Het feest van de andere orde

Nieuw of anders?
Elke viering van het Paasfeest roept ons tot bezinning over de zin van het feest en het feit in het kader van ons leven en deze wereld.
Het is wel geheel in strijd met het centrale gebeuren in Arimathea's hof, wanneer we Pasen gaan beperken tot een kerkhofbezoek of gaan verpersoonlijken tot leven-in-de-ziel.
Dan doen we toch wel tekort aan de Opstanding van Jezus Christus uit de doden, die voor alle tijden proclameert: het is beslist! De feiten zijn niet meer ongedaan te maken. Er mag nog zoveel vijandschap zijn en we mogen nog zo aangevochten worden, maar de dood, de hel, de satan heeft het verloren. Het is niet meer ongedaan te maken: de dood heeft niet het laatste woord, maar de Vorst van Pasen.
De vraag kan daarom gesteld: is Pasen het feest van de nieuwe orde? Gebeurt er op Pasen iets nieuws?
Het is dan maar de vraag wat we onder nieuw verstaan.
Wat wij nieuw noemen is in de regel weer spoedig oud. Het staat in ieder geval onder de wet van de veroudering.
Een nieuw pak blijft niet zoals we het op de eerste dag dragen.
Een nieuw huis gaat al spoedig de sporen van de bewoning vertonen.
Alles veroudert. Bij de een vlugger dan de ander. Het „nieuwe" is er spoedig af. Tot aan de dominees toe, als ze naar een andere gemeente vertrekken.
Als Pasen in deze zin een nieuwe orde inluidde, dan stond Pasen onder dezelfde wet en had het geen wezenlijk „nieuwe" boodschap.
Maar op Pasen geldt niet de oude en niet de nieuwe, maar de andere orde — de orde, die wij niet uitgedacht hebben; de orde, die niet onderworpen is aan veroudering en verdwijning; de orde van het leven uit God, door God, tot God.
Daarom kan de viering van het Paasfeest een vermoeiende zaak worden, maar het feit van Pasen blijft eeuwig fris, eeuwig jong, en in die zin eeuwig nieuw.

Het geheim
Elk Paasfeest plaatst ons weer voor het geheim van deze andere orde, die nu geldt. Het is zeker niet vanzelfsprekend dat het Pasen is geworden. Het is zo goed te begrijpen dat het Paasfeit voor de moderne mens iets onwezenlijks is. Hoe kan een dode levend worden?
Wie hier wil gaan redeneren en overtuigen en begrijpen komt nooit klaar. Het Paasfeit ligt in een ander vlak - het vlak van het geloof. En het geloof leeft van het geheim.
Dit is het grote geheim: het is tussen God en Zijn Zoon in orde voor eeuwig in orde. Daarom moest Christus uit de doden opstaan. Daarom kon de dood Hem niet houden. De dood heeft aan Hem niets. De dood is bij Hem niet thuis. Hij en dood behoren niet bij elkaar. Nu Hij in de dood is en de dood gestorven is en gedood heeft, nu is het met de dood voor eeuwig gedaan.
Pasen bezegelt dat op duidelijke wijze.
De Vader zegt het. En de engelen in de Paashof zijn in hun gedaante en optreden, in hun gaan en zitten, in hun zwijgen en spreken de boodschappers van de andere orde, die nu geldt.
Het geheim van die orde is de levende Christus.
Als er onder ons sprake is van een nieuwe orde dan komt daar in de regel heel wat aan te pas. Leuzen en methodes en intrigues en wat dies meer zij.
Niets van dat alles bij de Paasorde.
Het is zo eenvoudig en daarom voor ons zo moeilijk: God de Vader kondigt de andere orde af - de orde, die het loon is dat Christus heeft verdiend.
Wie dit geheim niet ziet gaat aan het Paasfeest voorbij.
Het is niet allereerst ons feest, maar het is Gods feest. En daarom ons feest.
Daarom hangt onze zaligheid aan de verrijzenis van Christus' lichaam.
Wie het lege graf loochent kan geen Pasen vieren. Hij blijft in de oude orde verstrikt. Wat hij nieuwe orde noemt is reeds oud voor het woord uitgesproken is.

De wet
De Paasorde heeft een eigen wet. Een volstrekt geldende wet waaraan de Paasvorst allen bindt.
Het is deze wet: alleen wie op zijn orde, dat is de oude orde, de dood heeft geschreven zal de kracht van de Paasorde ontvangen.
Dat geldt over de hele linie van het leven.
In ons persoonlijk leven - het is niet mogelijk om heimelijk bij en uit zonde te leven en tegelijk Paaschristen te zijn. We kunnen ons dan zo wel noemen maar de andere orde werkt niet en heeft geen kracht. Ziet het er daarom zo weinig Paas-achtig uit in de kerk?
In ons christen-zijn naar buiten. Echte Paaskinderen hangen niet aan het oude en zweren niet bij het nieuwe, omdat ze beiden zien als uitingen van onze orde. Ze leven bij de andere orde - de orde van het Paasleven, dat wij niet kunnen produceren door onze dood en evenmin door het leven dat wij maken. Daarom is een Paaschristen een critisch mens - allermeest tegenover zichzelf maar ook tegenover alles van dit leven. Immers de Paasorde wil dat we op alles van ons de dood schrijven. Zo alleen breekt de nieuwe orde zich baan.
En dat geldt niet minder voor onze kijk op de wereldgang. We zijn geneigd om ons te verkijken op alles wat er gebeurt vandaag: een ontwakend Afrika; een taai vechtend, maar stervend Europa; een energiek Amerika; een doorzettend Rusland; armoede daar en welvaart hier en zo maar door. Maar we vergissen ons in alle gevallen. De andere orde gaat door. De wereld is uit de voegen gelicht op de Paasmorgen. En die wereld komt nooit meer in de juiste voegen terecht. Ze hebben het allen verloren - „ze": machthebbers en technici - sinds Jezus Christus overwon.
Wie dat waarachtig gelooft heeft een andere waardeschaal dan de gebruikelijke van elke dag.
Hij of zij verstond de wet van de andere orde.
Het is een gezegend Paasfeest voor u, als u oog hebt voor deze orde, die nu nog geloofd moet worden, maar die eenmaal openbaar zal komen als de definitief geldende. Naar die orde gemeten is alles wat nu gebeurt maar belachelijk kinderspel.
We tillen zwaar aan onze orde.
We handhaven bewust of onbewust deze orde.
Maar Pasen zegt: uw orde is wanorde. Kerk en wereld waren in de war op de Paasmorgen.
Want de Paasvorst heeft het in orde!
Nog vieren we het Paasfeest.
En de uitingen van de oude orde in hart en wereld nemen ons in beslag.
Maar de feiten wijzen het straks uit: verloren spel.
Gelukkig wie buigt onder de wet van de Paasorde.
Hij weet: het leven triumfeert, dwars door alles heen.
Paasfeest vieren wordt vermoeiend. Maar de andere orde doet ons hunkeren naar de grote Morgen, als wat wij leven noemen eeuwig dood zal blijken te zijn, en Het leven dan eeuwig zal doorwerken ongestoord - de definitieve orde, die nu reeds begonnen is. Kom Paasvorst ja kom spoedig.

J.H.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen