De eenheid der christenen (III - slot)

Nog eenmaal houden wij ons bezig met het artikel van Max Thurian in het blad van de Wereldraad van Kerken. We hebben al vernomen dat we niemand meer van ketterij mogen beschuldigen. Hierop is maar één uitzondering: de hedendaagse ketterij is het niet meedoen met de oecumenische beweging.

De schrijver gaat nu voort met het noemen van enkele dingen die hij ziet als uitdrukkingen van de zichtbare eenheid der Kerk. Dat zijn het gemeenschappelijk bidden van het „Onze Vader", de psalmen, de Apostolische Geloofsbelijdenis en de belijdenis van Nicea. We moeten hierbij bedenken dat in vele kerken in het buitenland het „Onze Vader" en de geloofsbelijdenis door heel de gemeente wordt uitgesproken. Zo kunnen wij beter begrijpen, waarom hierin een zichtbare eenheid wordt geconstateerd.
Deze gedachte is op zichzelf ook zeker niet onjuist, als zij namelijk betrekking heeft op de eenheid der ware gelovigen. Maar we hebben al gezien dat „de Kerk" bij Max Thurian een erg ruim begrip is. Hij schijnt er evenmin als de Wereldraad van Kerken mee te rekenen dat vele staats- en volkskerken massa's openbare ongelovigen onder hun leden tellen. Dat hangt daarmee samen dat zulke kerken de genoemde belijdenissen nog wel hebben, maar niet handhaven. Wat in het genoemde artikel over deze tekenen der eenheid wordt gezegd, kan daarom de toets van de werkelijkheid niet doorstaan.
Nog afgedacht daarvan, wordt alles hier wel zeer eenzijdig toegepast op de eenheid. We geven maar enkele voorbeelden. Over de bede „Uw wil geschiede" wordt — zeer juist — opgemerkt: „Al onze verschillende gebeden vragen wezenlijk slechts om één zaak: dat in alle dingen de wil van God worde gedaan". Maar dan volgt, alsof er niets anders bestond: „En wij weten, dat Zijn wil is de eenheid van alle christenen, daar Hij dit tot uitdrukking bracht door Jezus Christus' hogepriesterlijk gebed (Joh. 17)".
Bij de bede om het dagelijks brood wordt gezegd dat de Christenen moeten zorgen voor het brood der wereld (hongerende en achtergebleven gebieden), alsook voor haar geestelijk voedsel. Maar de wereld kan niet gevoed worden door een verdeelde kerk: „de wereld wacht op haar dagelijks brood en op het Woord van God, door de Christenen in eenheid gesproken".
Christenen bidden ook samen: „Vergeef ons onze schulden". Welnu — wij zijn eenheid schuldig. Christus gaf die, wij verspeelden haar. Hij zal ze ons terug geven, als we waarlijk berouw hebben over onze verdeeldheden. Zo bidden we dus dat God ons die schuld vergeeft, maar dan moeten de verdeelde Christenen elkaar die verdeeldheid ook vergeven . . . . Geen woord over de schuldige afwijking van Gods Woord, m.a.w. over de zondige oorzaken der verdeeldheid! Integendeel: polemiek, veroordelingen en theologische geschillen worden met vervolgingen en oorlogen op één hoop geworpen als „overtredingen".
Het gebed om niet in verzoeking geleid te worden houdt om in „op zijn hoede zijn voor wat nog meer verdelen kan". De bede om verlossing van de boze wordt gekenschetst als „een exorcisme (duivelbanning) ten aanzien van onze verdeeldheden".
Zo gaat het artikel voort, om tenslotte uit te lopen op een aanprijzing van de Wereldraad van Kerken als een zichtbaar teken van de eenheid der Kerk.
Een artikel als dit is geen uitzondering. We wijzen er slechts op als een voorbeeld. Heel veel oecumenische literatuur ademt dezelfde geest. De bijbel wordt wel aangehaald, maar tegelijk verdraaid, en dienstbaar gemaakt aan het oecumenisch idealisme, dat onmogelijk Schriftuurlijk te funderen is. Zodra deze eenheidsbeweging zich waarlijk, eerlijk en onvoorwaardelijk zou stellen onder de tucht van Gods Woord, zou ze als een zeepbel uiteenspatten.

Bl. (Bloemendaal) J.C.M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen