Heiligen der laatste dagen (VI)

De officiële leer der Mormonen, vervat in een geloofsbelijdenis van 13 artikelen, verschilt veel van hun eigenlijke leer, die te vinden is in het Boek der Leer en Verbonden, alsook de Parel van grote waarde, e.a. geschriften.
In de theologie b.v. belijden zij te geloven in God, de eeuwige Vader, en in Jezus Christus Zijn Zoon en in de Heilige Geest. Dat klinkt tamelijk rechtzinnig. Maar deze terminologie behelst niet hetzelfde geloof in Gods Drieëenheid, zoals wij dat op grond van Gods Woord in onze Ned. Geloofsbelijdenis belijden. De Mormonen huldigen n.l. een driegodendom, ja eigenlijk een veelgodendom. Toen Jozeph Smith, de profeet der Mormonen, pas optrad, geloofde hij nog in een enig God. Onder de noodlottige invloed echter van zijn Joodse bekeerlingen, werd hij van lieverlede de leer van het veelgodendom toegedaan.
Met een beroep op Paulus' woord uit Corinthe, dat er vele goden en heren zijn, nemen de Mormonen aan dat er een veelgodendom is met minstens 144.000 goden, alsook een veelgodinnendom. De hoofdgod bracht in zijn huwelijk de andere goden voort. Onder de goden bestaat een grote voorzittende raad van het heelal, bestaande uit drie personen. Ze zijn niet één in wezen of personen, maar één in bedoelen en werken, zodat hun besluiten daardoor één worden en hun wil de wil van God genoemd kan worden. De goden hebben hun huisdieren, knechten in livrei enz. De goden en godinnen leven een vrolijk leven onder elkaar en wel in veelwijverij.
Weerzinwekkend zijn de mensvormige trekken in de Mormoonse godenleer. De Vader en de Zoon zijn lichamelijke wezens van vlees en been, alle organen, ledematen en lichaamsdelen bezittende, die een mens bezit. De drieënige God woont in de centraalplaneet Kolob en heeft andere goden en godinnen voortgebracht, die samen weer zielen voortbrengen, waarvoor op aarde de lichamen geschapen worden. Er is zowel een Moeder als een Vader in de hemel. De Heilige Geest wordt in hun boeken beschreven als een substantie, zoals electriciteit. Hij bestaat uit atomen, die ieder op zichzelf vastheid, vorm en grootte hebben en plaats innemen.
Terecht is deze Mormoonse leer aangaande God godslasterlijk genoemd. Ge vindt in die leer niets, maar dan ook niets terug van het bijbelse geloof in Gods Drieëenheid, dat de christelijke kerk der eeuwen huldigt als het grootste mysterie, tot zaligheid noodzakelijk. Zoals Athanasius beleden heeft in zijn geloofsvorm: „Daarom zo iemand zalig wil worden, die moet aldus van de Drievuldigheid geloven" en „Zo iemand dat niet geheel en ongeschonden bewaart, die zal zonder twijfel eeuwig verloren gaan".
Ook in de anthropologie of leer van de mens, huldigen zij een beschouwing die in de Bijbel niet te vinden is. Volgens de Mormonen zijn de mensen er eeuwig geweest als geestelijke wezens, met verstand begaafd. Ze zijn opgegroeid in de hemelse woningen en opgekweekt in de school der liefde. God is niet de Schepper van de mens, doch alleen de oorzaak van 's mensen bestaan. Verlangend zien die geestelijke wezens er naar uit om in het vlees te worden getabernakeld. In beginsel bestaat het geluk voor goden en mensen om een lichaam te hebben. De duivel heeft geen lichaam en daarin bestaat zijn straf. Nu woonde Adam aanvankelijk op een andere planeet en vandaar is hij met Eva, één van zijn vele vrouwen, naar de aarde gekomen om haar te bevolken. Ze kwamen samen te wonen in de hof van Eden, dat volgens Joseph Smith in Amerika lag. Hij heeft echter nooit duidelijk gemaakt, hoe Adam en Eva na het verlaten van deze hof de Oceaan zijn overgestoken om in Azië een bestaan te vinden. Verder leren de Mormonen, dat de mens ook eens door zijn kennis god zal worden. In een preek bij de begrafenis van een zijner ouderlingen zei de profeet der Mormonen „Gij moet uzelven inprenten, dat gij goden zult worden; gij zult opklimmen van trap tot trap, totdat gij in staat zult zijn in heerlijkheid te tronen, gelijk de goden in eeuwigdurende macht zijn gezeten". Adam is nu de God van onze planeet. Hij is dezelfde als Michael, als de oude van dagen in Daniël 7. Hij is onze Vader en onze God. Op het standpunt der Mormonen is dus de grens tussen Schepper en schepsel uitgewist. Hun mensbeschouwing draagt een pantheïstisch karakter. Zij bevordert de hoogmoed van de mens en ligt in de lijn van satans voorspiegeling: „Gij zult als God zijn".
Wie zulk een mensbeschouwing huldigt, moet ook wel een andere opvatting hebben over de hamartologie of leer van de zonde. De Mormonen leren wel de val des mensen, maar niet zoals de Bijbel die voorstelt. Voor de Mormonen betekende de val des mensen zijn geluk. In de Mormoonse catechismus wordt gevraagd: „Moest het geschieden, dat Adam van de verboden vrucht zou eten?" En dan wordt daarop dit antwoord gegeven: „Ja, want als hij het niet had gedaan, dan had hij geen onderscheid geleerd van goed en kwaad, dan zou hij geen sterfelijke nakomelingschap hebben gehad, en kon hij met Eva niet verenigd zijn geworden na de val, zoals de Here had beloofd". In één van de Mormoonse werken wordt dan ook Adam dit in de mond gelegd: „Toen zei Adam; gezegend zij de naam van God voor mijn zonde, want nu zal ik in het leven vreugde hebben."
Ook de erfzonde wordt door hen ontkend. Kleine kinderen zijn onschuldig en zondeloos. Ze worden niet, zoals David zegt in Psalm 51, in zonde ontvangen en geboren. Ze zijn, zoals Joseph Smith het uitdrukte, gezond, niet in staat zonde te doen. Daarom zijn de Mormonen ook fel gekant tegen de kinderdoop. Aan het slot van het boek van Mormon kan men daarover o.a. het volgende lezen: „Luister naar de woorden van Christus, Uw Verlosser, Uw Heer en Uw God. Zie ik ben niet in de wereld gekomen om rechtvaardigen, maar om zondaren tot bekering te roepen; de gezonden hebben de geneesheer niet nodig, maar degenen die ziek zijn; daarom kleine kinderen zijn gezond, want zij zijn niet in staat om zonde te doen; daarom is de vloek van Adam van hen weggenomen door mij, zodat die geen kracht over hen heeft; en de wet der besnijdenis is in mij vervallen. Op deze wijze maakte de Heilige Geest mij het woord Gods bekend; daarom, mijn geliefde zoon, ik weet dat het ernstig spotten is voor God, wanneer gij kleine kinderen zult dopen."
Nu aanvaarden de Mormonen wel, dat de kinderen niet zondeloos blijven. Daarom moeten zij op achtjarige leeftijd gedoopt worden tot vergiffenis van zonden. Deze doop geschiedt dan door onderdompeling.
Juist op dit punt moeten wij attent zijn. Want niet zelden wordt door de Mormonenzendelingen het gesprek ingezet bij de leer van de kinderdoop. Ze maken daarbij handig gebruik van de argumenten die door baptisten naar voren worden gebracht. Daardoor weten ze soms ingang te vinden bij eenvoudige mensen, die niet weten in welk verband zij die kinderdoop plaatsen. Hun beschouwing van erfzonde en kinderdoop is totaal onbijbels. Zij wist de ernst van de positie van onze kinderen uit en kent niet de rijkdom van Gods belofte ook voor onze kinderen, zoals we die belijden in de vragen van het doopformulier: „Eerstelijk, hoewel onze kinderen in zonden ontvangen en geboren zijn, en daarom aan allerhande ellendigheid, ja aan de verdoemenis zelve onderworpen, of gij niet bekent, dat zij in Jezus Christus geheiligd zijn, en daarom als lidmaten zijner gemeente behoren gedoopt te wezen?"

Nieuwenhuijze.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen