„De Bazuin" is dankbaar

Enkele weken geleden schreef de verzorger van de rubriek „Voor de Lens" enkele artikelen i.v.m. hetgeen ds. Boerkoel in „De Bazuin" had opgemerkt over 1892.
Deze artikelen waren voor ds. Boerkoel reden om zijn hart te luchten en dankbaarheid te tonen over het feit dat we van dit kleine blad nota namen:

De redactie van het orgaan der Christelijke Gereformeerde Kerken „De Wekker" blijkt geregeld „De Bazuin" onder ogen te krijgen. Ze neemt van de inhoud ook kennis, knipt er soms iets uit dat ze haar lezers voorlegt en voorziet dat dan van commentaar. Dit gebeurt meestal in de ongetekende rubriek „Uit andere Bladen"; een enkele maal ook „Voor de lens", waarin de Apeldoornse predikant J.H. Velema beelden uit het kerkelijke leven opvangt.
Dat hij zijn kiekkastje zo nu en dan ook op ons richt, waarderen we ten zeerste. Temeer omdat het een hoge zeldzaamheid is, wanneer onze eigen kerkelijke en in het algemeen de christelijke pers haar belangstelling voor onze kolommen eens toont door er iets uit over te nemen.
Van particuliere zijde gewordt ons die aandacht wel. Nog niet zo lang geleden belde een, van zijn vrouw vergezelde, onbekende heer bij me aan. Voordat hij zijn naam had genoemd, hield hij ter introductie een hele stapel Bazuinnummers voor zich uit. Abonné was hij helaas niet; maar hij had ze „op de kop weten te tikken", had ze zelf in één ruk doorgelezen en leende ze nu naar alle kanten uit. Hij had dr. K. Schilder goed gekend; had op het punt gestaan, in 1945 zich vrij te maken en daarin bijna heel zijn familie te volgen, maar was onder meer door de in het blad gepubliceerde artikelenreeks bevestigd in zijn dankbaarheid, dat hij er toen „niet was ingetrapt". En als, met hem, anderen in brieven vragen, of ik die artikelen in brochurevorm wil bundelen, dan getuigt ook dit van aandachtige notitie, die men aan die serie heeft willen besteden.
Onze pers echter, ook als ze dagelijks of wekelijks doorgeeft wat in andere organen haar opmerkzaamheid trekt, laat „De Bazuin" onaangeroerd. Ze plukt van alle bomen in de kerkelijke tuin, maar wat aan de takken van „De Bazuin" hangt, laat ze hangen. Ook hierin wreekt zich, dat onze hoogleraren van medewerking afzien; aan de mening van een professor wordt nu eenmaal meer gewicht gehecht dan aan die van een dominee. Jammer voor ons blad.
Toen ik onlangs iets schreef over incidentele beslissingen, die de Generale Synode zo tussen neus en lippen over een paar liturgische onderdelen nam, en daartegenover stelde, dat boven dit lapwerk een algehele herziening van de liturgie de voorkeur zou verdienen, vond geen blad het de moeite waard, daarop te attenderen. Ongeveer tezelfder tijd of later stond in een ander blad van de hand van een andere predikant een stukje van ongeveer dezelfde strekking; en in „Trouw" vond ik het gekopieerd. Deze scribent sloot zich in dat stukje aan bij wat een professor had gezegd.
Genoeg hiervan. Men begrijpt, hoezeer we het op prijs stellen, dat onze collega (in bijzondere zin, daar ook dit blad nauw verbonden is met een Theologische School) „De Wekker" ons blad niet steeds zwijgend passeert.

Tegelijk blijkt hij een goed vriend te willen zijn van onze kerken:

Van de Apeldoornse periodiek kon ik kennis nemen dank zij de goedheid van mijn Christelijke Gereformeerde buurman, die me het blad overhandigde, als „ze u weer eens te pakken hebben".
De laatste tijd ontvang ik de nummers, waarin dit het geval is, rechtstreeks van de redactie. Daarvoor betuig ik graag mijn erkentelijkheid.
Voordat ik op een enkel punt inga, moet me iets van het hart. Ds. Velema spreekt in het nummer van 15 sept. uit, dat hij kerkelijke polemiek niet bemint en om die reden graag onze artikelen had laten liggen. Maar omdat zwijgen als toestemmen kan worden uitgelegd, wil hij er toch even op ingaan.
Nu, ook ik ben geen liefhebber van polemiek. Het woord is afgeleid van het Griekse „polemos"; en dat betekent; vijand. Waarom gebruiken we deze aanduiding zo grif, als we iemand zijn opvatting tegenover een andere zien plaatsen, en die horen verdedigen? We moeten niet zo vlot van polemiek spreken, zodra er maar een uitwisseling van gedachten plaats heeft. Ik ben in de verste verte de Christelijke Gereformeerde Kerken niet vijandig gezind; ik denk nog met genoegen aan vroegere contacten met sommige harer predikanten, zoals met de oude ds., later professor Geels, bij wie ik menige maandagochtend heb doorgebracht en die ook in Gereformeerde kring veel achting genoot, en met de vroeg ontslapen ds. Bijleveld; en de ontmoetingen met de tegenwoordige pastor van Ede, ds. Kok, zijn van steeds aangename aard.

Waarvan acte!
Omdat ds. Boerkoel zakelijk niet ingaat op de genoemde artikelen, is er geen reden het vervolg van zijn artikel af te drukken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen