat Gij lust hebt in mijn leven, en Gij o Lam Gods nodigt: komt tot Mij, die vermoeid en beladen zijt, en Ik zal u rust geven.
Heere Jezus, tot Wien zou ik anders gaan dan tot U!
Als ik op mijzelf zie, op mijn afmakingen, op mijn liefdeloosheid en ongeestelijkheid, op mijn goede voornemens, waar nooit iets van terecht komt, nee, dan durf ik niet!
Maar als ik op U zie, op Uw mateloze liefde, op Uw gewilligheid, waarmee Gij U hebt laten slachten, wanneer ik zie op Uw doorboorde handen, die Gij nu al zo lang naar mij houdt uitgestrekt, nee Heere, dan kan ik, dan durf ik niet meer van U afblijven! Heere, nu zie ik, hoe vreselijk het is, om in ongeloof Uw bloed onrein te achten. Gij zijt het toch waard, om geloofd en vertrouwd te worden!
Heere, ik geloof! En kom Gij mijn ongelovigheid te hulp!
Als een lam werd Hij ter slachting geleid . . . .
En wie gelooft, ervaart, dat het mes werd bereid voor het Lam, opdat de overtreder gered zou worden. Hij voor mij, daar ik anders de eeuwige dood had moeten sterven!
En ook: wie gelooft, gaat ook zelf iets van het Lam vertonen.
Ge kent het woord van het Lam: als men u op de linkerwang slaat, zo keert ook de rechter toe. Wreekt uzelf niet, beminden. Mij komt de wraak toe, Ik zal het vergelden.
Het Lam heeft nooit aan Zichzelf gedacht, nooit eigen eer gezocht; enkel en alleen de eer des Vaders en het heil van zondaren.
O Zoon, maak mij ons beeld gelijk!
Heilige Geest, werk Gij dat uit in ons leven!
Zo zullen wij, de schapen Uwer weiden,
In eeuwigheid Uw lof, Uw eer verbreiden,
En zingen van geslachten tot geslachten
Uw trouw, Uw roem. Uw onverwinbre krachten.

IJmuiden, Vlietstra.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen